Θυρανοίξια Ι. Ναού Αγίας Τριάδος Πολυκάστρου (φωτο)

Το Πολύκαστρο είναι η πρώτη συνοριακή πόλη στη βασική οδική είσοδο από την Ευρώπη προς τη χώρα μας, μια εξαιρετικά αναπτυγμένη κωμόπολη και ολοένα αναπτυσσόμενη χωροτακτικά, δημογραφικά, κτιριακά, επενδυτικά. Αποτελεί την έδρα του πρόσφατου καλλικρατικού δήμου Παιονίας.

Προσβλέποντας πρακτικά ρεαλιστικά στις ανάγκες, αλλά και  στις δυνατότητες και τα ενδεχόμενα ανάπτυξης του τόπου, από την πρώτη στιγμή της ποιμαντορικής δράσης του στην περιοχή ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημήτριος προ 22ετιας προχώρησε στή δημιουργία και δεύτερης ενορίας, του περιφερειακού ναού Αγίου Αθανασίου, ώστε να εξυπηρετούνται αμεσότερα και πληρέστερα οι κάτοικοι κατά μήκος χιλιομέτρων πέριξ του κεντρικού οδικού άξονα της πόλης. Εκείνη η πρώτη απόφαση δικαιώθηκε πλήρως, με την αυτοτελή ανάπτυξη των δύο ενοριών, Αγίας Τριάδος και Αγίου Αθανασίου.

Μια δεύτερη πολύ σημαντική απόφαση ήταν η μελέτη και υιοθέτηση μιας νέας πολύ πρακτικής προβλεψιμότητας για τον προϋπάρχοντα ενοριακό Ναό της Αγίας Τριάδος, καλαίσθητο μεν στην εξωτερική εμφάνιση, πλην όμως με σημαντικά προβλήματα: η χωρητικότητά του στα διαθέσιμα 300 τ.μ. ήταν αφάνταστα μικρή για μια τόσο μεγάλη κωμόπολη, όχι μόνο στις μεγάλες εόρτιες περιόδους, αλλά και τις Κυριακές• επιπλέον παρουσίαζε και εξ όψεως ακόμη σοβαρά προβλήματα στατικής επάρκειας, με απρόβλεπτα ενδεχόμενα σε περίπτωση σεισμού, δεδομένου μάλιστα ότι κατά την εορτή των Τριών Ιεραρχών το 1991, συνέβη, σε ώρα εκκλησιασμού σχολείων, να αποκολληθούν από ξαφνικό σεισμό αρκετά τμήματα της εσωτερικής επένδυσης με εμφανείς ρηγματώσεις.

Αποφασίστηκε η κατεδάφιση εκείνου του ναού, έστω και αν οι μνήμες του προσφυγικού πληθυσμού ήταν άμεσα συνδεδεμένες μ᾽ εκείνον, και αυτό δικαιολογούσε έντονες συναισθηματικές φορτίσεις πολλών απλών είτε και σημαινόντων στελεχών του τόπου. Διαπιστώθηκε τελικά, κατά την κατεδάφιση, ότι δεν είχε ούτε σταθερή θεμελίωση, αλλ᾽ ούτε καν τον απαραίτητο σιδηρό οπλισμό.

Σχεδιάστηκε εξαρχής η δημιουργία τριπλασίου ναού, υπερβαίνοντος τα 900 τ.μ, εκτός του γυναικωνίτου που καλύπτει πλήρως τις τρεις πλευρές του ναού. Ο ναός θεμελιώθηκε στις 31 Αυγούστου 1998. Αρχικά κατασκευάστηκε o ημιϊσόγειος ναός, των Αγίων Πάντων, όπου για αρκετά χρόνια εκκλησιάζονταν οι ενορίτες, υπερπληρούμενος από το εκκλησίασμα. Αυτό δικαίωνε συν τοις άλλοις και την αμετάθετη αποφασιστικότητα για ανέγερση νέου ναού μεγάλων διαστάσεων.

Με άμεση πρόταση-σχεδιαστική παρέμβαση του Μητροπολίτου, εξασφαλίστηκε δομικά περισσότερο ύψος, από το ναό που χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο, της Παναγίας της Μηχανιώνας για τα πλαϊνά κλίτη, ώστε να είναι ανετότερα ως χώροι παραμονής και εκκλησιασμού.

Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν με αρτιότητα δομική και αρχιτεκτονική οι βασικές εργασίες (μολυβοσκεπή, περιμετρικός γυναικωνίτης, μαρμάρινα παράθυρα, σοβάδισμα, επιδαπέδια θέρμανση, πλήρης καλλιτεχνική μαρμαρόστρωση, ηχητικές εγκαταστάσεις κ.α.). Έτσι, οργανώθηκαν και τα επίσημα “Θυρανοίξια” του μεγάλου αυτού Ναού το Σάββατο του Λαζάρου 27/4. Προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Δημήτριος επικεφαλής πολλών κληρικών της Μητροπόλεως, δύο χορωδιών, των τοπικών και περιφερειακών Αρχών του Νομού και μεγάλου πλήθους λαού, που υπερκάλυψε τον κυρίως ναό και τον τεράστιο περιμετρικό γυναικωνίτη αλλά και τον αύλειο χώρο.

Παραβρέθηκαν ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ. Χρ. Γκουντενούδης, ο Βουλευτής κ. Γ. Γεωργαντάς, ο Δήμαρχος Παιονίας κ. Αθ. Λαπόρδας επικεφαλής πολλών Αντιδημάρχων και στελεχών της μειοψηφίας του Δημ. Συμβουλίου, ο νέος Ταξίαρχος-Δκτης της 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας κ. Πέτρος Καραμανέας με άλλους δύο Ταξιάρχους εν.α. που είχαν προϋπηρετήσει στην περιοχή, ο Δκτης της Π.Υ. κ. Χρ. Γκαντίδης, κ.α. επίσημοι. Ο προηγούμενος πρωτοψάλτης του ναού κ. Γ. Πατρώνας, μουσικοπαιδαγωγός καθηγητής της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, με τη βυζαντινή χορωδία του συμπλήρωσε καλλίφωνα τη μεγαλοπρέπεια της εύλογης χαράς όλων, και η νέα παιδική χορωδία του ζηλωτή ιερέως π. Αθανασίου Παπαδόπουλου (εθελοντή εφημερίου-αστυνομικού) συγκαλούσε τους πάντες σε ενθουσιώδη λατρευτική συμμετοχή. Παιδιά των δραστηρίων πολιτιστικών Συλλόγων με τις παραδοσιακές φορεσιές εβάσταζαν και πλαισίωναν την ενοριακή εικόνα της Αγίας Τριάδος. Ολόγυρα από τις κλίμακες του νέου ναού στέκονταν με προσμονή χαράς ο λαός και οι Αρχές. Τελέστηκε στην Είσοδο ο Αγιασμός, η είσοδος όλων στο νέο Ναό και του ιερατείου στο Ιερό, με τον προβλεπόμενο τελετουργικό καθαρισμό και την ένδυση της ωραίας μαρμαρόγλυπτης Αγίας Τραπέζης.

Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος παρουσίασε συνοπτικά την ιστορική σημασία του έργου εκ των ενόντων, σε χρόνια οικονομικής δυσπραγίας, επιμένοντας επιπλέον με προσήνεια στη δυναμική της αληθινής πίστης που είναι μεν άθλημα της ανθρώπινης προαιρέσεως, αλλά με έκδηλα τα δωρήματα του ζώντος Θεού, όπως ανέκαθεν προέβαλε η ολοζώντανη εκκλησιαστική παράδοσή μας. Επήνεσε την αρχική πρωτοβουλία του δημιουργικού Εκκλησιαστικού Συμβουλίου με πρόεδρο τότε τον αρχιμ. Βησσαρίωνα Βάσσου, και κυρίως την οργανωτική αρτίωση και αποτελεσματικότητα του σημερινού προϊσταμένου Αρχιμ. Δωροθέου Πάπαρη, ο οποίος μετά την ολοκλήρωση του Ι. Ν. Παναγίας-Άξιόν Εστιν Αξιουπόλεως αναδέχθηκε την ευθύνη ολοκληρώσεως και του Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Πολυκάστρου με καθοριστική επιτυχία.

Επακολούθησε ο Εσπερινός της εορτής των Βαΐων με συμμετοχή και όλων των συμπαρόντων Κληρικών. Εψάλη λαμπρά το εόρτιο τροπάριο «Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος ημάς συνήγαγε», τόσο συνεπίκαιρος ύμνος για τη Δεσποτική εορτή των Βαΐων, αλλά για την αφιέρωση του Ναού και για τη μεγάλη σύναξη από το Πολύκαστρο και αντιπροσωπευτικά από άλλες ενορίες.

Και έπειτα, η ενορία δεξιώθηκε όλους τους παρόντες με εδέσματα και κεράσματα, άλλους στην έξοδο του ενοριακού χώρου και άλλους στο ενοριακό κέντρο, και αυτό ανακαινισμένο και διαμορφωμένο κατάλληλα για τις ποιμαντικές δράσεις. Σημειωτέον ότι λειτουργούν δωρεάν ενισχυτικά μαθήματα για μαθητές δημοτικού και γυμνασίου, συναντήσεις νέων ζευγαριών, μαθήματα εκμάθησης βυζαντινής μουσικής και ψαλμωδίας, πρόγραμμα διανομής τροφίμων, και όλα αυτά σε αγαστή συνεργασία με άλλες συμπληρωματικές δράσεις των δραστηρίων πολιτιστικών συλλόγων του Πολυκάστρου που πλαισιώνουν αμοιβαία την ενοριακή ποιμαντική.

Την επομένη, Κυριακή των Βαΐων, τελέστηκε η θεία Λειτουργία από το Σεβασμιώτατο κ. Δημήτριο με τους Ιερείς της Ενορίας και Διακόνους, σε ένα ναό κατάμεστο από εκκλησίασμα, στον κυρίως χώρο και στον μεγάλο περιμετρικό γυναικωνίτη.

Τόσο στο μυσταγωγικό κήρυγμά του, όσο και στη Μεγ. Είσοδο, ο Μητροπολίτης υπέμνησε στο εκκλησίασμα, αλλά και δεήθηκε για τους “αιχμαλώτους αδελφούς μας, πού στερούνται βιαίως το θείο δώρο της ελευθερίας και κινδυνεύουν από τον αδυσώπητο φανατισμό των υιών της Άγαρ”. Εστιάσε επωνύμως στο πρόσωπο του Σεβ. Μητροπολίτου Χαλεπίου κ. Παύλου, το οποίο και εμνημόνευσε κατα τη Μεγάλη Είσοδο, καθώς και τά θύματα του θρησκευτικο-πολιτικού φανατισμού της Συρίας και γενικότερα της Μέσης Ανατολής. Σε αποστροφή της ομιλίας του αναφέρθηκε και στο πρόσωπο του συναιχμαλώτου Συριακωβίτου Επισκόπου. Ο πόνος των ανθρώπων εκείνης της γειτονικής φλεγομένης περιοχής, όπου μεγαλούργησε ο χριστιανισμός και από κει ξεκίνησε ο απόστολος Παύλος τον εκχριστιανισμό μας, με τη συνεχή απειλή του θανάτου και το ενδεχόμενο γενικής ανάφλεξης στην περιοχή μας, πρέπει να αποτελεί μέλημα και καημό εμπόνων ταπεινών δεήσεων προς τον Κύριό μας, τον Θεό της ειρήνης και Σωτήρα των ψυχών μας.