Άγιος Παΐσιος: Η Μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Μένει νηστικιά, για να ταΐσει τα παιδιά της, αλλά νιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από εκείνα.
Το παιδί αγαπά τον πατέρα του και τον σέβεται, αλλά με την στοργή και την τρυφερότητα της μάνας αυξάνει πιο πολύ η αγάπη του και προς τον πατέρα.
– Μια φορά, Γέροντα, μας είπατε ότι με την αγάπη ο άνθρωπος μεγαλώνει, ωριμάζει.
– Δεν φθάνει να αγαπάει κανείς τον άλλον· πρέπει να τον αγαπάει περισσότερο από τον εαυτό του.
Η μάνα αγαπάει τα παιδιά της περισσότερο από τον εαυτό της. Μένει νηστικιά, για να ταΐσει τα παιδιά της, αλλά νιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από εκείνα.
Τα παιδάκια τρέφονται υλικά και η μητέρα πνευματικά. Εκείνα έχουν την υλική γεύση, ενώ αυτή έχει την πνευματική αγαλλίαση.
Μια κοπέλα, πριν παντρευτεί, μπορεί να κοιμάται μέχρι τις δέκα το πρωί και να θέλει και το γάλα της να το ετοιμάζει η μάνα της. Βαριέται να κάνη καμιά δουλειά. Τα θέλει όλα έτοιμα· θέλει όλοι να την περιποιούνται. Απαιτήσεις από την μάνα, απαιτήσεις από τον πατέρα, και εκείνη να έχει το χουζούρι της.
Ενώ υπάρχει στην φύση της η αγάπη, δεν αναπτύσσεται, γιατί συνέχεια δέχεται βοήθεια και ευλογίες από την μάνα της, από τον πατέρα της, από τα αδέλφια της.
Από την στιγμή όμως που γίνεται μάνα, μοιάζει με μηχανάκι πού, όσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατί δουλεύει συνέχεια η αγάπη.
Πρώτα σιχαινόταν, όταν άγγιζε κάτι βρώμικο, και έπαιρνε μοσχοσάπουνα για να πλυθεί. Ύστερα, όταν λερώνεται το παιδάκι και πρέπει να το καθαρίσει, λες και πιάνει… μαρμελάδες! Δεν σιχαίνεται.
Πρώτα, αν την ξυπνούσες, φώναζε, γιατί την ενόχλησες. Ύστερα, όταν κλαίει το παιδί, όλη νύχτα ξενυχτάει και δεν δυσκολεύεται. Το φροντίζει και χαίρεται. Γιατί; Γιατί παύει να είναι παιδί. Έγινε μάνα και ήρθε η θυσία, η αγάπη.
Η μητέρα μάλιστα φθάνει να έχει περισσότερη αγάπη και θυσία από τον πατέρα, γιατί στον πατέρα δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες, για να θυσιάζεται. Βασανίζεται, κοπιάζει περισσότερο με τα παιδιά, αλλά παράλληλα φορτίζεται από τα παιδιά. Δίνει-δίνει, γι᾿ αυτό συνέχεια παίρνει.
Ο πατέρας ούτε βασανίζεται τόσο πολύ με τα παιδιά, αλλά ούτε φορτίζεται, γι᾿ αυτό και η αγάπη του δεν είναι όση της μάνας. Πόσες μητέρες έρχονται με κλάματα και με παρακαλούν: «Κάνε προσευχή, Πάτερ, για το παιδί μου». Τι αγωνία έχουν!
Λίγοι άνδρες μου λένε: «Κάνε προσευχή, παραστράτησε το παιδί μου».
Να, και σήμερα μια μητέρα με τι λαχτάρα η φουκαριάρα έσπρωχνε τα παιδιά της – οκτώ είχε – και τα έβαζε στην σειρά, για να πάρουν όλα ευλογία. Ένας πατέρας δύσκολα θα το έκανε αυτό.
Και η Ρωσία από τις μητέρες κρατήθηκε. Η πατρική αγκαλιά, όταν δεν έχει Χάρη Θεού, είναι ξερή. Ενώ η μητρική αγκαλιά, ακόμη και όταν δεν έχει Θεό, έχει γάλα.
Το παιδί αγαπά τον πατέρα του και τον σέβεται, αλλά με την στοργή και την τρυφερότητα της μητέρας αυξάνει πιο πολύ η αγάπη του και προς τον πατέρα.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Λόγοι Δ´ «Οικογενειακή Ζωή»
