Υπό του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου – Διά το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΙΒΗΡΙΤΗΣ: Ο γνωστός ανά τον κόσμον συγγραφεύς του βιβλίου «Το όνομα του Ρόδου», Ουμπέρτο Έκο, ήτο Ιταλός σειμειολόγος, δοκιμογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας και μυθιστοριογράφος.
Η ευρύτης των θεμάτων, με τα οποία ησχολήθη, του εχάρισαν το προσωνύμιον: «tuttografo» = παντογράφος.
Από του 1975 κατείχε την έδραν του Καθηγητού Σημειολογίας εις το Πανεπιστημιον Μπολόνια, ενώ από του 1988 ήτο Πρόεδρος του «Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής» εις το Πανεπιστήμιον του Σαν Μαρίνο.
Σημειωτέον, ότι η Σημειωτική ή Σημειολογία, είναι κλάδος τηςΓλωσσολογίας.
Ο Ουμπέρετο Έκο απεβίωσεν εν ηλικία 84 ετών εις το Μιλάνον το 2016, από την επάρατον ασθένειαν. Είχεν ιδιαιτέραν αγάπην διά τον Μεσαίωνα.
Το πρώτον αυτού βιβλίον έχει τον τίτλον: «Ζητήματα αισθητικής στον Θωμά Ακινάτη». Ήτο το θέμα της διατριβής του, το οποίον του προσέφερε την θέσιν Καθηγητού Φιλοσοφίας. Ο ίδιος εδίδασκε Μεσαιωνικήν Φιλοσοφίαν.
Εις την σταδιοδρομίαν του συνέγραψεν 60 δοκίμια και μυθιστορήματα. Υπήρξε συγγραφεύς λογοτεχνικών κυρίως βιβλίων, εκτός των θεωρητικών. Καθώς έλεγε, «τα βιβλία δεν δίδουν απαντήσεις, αλλά θέτουν ερωτήματα». Ήτο εντόνως πολιτικοποιημένος, με φανεράν συμπάθειαν προς τα αριστερά κόμματα· πλην όμως ήτο ανεξάρτητος και αδέσμευτος. Εις μίαν συνέντευξίν του είχεν εκφράσει το εξής: «στην αποτυχία χάνεις το μυαλό σου, ενώ στην επιτυχία την ψυχή σου».
Πολλοί γράφουν ότι ήτο άθεος, και ότι εζήτησε να είναι πολιτική η κηδεία του. Όμως, από την γενομένην μετ’ αυτού συζήτησιν, εσχημάτισα την γνώμην, ότι δεν ήτο άθεος, αλλ’ ηρεύνα το άπειρον και εξ αντιδράσεως προφανώς προς Παπισμόν εζήτησε (και εάν βεβαίως ισχύει) να ταφή με πολιτικήν κηδείαν.
Ο διακεκριμένος Καθηγητής Ουμπέρτο Έκο, χαρακτηρίζεται «ως μεγάλος διδάσκαλος και ιδανικός συνομιλητής». Σταθμός εις την πορείαν του ήτο «Το Όνομα του Ρόδου». Πρόκειται δι’ εν μυθιστόρημα, το οποίονεκυκλοφόρησε το 1980. Ηκολούθησε το «Εκκρεμές του Φουκώ», και μία άλλη σειρά μυθιστορημάτων. Ο ίδιος ωμίλει πέντε ξένας γλώσσας, και βεβαίως Λατινικά και άψογα αρχαία Ελληνικά. Η Ελλάς εις την ζωήν του
είχε ξεχωριστήν θέσιν. Την εθεώρει αφετηρίαν όλων των πολιτισμών.
Το 1988 ο Ουμπέρτο Έκο επεσκέφθη και το Άγιον Όρος. Συγκεκριμένως, επεσκέφθη την Ιεράν Μονήν Βατοπαιδίου, την Ιεράν Μονήν Σίμωνος Πέτρας, τας Καρυάς και την ημετέραν Ιεράν Μονήν των Ιβήρων· και τούτο με ερευνητικόν σκοπόν.
Εις την καθ’ ημάς Ιεράν Μονήν των Ιβήρων έτυχε να τον ξεναγήσω εις την πλουσίαν Βιβλιοθήκην αυτής, διά την οποίαν επέδειξεν ιδιαίτερον ενδιαφέρον, καθότι τυγχάνει εκ των μεγαλυτέρων Βιβλιοθηκών εις τον κόσμον από πλευράς χειρογράφων κωδίκων.
Κατά την πραγματοποιηθείσαν ενδιαφέρουσαν ξενάγησιν, ο λόγος του περιεστράφη εις το αλάθητον του Πάπα και τας αιρέσεις, και τούτο ολίγον προτού εκδώση το συγγραφικόν έργον: «Εκκρεμές του Φουκώ». Κατά την συζήτησιν ο ίδιος μοί εξέφρασε την απορίαν, πως είναι δυνατόν εις και μόνον άνθρωπος εις τον κόσμον να έχη το αλάθητον, αναφερόμενος εις τον Πάπαν.
Ως γνωστόν, συμφώνως με τον δογματικόν όρον της Βατικανείου Συνόδου του 1870, ο Πάπας είναι «αλάθητος θείω δικαίω»! Με βάσιν αυτό το αλάθητον, ο Πάπας είναι ο μόνος κανών της Πίστεως και ημπορεί να εκφράση ακόμη και αντίθετα προς το κριτήριον όλης της Εκκλησίας καινούργια δόγματα, τα οποία οι πιστοί οφείλουν να τα παραδεχθούν, ίνα μη αποκοπούν από την σωτηρίαν.
Κατ’ ουσίαν, το αλάθητον του Πάπα είναι εν τερατώδες και δαιμονικόν εφεύρημα των Δυτικών, το οποίον αντικαθιστά τον Θεόν εις τον σύμπαντα Κόσμον και την Δημιουργίαν του!
Ο υψηλός επισκέπτης εις το Άγιον Όρος Ουμπέρτο Έκο, με ηρώτησεν επίσης εάν υπάρχουν χειρόγραφα εις την Ιβηριτικήν Βιβλιοθήκην διά τονΑντίχριστον, καθότι ως μοί είπεν ήθελε κάτι να γράψη. Διά να είμαι
ειλικρινής, απέφυγα τότε να τον παραπέμψω εις τα επιζητούντα σχετικά χειρόγραφα, φοβούμενος μήπως προβή εις μυθιστοριοποίησιν του ακατονομάστου και συνδέσει το δυσώνυμον όνομά του με τα καθ’ ημάς· ομως εθεώρησα χρέος μου, όπωςτόν παραπέμψω εις τα όσα περί του ψευδοπροφήτου αναφέρονται εις την Αγίαν Γραφήν.
Του είπον, ότι ο Αντίχριστος θα έλθη προ της Δυτέρας παρουσίας του Χριστού εις τον κόσμον ως πρόσωπον, διά να πλανήση ακόμη και τους εκλεκτούς του Θεού· και επί πλέον, ο δυσώνυμος αριθμός του Θηρίου ή Αντιχρίστου, όστις αναφέρεται εις την Αποκάλυψιν του Ιωάννου (κεφ. ιγ 17), είναι ο αριθμός χξς ́ [= 666]. Και καθώς αναγράφεται: «Ώδε η σοφία εστίν· ο έχων νούν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου· αριθμός γαρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός αυτού χξς ́ (κεφ. ιγ ́ 18).
Ο αριθμός του ψευδοπροφήτου, γραφόμενος εν τω Βατικανώ κώδικι διά των τριών μεγάλων γραμμάτων ΧΞϚ ́, υπενθυμίζει το αρχικόν και τα τελευταία γράμματα της λέξεως Χριστός· διαχωριζόμενα, παραποιούμενα, και ούτως ειπείν διαλυόμενα διά της παρεμβολής του οφιοειδούς γράμματος Ξ, του υπομιμνήσκοντος τους συγχρόνους τότε γνωστικούς οφίτας, τους λατρεύοντας τον όφιν.
Ο χρόνος της εξουσίας του Αντιχρίστου επί γης, αναφιβόλως συμβολικώςσυμποσούται εις το ήμισυ του επτά, όπερ εκπροσωπεί σύνολον πλήρες και απηρτισμένον. Το τρία και ήμισυ έτη κατά την Ευαγγελικήν ερμηνείαν του σχετικού χωρίου της Αποκαλύψεως (στ. 5) ίσως σημαίνει, ότι όταν ο Αντίχριστος φθάση εις τα μέσα της αναπτύξεως αυτού, κατ’ αυτήν την δύναμιν της αυξήσεώς του θα συντριβή ως δένδρον υπό κεραυνού βληθέν.
Πρώτος, όστις έγραψεν ιστορίαν διά τα λεγόμενα μαγικά τετράγωνα με βάσιν το 666 [= διάταξις ακεραίων αριθμών εν σχήματι τετραγώνου, ώστε το άθροισμα των σειρών, στηλών και διαγωνίων, να δίδουν πάντοτε το ίδιον αποτέλεσμα εις τον συγκεκριμένον αριθμόν 666], είναι ο Βυζαντινός λόγιος Μανουήλ Μοσχόπουλος (1265-1315).
Ως γνωστόν, οι αρχαίοι Έλληνες εταύτιζον τους αριθμούς με τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου. Κατά παράδοξον τρόπον, εις το όνομα Ιησούς αντιστοιχεί ο αριθμός 888, ενώ εις το 999 [= ανάστροφος του 666] αντιστοιχεί Τριαδικός Θεός.
Σήμερον, η Παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξις, η ενσαρκούσα την Νέαν Εποχήν, έχει απλώσει τους πλοκάμους της εις άπασαν την γην. Το κίνημα της Νέας Εποχής ήρχισε κυρίως κατά την δεκαετίαν του 1990. « Ο Αντίχριστος είναι προ των θυρών μας», έλεγεν ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης!
Επί τη ευκαιρία της Ε ́ Κυριακής των Νηστειών 2023 [= Μνήμη τηςΜετανοούσης Οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας], καιρός δι’ εγρήγορσιν και Μετάνοιαν δι’ όλους μας!