Νέα παρέμβαση είχαμε σήμερα από πλευράς της Μητρόπολης Πειραιώς για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά με θέμα “Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ-Μιά «λεπτομέρεια», η οποία κρύβει τεράστια σημασία”.
Συγκεκριμενα αναφέρει:
Η ενανθρώπιση του Θεού Λόγου είναι το σημαντικότερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας.
Ο αιώνιος, άπειρος και άναρχος Θεός, ο κατά φύσιν Υιός του Θεού καταδέχτηκε να αυτοπεριορισθή στον χώρο και τον χρόνο. Να γίνει άνθρωπος, υλοποιώντας το προαιώνιο σχέδιό Του για τη σωτηρία του πεσόντος στην αμαρτία ανθρωπίνου γένους. Εφόσον ο άνθρωπος δεν μπορούσε πλέον να πραγματοποιήση την δυνατότητα της κατά χάριν θεώσεως, που έλαβε κατά τη δημιουργία του εξ’ αιτίας της υποδουλώσεώς του στην αμαρτία και την φθορά, ο Θεός της αγάπης και των οικτιρμών ανέλαβε να τον σώσει και να τον επαναφέρει στον αρχικό σκοπό, για τον οποίο τον έπλασε.
Το ιστορικό λοιπόν γεγονός της σαρκώσεως του Θεού Λόγου είναι η κορυφαία στιγμή της ιστορίας. Η ενανθρώπιση του Θεού Λόγου όχι μόνο σημάδεψε την ανθρώπινη ιστορία, αλλά αποτέλεσε δίκαια την τομή της, στην προ της Γεννήσεως του Χριστού εποχή και στην μετά τη Γέννησή Του εποχή. Η προ Χριστού εποχή είναι η εποχή της πτώσεως και της απομακρύνσεως των ανθρώπων από τον Θεό. Αν εξαιρέσουμε τον λαό του Ισραήλ, που ήταν ο μοναδικός λαός, στον οποίον ο Θεός απεκάλυψε τον Εαυτό του και το θέλημά του, όλοι οι υπόλοιποι λαοί ζούσαν μέσα στο σκοτάδι της πλάνης και της ειδωλολατρείας, διότι «εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία…και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα…» (Ρωμ.1,25-32).
Η αγία Γραφή αποκαλεί τον καιρό, που εσαρκώθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού ως «το πλήρωμα του χρόνου», οπότε «εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση» (Γαλ.4,4-5). Χαρακτηρίζοντας ο απόστολος Παύλος την ιστορική στιγμή της Γεννήσεως του Κυρίου μας ως «το πλήρωμα του χρόνου», θέλει να δηλώσει, ότι εκείνη η χρονική στιγμή ήταν η καταλληλότερη για την ανθρωπότητα, την οποία επέλεξε ο Θεός, για να λάβει χώρα το κοσμοσωτήριο γεγονός. Γράφοντας επίσης στους Κορινθίους τονίζει, πως η μετά Χριστόν εποχή είναι η νέα εποχή της Χάριτος: «Ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις, τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα» (Β΄ Κορ.5,17). Την ευλογημένη αυτή χρονολογία η Εκκλησία μας από τα πρωτοχριστιανικά ακόμη χρόνια θεωρούσε ως κριτήριο και βάση στην χρονολόγηση των γεγονότων, που είχαν συμβεί πριν από αυτή και μετά από αυτήν. Στα έργα των πρώτων Πατέρων της Εκκλησίας μας γίνεται επίσης σαφής διάκριση για την προχριστιανική εποχή του σκότους, της άγνοιας και της ειδωλολατρείας και για την μετά Χριστόν εποχή, όπου βασιλεύει η Χάρις του Θεού.
Στον αρχαίο κόσμο, όπως είναι γνωστό, υπήρχαν διάφορα γεγονότα, τα οποία εχρησιμοποιούντο ως βάση χρονολόγησης. Στην αρχαία Ελλάδα εχρησιμοποιούσαν ως επί το πλείστον ως βάση χρονολόγησης το έτος της έναρξης των ολυμπιακών αγώνων, οι οποίοι υποτίθεται, ότι είχαν αρχίσει το 776 π.Χ. Οι Ρωμαίοι είχαν ως βάση το έτος κτίσεως της Ρώμης, η οποία, υποτίθεται ότι συνέβη το 750 π.Χ. Στα χρόνια του Χριστού και ως τον 6ο μ.Χ. αιώνα ίσχυε το ρωμαικό σύστημα χρονολόγησης. Η Εκκλησία, ούσα στον κόσμο, ακολουθούσε τυπικά το ισχύον ρωμαικό σύστημα, μη έχοντας τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει δικό της σύστημα με βάση την χρονολόγηση του έτους Γεννήσεως του Χριστού. Το έτος 532 μ.Χ. ένας λόγιος μοναχός στο Βυζάντιο, ο Διονύσιος ο Μικρός, κατά διαταγή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και τη σύμφωνη γνώμη του Πατριάρχη Ιωάννη Α΄ ανέλαβε το εγχείρημα να συντάξει νέο σύστημα με βάση το έτος της Γεννήσεως του Χριστού. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση με τα μέσα της εποχής εκείνης. Έπρεπε να μετατρέψει όλα τα έως τότε γεγονότα της ιστορίας από τα πολλά ισχύοντα συστήματα χρονολόγησης με βάση το έτος Γεννήσεως του Χριστού. Ευνόητο ήταν να κάνει σοβαρά λάθη.
Το σημαντικότερο λάθος του ήταν να ορίσει ως χρονολογία της κτίσως της Ρώμης το έτος 754 π.Χ. και όχι το 750. Επίσης το έτος της Γεννήσεως του Χριστού το εξέλαβε ως έτος 1 μ.Χ. και όχι ως έτος 0, όπως έπρεπε να θεωρηθεί. Το νέο σύστημα χρονολόγησης καθιερώθηκε στο εξής ως το ισχύον σύστημα, τόσο στο Βυζάντιο, όσο και στους άλλους λαούς. Οι μετέπειτα ειδικοί διαπίστωσαν το σημαντικό λάθος του Διονυσίου, αλλά το δέχτηκαν ως είχε, διότι εάν επιχειρούσαν νέα διόρθωση, θα δημιουργούνταν μεγάλη αναστάτωση στην χρονολόγηση της παγκόσμιας ιστορίας. Έτσι ενώ γνωρίζουμε, ότι η Γέννηση του Χριστού έγινε περίπου το 4-6 π.Χ. δεχόμαστε συμβατικά το έτος 1 μ.Χ. ως χρονολογία της Γεννήσεώς Του.
Οι Χριστιανοί έχουμε κάθε λόγο να δεχόμαστε ως βάση της χρονολόγησης το (συμβατικό) έστω έτος της Γεννήσεως του Χριστού, διότι κάθε φορά, που ομιλούμε για γεγονότα προ Χριστού και μετά Χριστόν, ομολογούμε την Θεία Ενανθρώπηση και την ορίζουμε ως το σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας. Γιά μας τους χριστιανούς το ισχύον σύστημα ενέχει το στοιχείο της ομολογίας στον μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου! Βεβαίως υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί μέχρι σήμερα οι οποίοι, αρνούμενοι τον Χριστό, απορρίπτουν επίσης και το έτος γεννήσεώς του ως κοσμοιστορικό γεγονός, γι’ αυτό και επεδίωξαν, να αντικαταστήσουν το ισχύον σήμερα σύστημα. Αναφέρουμε ως παράδειγμα την προσπάθεια των αθέων επαναστατών της Γαλλικής Επαναστάσεως, οι οποίοι αντικατέστησαν την χριστιανική χρονολόγηση με άλλη, δική τους, η οποία είχε ως βάση το έτος 1789, το πρώτο έτος της επαναστάσεως! Φυσικά η προσπάθεια αυτής της αλλαγής δεν έγινε αποδεκτή τελικά, διότι όλοι οι άλλοι λαοί (χριστιανικοί και αλλόθρησκοι) εξακολουθούσαν και εξακολουθούν να τηρούν το ισχύον χριστιανικό σύστημα χρονολογήσεως.
Στις ημέρες μας ορισμένοι αθειστές, σε συνεργασία με άλλους χριστιανομάχους και κυρίως τους νεοπαγανιστές, έχουν αλλάξει στα γραπτά τους και στους προφορικούς τους λόγους το σύστημα χρονολόγησης. Επειδή όμως αδυνατούν να επιβάλλουν άλλο σύστημα με βάση άλλο γεγονός από τη Γέννηση του Χριστού, δέχονται μεν την χρονολόγηση ως έχει, αλλά δεν θέλουν να αναφέρουν το όνομα του Χριστού. Αναφέρουμε μερικές από τις εκφράσεις τους: «Π.Κ.Χ. η Μ.Κ.Χ. (Πριν Κοινή χρονολόγηση, η Μετά Κοινή Χρονολόγηση)», «Π.Κ.Ε. η Μ.Κ.Ε» (Πριν Κοινή Εποχή η Μετά Κοινή Εποχή», «Π.Α.Τ. η Μ.Α.Τ.» (Πριν Απολλώνιο Τυανέα, η Μετά Απολλώνιο Τυανέα)», κλπ. Μεταξύ των αθέων, των μηδενιστών, των νεοπαγανιστών και των λοιπών χριστιανομάχων, οι οποίοι χρονολογώντας με το ισχύον σύστημα, απαξιώνουν να αναφέρονται στο πρόσωπο του Χριστού, συγκαταλέγονται και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Παρ’ όλον ότι θέλουν να χαρακτηρίζονται ως «χριστιανοί», αρνούνται και αυτοί να αναφέρουν το όνομα του Χριστού και χρησιμοποιούν στα γραπτά τους τις ενδείξεις «Π.Κ.Χ.», η «Μ.Κ.Χ.», τις οποίες χρησιμοποιούν, όπως προαναφέραμε, οι χριστιανομάχοι.
Αρνούνται δηλαδή εμμέσως, πλην σαφώς, ότι το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο γεγονός της ιστορίας, όπως επί αιώνες τώρα έχει γίνει αποδεκτό παγκοσμίως. Όπως δηλαδή αρνούνται την θεότητά Του και την εκ νεκρών ανάστασή Του, έτσι προσπαθούν να εκμηδενίσουν και το γεγονός της ενανθρωπίσεώς Του, ως το κατ’ εξοχήν γεγονός, που άλλαξε τον ρούν της παγκοσμίου ιστορίας. Θεωρούμε, ότι αυτή η «λεπτομέρεια» ενέχει πολύ μεγάλη σημασία, διότι αποτελεί ένα ακόμη τεκμήριο της απιστίας της οργανώσεως αυτής στο θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού. Τούτο δε είναι φυσικό και επόμενο, αφού η οργάνωση αυτή, όπως διαπιστώθηκε σε πρόσφατη ημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας (2.12.2012), δεν έχει τίποτε το κοινό στην πίστη με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Γιά του λόγου το αληθές παραπέμπουμε σε δικό τους δημοσίευμα στο περιοδικό «ΣΚΟΠΙΑ» (τ.15-5-1989, σελ.22), όπου ομολογούν οι ίδιοι, τους λόγους, που αρνούνται την χριστιανική χρονολόγηση. Κατ’ αρχήν συντάσσονται με τους χριστιανομάχους, υποστηρίζοντας το λάθος του μοναχού Διονυσίου, όσον αφορά το πραγματικό έτος της Γεννήσεως του Χριστού. Αλλά όπως είπαμε, όλοι γνωρίζουμε το λάθος και δεχόμαστε το συμβατικό έτος της Γεννήσεως. Στη συνέχεια, όμως, του δημοσιεύματός τους αυτοαποκαλύπτουν τον πραγματικό σκοπό τους, που είναι η άρνηση της Θεότητας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ιδού τι γράφουν: «Επί πλέον ο Ιησούς δεν έγινε Μεσσίας η Χριστός, που σημαίνει Χρισμένος, παρά μόνο όταν χρίστηκε με το πνεύμα του Θεού τον καιρό του βαπτίσματός του στον Ιορδάνη Ποταμό».
Αρνούνται την αλήθεια της Εκκλησίας μας, η οποία είναι απόλυτα θεμελιωμένη στην Αγία Γραφή, την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού και διδάσκουν, ότι κατά τη Γέννησή του ο Χριστός γεννήθηκε ως απλός άνθρωπος, τον οποίο αργότερα κατά τη βάπτισή του τον χρησιμοποίησε ο Θεός για το έργο του! Κατά συνέπεια γι’ αυτούς ο γεννηθείς ήταν ένας ασήμαντος άνθρωπος και το γεγονός της γεννήσεώς του ένα ασήμαντο γεγονός, ανάξιο να είναι η βάση της χρονολόγησης! Προτιμούν να ακολουθούν τους αρνητές και εχθρούς του Χριστού στο σύστημα χρονολόγησης, προκειμένου να μην ομολογούν Θεό Ενανθρωπήσαντα! Καί μόνο αυτή η «λεπτομέρεια», όπως είπαμε, φανερώνει πόσο «χριστιανοί» είναι οι ιθύνοντες και οπαδοί τους, της πολυεθνικής Φυλλαδικής Εταιρείας «ΣΚΟΠΙΑ»!
Κατακλείοντες την σύντομη αυτή αναφορά μας στους «Μάρτυρες του Ιεχωβά», θεωρούμε αναγκαίο να επαναλάβουμε και πάλι ορισμένες πρακτικές οδηγίες, εις ο,τι αφορά την στάση μας απέναντι στους οπαδούς της:
α) Να μην ανοίγουμε διάλογο μαζί τους, εφ’ όσον δεν έχουμε επαρκή γνώση της Αγίας Γραφής.
β) Να μην δεχόμαστε τα έντυπά τους.
γ) Να τους απομακρύνουμε με ευγένεια και σταθερότητα.
δ) Να απευθυνθούμε στους ποιμένες της ενορίας μας και στο ειδικό Γραφείο επί των αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου η της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, στην περίπτωση, κατά την οποία κάποιο μέλος της οικογενείας μας έχει μπλεχτεί στα δίχτυα της αιρέσεως αυτής.
ε) Να προσευχόμεθα για την σωτηρία τους.
Εν Πειραιεί τη 2α Ιουλίου 2013
Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών.
Ο υπεύθυνος
Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος
Ο Γραμματέας
Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος
