Διήγηση γέροντος Παρθενίου Αγιοπαυλίτου: Μία φορά που πήγαμε πάνω στο βουνό με τον μακαριστό παπα- Ανδρέα, ευρήκαμε δυο καλύβες, με ξυλαράκια, με μία εικόνα και ένα καντηλάκι, και μία γωνιούλα, αλλά δεν βρήκαμε κανέναν.
Ψάξαμε από δω, από κει, αλλά δεν τον βρήκαμε, ενώ ήταν εκεί ο άνθρωπος, γιατί και το καντηλάκι και ένα φαναράκι με λαδάκι ήταν αναμμένο και ένα βιβλίο που διάβαζε εκεί πέρα, αλλά δεν τον βρήκαμε.
Άλλη φορά ξαναπήγαμε και βρήκαμε άλλη καλυβούλα εκεί πάνω. Εκεί που τελειώνουν τα απότομα βράχια και αρχίζουν τα δένδρα, βρήκαμε το Καλυβάκι και ένα ντορβαδάκι με λίγο παξιμάδι κρεμασμένο, εκεί όλα τα πραγματάκιά του, αλλά αυτόν δεν τον βρήκαμε εκεί.
Πού εξαφανίστηκε; Και δεν μας άκουσε, όταν πήγαμε. Εξαφανίστηκε. Ψάξαμε εδώ, ψάξαμε εκεί, δεν τον βρήκαμε, και μπορεί να ήταν εκεί μπροστά μας και να μην τον βλέπαμε. Το Καλυβάκι όμως το βρήκαμε.
Και άλλη φορά πήγαμε και βρήκαμε άλλο Καλυβάκι σε άλλη μεριά, αλλά δεν βρήκαμε κανέναν. Αυτοί τίθενται σε αορασία να πούμε. Τώρα πώς; Είναι θεϊκά μυστήρια.
Από το βιβλίο «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορειτική παράδοση», Άγιον Όρος, 2011.
