Στις 5 Οκτωβρίου, πρώτη Κυριακή του μηνός Οκτωβρίου, άρχισε να λειτουργείται και πάλι το Παρεκκλήσιο του Παντοκράτορος του ομωνύμου Χριστιανικού Ιδρύματος Νεότητος στο Παλαιό Φάληρο.
Με την ευκαιρία αυτή η Μητρόπολή μας, η Ενορία του Αγίου Αλεξάνδρου και φυσικά το Ίδρυμα του Παντοκράτορος αποφάσισαν να τιμήσουν τη μνήμη του αοιδίμου ηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Αρχιμ. π. Γεωργίου Καψάνη, ο οποίος υπήρξε και ο ιδρυτής του Ιδρύματος.
Κατά τη θεία Λειτουργία ιερούργησε ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών και εν συνεχεία ετέλεσε το μνημόσυνο του μακαριστού Γέροντος.
Παρά τη στενότητα του Αγίου Βήματος, έλαβαν μέρος κληρικοί των ομόρων ενοριών και συμπροσευχήθηκαν πλήθη πιστών από το Παλαιό Φάληρο, αλλά και από άλλα μέρη του λεκανοπεδίου. Ως εκπρόσωπος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου προσήλθε ο Πανοσ. Ιερομόναχος π. Παΐσιος.
Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας και του ιερού Μνημοσύνου το Ίδρυμα δεξιώθηκε όλους, κληρικούς και λαικούς, στη μεγάλη αίθουσα τελετών.
Ακολούθως παραθέτουμε τον επιμνημόσυνο λόγο που εκφώνησε ο Σεβασμ. Μητροπολίτης μας.
*
«Πρώτη Κυριακή του μηνός Οκτωβρίου η σημερινή, αγαπητοί μου αδελφοί. Καί πρώτη για τη νέα πνευματική περίοδο, μετά τις διακοπές του θέρους, η παρούσα ευχαριστιακή μας Σύναξη. Κατά τη σημερινή Κυριακή, λοιπόν, η Ιερά Μητρόπολή μας, η Ενορία του αγίου Αλεξάνδρου και το Χριστιανικό Ίδρυμα Νεότητος «ο Παντοκράτωρ» αποφασίσαμε να τιμήσουμε τη μνήμη και να προσευχηθούμε για την εν Κυρίω ανάπαυση του πολυσεβάστου σε όλους μας αοιδίμου γέροντος και καθηγουμένου της εν Αγίω Όρει Ιεράς Μονής Γρηγορίου π. Γεωργίου, εκλεκτού τέκνου της τοπικής Εκκλησίας μας και ιδρυτού του Ιδρύματος, που μας φιλοξενεί σήμερα και στο ναΐδριο του οποίου αξιωθήκαμε να ιερουργήσουμε το μέγα μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.
Ο π. Γεώργιος εκοιμήθη στις 8 Ιουνίου ξημερώνοντας η μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής. Καί καθώς μετά την εορτή της Αναλήψεως κατά την συνήθεια που επικράτησε, διακόπτεται η λειτουργία του Παρεκκλησίου, η σημερινή Κυριακή, πρώτη του Οκτωβρίου, κατά την οποία αρχίζει η επαναλειτουργία του, επελέγη για να αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή και να τελέσουμε το μνημόσυνο του μακαριστού γέροντος.
* * *
Ο Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ, στην πόλη του Παλαιού Φαλήρου, στα σπλάγχνα μιάς χριστιανικής και καλλιεργημένης οικογένειας, που πολλοί εξ υμών γνωρίζετε προσωπικώς. Φύση προικισμένη με πολλά χαρίσματα, ευφυΐα, φιλομάθεια, ευγένεια, προσήνεια, πολύ νωρίς ελκύστηκε από την αγάπη του Χριστού και συνδέθηκε με τη ζωή της Εκκλησίας. Η σεμνή μορφή του αειμνήστου Μητροπολίτου πρ. Λήμνου Βασιλείου Ατέση, που κατέστη πνευματικός του, άσκησε ευεργετικότατη επίδραση στην καλλιέργεια του χαρακτήρα του και στους προσανατολισμούς της ζωής του.
Αποφασίζει να σπουδάσει την επιστήμη της θεολογίας. Δραστηριοποιείται στο έργο της Κατηχήσεως στο ναό του αγίου Αλεξάνδρου. Καί σιγά–σιγά βάζει τα θεμέλια για τη δημιουργία του Χριστιανικού Ιδρύματος με σκοπό τη στήριξη και τη χριστιανική καλλιέργεια των νέων της περιοχής.
Η αγάπη του για τη θεολογία και η δίψα του για περαιτέρω επιστημονική κατάρτιση τον ώθησαν να μεταβεί στην Αμερική για να διευρύνει τις γνώσεις του. Ο κλάδος που τον ελκύει περισσότερο είναι η Ποιμαντική. Έτσι, επανερχόμενος συντάσσει τη διδακτορική διατριβή του με θέμα την Ποιμαντική των φυλακισμένων και προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως βοηθός και επιστημονικός συνεργάτης του αειμνήστου Καθηγητού Κωνσταντίνου Μουρατίδη.
Η μεγάλη απόφασή του ήρθε το 1972. Κείρεται μοναχός στην Ιερά Μονή Πεντέλης, χειροτονείται διάκονος και εν συνεχεία πρεσβύτερος. Η επιθυμία του όμως μαζί με τους πρώτους εν Χριστώ μαθητές του είναι να μονάσει. Ανταποκρινόμενος σε πρόταση του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη, αποφασίζει να επανδρώσει την παλαιά Μονή του αγίου Γεωργίου Αρμά. Έτσι ξεκίνησε η συγκρότηση της πρώτης αδελφότητός του και η προσπάθεια για την οργάνωση της μοναχικής ζωής της συνοδείας του. Πολύ γρήγορα φάνηκαν οι πρώτοι καρποί των οραματισμών του, των ικανοτήτων του και γενικότερα της πνευματικής ακτινοβολίας που εξέπεμπε η προσωπικότητά του.
Τα τραγικά εκκλησιαστικά γεγονότα του 1974 με τη βίαιη απομάκρυνση από τους θρόνους τους των δώδεκα Μητροπολιτών, μεταξύ των οποίων και ο Χαλκίδος Νικόλαος, ανάγκασαν τον π. Γεώργιο, που για λόγους κανονικούς δεν ήθελε πλέον να παραμείνει στη Μητρόπολη Χαλκίδος, να αναχωρήσει μαζί και με τους άλλους μοναχούς της νεοπαγούς αδελφότητός του για το Άγιον Όρος.
Πολύ σύντομα κατέληξαν στην Ιερά Μονή Γρηγορίου που υπέφερε από λειψανδρία. Παλαιοί και νέοι μοναχοί τον ανέδειξαν ηγούμενό τους και έτσι ξεκίνησε η πνευματική του πορεία στο Άγιον Όρος, η οποία διήρκεσε τέσσερις περίπου δεκαετίες.
Η Μονή Γρηγορίου πήρε νέα πνοή και ζωντάνια και η πνευματική ακτινοβολία της χάρις στην προσωπικότητά του πολύ γρήγορα απλώθηκε όχι μόνο στο Άγιον Όρος, όχι μόνο εντός των ορίων της πατρίδας μας αλλά και πέραν αυτής. Η θεοφιλής πολιτεία του, τα πολλά του χαρίσματα, φυσικά και επίκτητα, ο θεολογικός του λόγος, οι παρεμβάσεις του σε φλέγοντα εκκλησιαστικά και θεολογικά ζητήματα, η ιεραποστολική δραστηριότητα, η διακονία του μυστηρίου της Μετανοίας και η άσκηση της πνευματικής καθοδηγήσεως πλήθους ανθρώπων, κληρικών, μοναχών και λαικών κατέστησαν τον π. Γεώργιο εκκλησιαστική προσωπικότητα πρώτους μεγέθους.
Ελπίζω ότι αδελφοί της Μονής που τον γνώρισαν βαθιά και τον αναστράφηκαν στενά τα σαράντα αυτά χρόνια της παραμονής και ηγουμενίας του στο Όρος αλλά και της όλης πνευματικής του προσφοράς, θα καταγράψουν τον πλούτο των εμπειριών τους για να τον γνωρίσουμε όλοι, παλαιότεροι και νεώτεροι, καλύτερα και κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου «ίνα η Εκκλησία οικοδομήν λάβη» (Α’ Κορ. 14,5).
Ο π. Γεώργιος είχε γενικά εύθραυστη υγεία. Καί τα τελευταία χρόνια δοκιμάστηκε από διάφορες ασθένειες. Εξαιτίας τους, αρχές του έτους, αποφάσισε να παραιτηθεί από τα καθήκοντα του ηγουμένου και εν τέλει στις 8 του περασμένου Ιουνίου αναχώρησε από τον παρόντα μάταιο κόσμο για τη Βασιλεία του Θεού.
* * *
Όλοι εμείς που τον γνωρίσαμε και που συνήλθαμε σήμερα εδώ στον «Παντοκράτορα», ένα ίδρυμα της αγάπης του προς τους νέους και της δημιουργικής πνοής του, ανακαλούμε με σεβασμό, αγάπη και συγκίνηση στη μνήμη μας τη σεπτή μορφή του και ικετεύουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό να αναπαύει τη μακαρία ψυχή του «εν χώρα ζώντων». Να τον συναριθμήσει στη χορεία των οσίων Αθωνιτών Πατέρων. Να στηρίζει ενωμένη με τον σύνδεσμο της αγάπης την Αδελφότητα της Ιεράς Μονής του. Καί να αναδεικνύει μέσα στην Εκκλησία πολλούς, όλους μας, μιμητές της θεοφιλούς πολιτείας του. Αμήν.»
){kind=link}