Λαμία: Με ιδιαίτερη λαμπρότητα η πόλη της Λαμίας εόρτασε χθες τον Πολιούχο, Έφορο και Προστάτη της, Άγιο Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά, καθώς και την 80η επέτειο από την ημέρα της ελευθερίας της πόλεως από τον γερμανικό ζυγό 18 Οκτωβρίου 1944.
Επίκεντρο του πάνδημου εορτασμού, ο Περικαλλής Ναός του Πολιούχου, στον ομώνυμο, γραφικό και κατάφυτο λόφο της πόλεως.
Το πρωί στον Πανηγυρικό Όρθρο, χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσόστομος και ακολούθησε λαμπρό Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου, ο οποίος και κήρυξε τον Θείο Λόγο, και συνιερουργούντων των Μητροπολιτών Κεφαλληνίας κ. Δημητρίου, Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσοστόμου, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Επιφανίου και Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Οι Ιερές Ακολουθίες μεταδόθηκαν απευθείας από τηλεοράσεως και σε παγκόσμιο επίπεδο από την δορυφορική μετάδοση της Hellasat, μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος (89,4 Fm) και από διαδικτύου.
Τα Ιερά Αναλόγια πλαισίωσαν πολυμελείς χοροί Ιεροψαλτών, καθηγητών, μαθητών και αποφοίτων του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως «Γερμανός ο Μελωδός» υπό την καθοδήγηση και χοραρχία του Διευθυντού του Ωδείου Δρ. κ. Ανδρέου Ιωακείμ εκ δεξιών και του Πρωτοψάλτου του Ναού και Καθηγητού κ. Αναργύρου Βλάχου εξ αριστερών.
Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο προεξάρχων Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος, ο οποίος χαρακτηριστικά σημείωσε: «Ποιος άραγε είναι ο Ευαγγελιστής Λουκάς; Θα έπρεπε όλοι να ξέραμε και μάλιστα εσείς οι κάτοικοι οι ευλογημένοι αυτής της περιοχής και της πόλεως, εσείς να μας διδάξετε για ποιος είναι ο Ευαγγελιστής Λουκάς, όμως δυστυχώς δεν μελετούμε εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί τον Λόγο του Θεού ούτε ανοίγουμε τα Ιερά Συναξάρια. Ασχολούμαστε πολύ με πολλά, όμως για τον Λόγο του Θεού δείχνουμε αδιαφορία.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς σε συντομία ήταν Αντιοχεύς στην καταγωγή, αλλά Έλληνας στο γένος. Γεννήθηκε τις αρχές των χριστιανικών χρόνων και γνώρισε το χριστιανισμό, μάλλον από τους πρώτους χριστιανούς, οι οποίοι διωγμένοι από τον πρώτο διωγμό των Ιουδαίων κατέφυγαν στη φιλόξενη πόλη της Αντιόχειας.
Συνάντησε τον Απόστολο Παύλο, το στόμα του Ιησού Χριστού και τον ακολούθησε με πιστότητα σε δύο αποστολικές του περιοδείες. Ήταν συνέκδημος του Παύλου στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής του, στις δύο επισκέψεις του και φυλακίσεις του στη Ρώμη, στην πρώτη που απελευθερώθηκε και στην δευτέρα που καταδικάστηκε σε θάνατο και αποκεφαλίστηκε έξω από την πόλη της Ρώμης. Ήταν αγαπημένος του Αποστόλου Παύλου μαθητής: «Λουκάς ο ιατρός αγαπητός ασπάζεται υμάς», σας χαιρετάει δηλαδή, Λουκάς ο αγαπημένος μου και είναι αγαπημένος μου και για ένα άλλο, γιατί είναι ιατρός. Μπορούμε να καταλάβουμε για ποιον λόγο ο Λουκάς ήταν αγαπημένος του Αποστόλου Παύλου. Καθένας από μας έχει τον προσωπικό του γιατρό που ξέρει και τις λεπτομέρειες της σωματικής του υγείας. Πόσο τον σεβόμαστε, πόσο τον αγαπούμε και πόσο απαραίτητος είναι για τη ζωή μας. Έτσι και ο Απόστολος Παύλος, άνθρωπος ων και μάλιστα φιλάσθενος, η οποία φιλασθενεία του αυξανόταν εξαιτίας των πολλών πειρασμών και των πολλών διωγμών του και βασάνων του, ήθελε να έχει δίπλα του τον γιατρό του, γι’ αυτό και ο Λουκάς, πιστός στον Απόστολο Παύλο, τον πνευματικό του πατέρα, του προσέφερε και τις ιατρικές του φροντίδες, για αυτό τον αγαπούσε ο Απόστολος Παύλος. Ήταν λοιπόν ιατρός και μάλιστα αγαπητός ιατρός και με την ευκαιρία αυτή επιτρέψτε μου να κάνω δύο σκέψεις πάνω στο θέμα της ιατρείας και το θέμα της ασθενείας.
Ποιος από μας δεν έχει απασχολήσει την ύπαρξή του με μια ασθένεια; Όλοι μας άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έχουμε έρθει αντιμέτωποι με προσωπικές ασθένειες, ασθένειες που περνούν εύκολα, ασθένειες που είναι μόνιμες και ασθένειες που μας οδηγούν στο θάνατο. Δεν συμβιβάζεται εύκολα ο άνθρωπος με την ασθένεια. Δεν συμβιβάζεται με την ασθένεια και μάλλον φοβάται την ασθένεια. Άραγε τούτος ο φόβος είναι δείγμα απιστίας ή είναι κάτι άλλο;
Σε αυτήν την ερώτηση πού είναι ερώτηση όλων των πιστών μας απαντάει ο αδιάψευστος Λόγος του Θεού και η διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Όχι αδελφοί μου. Όταν αρρωσταίνουμε και φοβόμαστε δεν είναι απιστία, αλλά τι είναι; Απόδειξη ότι δεν μας έπλασε ο Θεός μας για να αρρωσταίνουμε και να πεθαίνουμε. Ο Θεός λένε οι Πατέρες μας έπλασε για να έχουμε ζωή, αιώνια ζωή όχι αφ’ εαυτού μας, αλλά σε κοινωνία με τον Θεό. Οι πρωτόπλαστοι δηλαδή στον Παράδεισο δεν αρρώσταιναν, δεν απέθαναν. Πότε πέθαναν. Όταν παρήκουσαν στο Λόγο του Κυρίου, στην εντολή του Κυρίου και τότε όπως λέει ο Μέγας Παύλος εισήλθε στη ζωή των πρωτοπλάστων η αμαρτία και δια της αμαρτίας ο θάνατος. Εμείς επιλέξαμε την ασθένεια. Οι πρωτόπλαστοι μας επέλεξαν την ασθένεια. Ο Θεός, επαναλαμβάνω, δεν μας έπλασε ούτε για να ασθενούμε, ούτε για να φθειρόμαστε, ούτε για να πεθαίνουμε. Η ανυπακοή μας, η ελεύθερη επιλογή στην αμαρτία έγιναν αιτία για να ασθενούμε και να οδηγούμαστε στον θάνατο.
Κάθε φορά λοιπόν που αντιδρούμε και δεν συμβιβαζόμαστε με μια ασθένεια μας και που φοβόμαστε ότι αυτή η ασθένειά μας θα μας οδηγήσει στο θάνατο, ουσιαστικά πιστοποιούμε ότι πλαστήκαμε για να μην αρρωσταίνουμε και για να μην πεθαίνουμε. Όμως αρρωσταίνουμε και πεθαίνουμε. Ποιος είναι ο λόγος που αρρωσταίνουμε και που πεθαίνουμε; Τους λόγους και τις απαντήσεις πάλι μας τις δίδει ο Λόγος του Κυρίου, η Καινή Διαθήκη. Πολλές φορές ο Χριστός ερχόταν αντιμέτωπος με ασθενείς και τους ευσπλαχνίζετο. Τι σημαίνει τους σπλαχνιζόταν; Από μέσα Του, από τα σπλάχνα Του τους λυπόταν. Δεν ήθελε ο Χριστός μας να βλέπει ανθρώπους να πονούν. Δεν ήθελε ο Χριστός μας να βλέπει ανθρώπους να υποφέρουν και γι’ αυτό περιοδεύοντας τη γη της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας και έρχοντας σε συνάντηση με ανθρώπους οι οποίοι ήταν ασθενείς τους λυπότανε και ήθελε να τους θεραπεύσει.
Έτσι λοιπόν σε περιπτώσεις τέτοιες πολλές φορές ρωτούσαν το Χριστό, γιατί αυτός είναι ασθενής. Αυτός αμάρτησε ή οι γονείς του; Άρα μέσω αυτής της ερωτήσεως παίρναμε και την απάντηση ποια είναι η αιτία της ασθενείας. Είναι η αμαρτία. Η αμαρτία δημιουργεί την ασθένεια και δημιουργεί η αμαρτία την ασθένεια, διότι η αμαρτία ουσιαστικά φέρει μέσα στην ύπαρξη του ανθρώπου θάνατο, φθορά. Κάθε φορά δηλαδή που αμαρτάνουμε ουσιαστικά ασθενούμε, ασθενούμε πρώτα στην ψυχή και μετά ασθενούμε και στο σώμα. Πώς ψάλλουμε στον Παρακλητικό Κανόνα «από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή». Αμαρτάνουμε, ασθενούμε πνευματικά, ασθενούμε ψυχικά και στη συνέχεια ασθενούμε και σωματικά.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που ασθενούμε. Όταν πάλι δε, ρώτησαν το Χριστό «Ούτος ήμαρτε ή οι γονείς του» ο Χριστός απάντησε «ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του αλλά τούτο έγινε για να δοξαστεί το όνομα του Θεού». Τι σημαίνει αυτό. Ότι πολλές φορές ο Θεός παραχωρεί ασθένειες σε αγίους ανθρώπους και τούτο το κάνει για να φανερωθεί η Δόξα του Θεού. Όταν θεράπευε ο Χριστός, πολλές φορές το έκανε για να δείξει την δύναμή Του, την Θεία δύναμη και να δοξαστεί το Όνομα Του αλλά παράλληλα όταν επιτρέπει μια ασθένεια σε έναν άγιο άνθρωπο τότε αποδεικνύεται δι’ αυτού του ανθρώπου, ότι η ασθένεια μπορεί να νικηθεί μέσω της πίστεως στον Ιησού Χριστό ο όποιος Ιησούς Χριστός υπέμεινε την μέγιστη ασθένεια πάνω στον Σταυρό της ανθρωπότητας, όπως λένε οι Πατέρες: «ο Ίδιος έγινε τραύμα για να θεραπεύσει το αιώνιο τραύμα που έχει ο άνθρωπος δια της αμαρτίας». Βλέπετε τους αγίους μας, ο Άγιος Παΐσιος πόσο υπέφερε από τον καρκίνο κι όμως μέσω της ασθενείας του Αγίου Παϊσίου δοξάστηκε ο Θεός, διότι πολλοί άνθρωποι πήραν δύναμη βλέποντας έναν ασθενή άνθρωπο να παρηγορεί τις δικές του ασθένειες, πήραν θεραπεία βλέποντας έναν ασθενή άνθρωπο να θεραπεύει τα δικά τους ασθενήματα και να μην θεραπεύει το δικό του ασθένημα, πήραν Χάρη Θεού μέσω ενός ασθενούντος δια τον Χριστόν και δια του Χριστού άνθρωπο.
Μέσα στη φύση μας είναι η ασθένεια. Κουβαλάμε το προπατορικό αμάρτημα, την κληρονομιά των προπατόρων μας, του Αδάμ και της Εύας. Είναι δύσκολη ασθένεια, σταύρος σκληρός, που εύκολα δεν τον σηκώνεις. Όμως όταν τη δική μας ασθένεια την εγκεντρίσουμε στον σταυρό του Κυρίου, όταν ζήσουμε τη ζωή του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Ιησού Χριστού μέσα στην Εκκλησία μας, τότε όχι ότι εξαφανίζεται η ασθένεια, αλλά παίρνει άλλη υπόσταση στη ζωή μας, τότε ο άνθρωπος βλέπει την ασθένεια όχι ως εχθρό, αλλά ως οδό, ως δρόμο που τον οδηγεί πιο κοντά στον Ιησού Χριστό και πολλές φορές, όταν ο Θεός θα έρθει δια των Αγίων του προσφέρει και την ίαση, το θαύμα αυτό που λέμε. Μεγαλύτερο θαύμα από το να θεραπευθεί μια σωματική ασθένεια, είναι να δώσει ο Θεός δύναμη στον άνθρωπο που έχει την ασθένεια να την υπομένει με ελπίδα και με πίστη στον Ιησού Χριστό και τέτοια θαύματα βλέπουμε πολλά καθημερινά μέσα στη ζωή της Εκκλησίας».
Στην συνέχεια τελέσθηκε η επίσημη Δοξολογία για τα Ελευθέρια της πόλεως, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, συγχοροστατούντων των ως άνω Αγίων Αρχιερέων και όλων των κληρικών της πόλεως.
Τον Πανηγυρικό της ημέρας, εξέφώνησε κατά το έθος ο Δήμαρχος Λαμιέων, κ. Πανουργιάς Παπαϊωάννου, ο οποίος μεταξύ των άλλων σημείωσε: «Γιορτάζουμε σήμερα με επίκεντρο τον Ιερό Ναό του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά, τον Πολιούχο και Προστάτη της πόλης μας. Ταυτόχρονα τιμούμε με υπερηφάνεια την 80η επέτειο από την απελευθέρωση της Λαμίας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, προσπαθούμε να διατηρήσουμε στη μνήμη μας, τις ιστορικές εκείνες στιγμές, όταν οι αντιστασιακές δυνάμεις του ΕΛΑΣ έμπαιναν στην Λαμία.
Οι πολίτες είχαν κατακλείσει τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης για να υποδεχτούν τους ελευθερωτές τους. Πανηγύριζαν τον πολυπόθητο τερματισμό του πολέμου, της πείνας, της βίας, των εκτελέσεων, των διώξεων και των κακουχιών που υπέστησαν τα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής. Ήταν ημέρα εθνικής ανάτασης, δικαίωσης αλλά και ελπίδας του λαμιώτικου λαού για ένα καλύτερο αύριο.
Ήταν 18 Οκτωβρίου 1944, με τις καμπάνες του Αγίου Λουκά να ηχούν χαρμόσυνα.
Ογδόντα χρόνια μετά, ο Δήμος Λαμιέων τιμά όλους όσους έδωσαν το αίμα τους για να απελευθερώσουν την πόλη μας αλλά και ολόκληρη την πατρίδα.
Εκείνους, που έγραψαν το έπος του Σαράντα στα αφιλόξενα βουνά της Αλβανίας και στη συνέχεια, το έπος της Εθνικής Αντίστασης σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Όλους αυτούς που βροντοφώναξαν με κάθε τρόπο το «ΟΧΙ» και έκαναν πράξη την καθολική αντίσταση του Ελληνικού Λαού στο φασισμό και στο ναζισμό.
Αυτούς, που επιβεβαίωσαν και διατράνωσαν την απόλυτη προσήλωση του Λαού μας στις αρχές της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Αρχές που γεννήθηκαν πριν χιλιάδες χρόνια και έχουν ριζώσει βαθιά σε τούτο τον τόπο.
Ταυτόχρονα, υποκλινόμαστε στο μεγαλείο και τη δύναμη ψυχής αυτών που βοήθησαν, ώστε η αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών από τη Λαμία να μην αφήσει πίσω της νεκρούς και καταστροφές. Τα ονόματα Ιωσήφ Μπλέχινγκερ ή Ηλίας Κόκκινος και Ευγένιος Ντεσιμόνε έχουν χαραχτεί στην τοπική ιστορική μνήμη, στη μνήμη όλων μας. Οι Άνθρωποι που συνέβαλαν καθοριστικά στη σωτηρία της πόλης.
Σήμερα, το δικό μας χρέος προς τους ήρωες του Σαράντα αλλά και προς τις νέες γενιές είναι η προστασία της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Και αυτό το Χρέος θα το κάνουμε πράξη με ενότητα και ομοψυχία. Η ιστορία μας διδάσκει πως με ενότητα, αγώνα και πίστη στα ιδανικά μας μπορούμε να εξασφαλίσουμε ένα λαμπρότερο και δικαιότερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Θεωρώ υποχρέωσή μου, με την ευκαιρία του σημερινού εορτασμού της απελευθέρωσης της πόλης μας, να αναφερθώ για μια ακόμα φορά στο πάντα επίκαιρο αίτημα του ελληνικού λαού. Την καταβολή των γερμανικών οφειλών και αποζημιώσεων στην Υπάτη και σε όλες τις μαρτυρικές πόλεις. Ένα αίτημα που παραμένει ανοικτό, ηθικό, νομικό και διεκδικήσιμο.
Οι αγώνες των προγόνων μας για την ελευθερία της πόλης μας το 1944, θα αποτελεί διαρκή πηγή έμπνευσης και θάρρους για όλους μας. Με τις σκέψεις αυτές, εύχομαι σ’ όλες και όλους χρόνια πολλά και είθε ο Πολιούχος μας, Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς να μας ευλογεί και να οδηγεί τα βήματά μας».
Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε πάνδημη πολυαρχιερατική Ιερά Λιτανεία από το Ναό του Πολιούχου, των Ιερών Εικόνων της Παναγίας Οδηγήτριας, του Ευαγγελιστού Λουκά και του Οσίου Βησσαρίωνος, καθώς και του Αποτμήματος του Ιερού Λειψάνου εκ της Τιμίας Χειρός του Ευαγγελιστού Λουκά, υπό τους ήχους της Δημοτικής Φιλαρμονικής του Δήμου Λαμιέων, η οποία τελούσε υπό την καθοδήγηση του Μαέστρου και Αρχιμουσικού κ. Δημητρίου Μαντά, συνοδεία στρατιωτικών αγημάτων, αντιπροσωπειών μαθητών και μαθητριών του Δήμου, μελών πολιτιστικών συλλόγων ενδεδυμένων με παραδοσιακές στολές, καθώς και άλλων συλλόγων και φορέων του τόπου, του Ιερού Κλήρου, των πολιτικών, θεσμικών και στρατιωτικών αρχόντων και του πιστού λαού.
Κατά την διέλευση της Ιεράς Λιτανείας από το Ιερό Επισκοπείο τελέσθηκε υπό του Μητροπολίτου κ. Συμεών επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των μακαριστών προκατόχων του Αρχιερέων, Μητροπολιτών Φθιώτιδος και των Επισκόπων της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ζητουνίου.
Στα προπύλαια του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού, όπου και κατέληξε η Ιερά Λιντανεία, ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, στον λόγο του υπογράμμισε:
«Είμαστε εδώ, διότι έχουμε χρέος να είμαστε εδώ, χρέος ευγνωμοσύνης στον Άγιο Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά, χρέος ευγνωμοσύνης στους Ήρωες της Πατρίδος μας, στους προγόνους μας, χρέος και για το μέλλον αυτού του τόπου, γιατί αυτές οι γιορτές δεν είναι απλώς μνημόσυνα αλλά είναι εναρκτήρια λακτίσματα, δεν είναι απλώς αναμνήσεις, αλλά είναι μελλοντικοί σχεδιασμοί, δεν είναι απλώς εξιστορήσεις, αλλά είναι προγραμματικές δεσμεύσεις, είναι πλάνα για το αύριο και για το μέλλον, τα οποία όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι οφείλουμε να υλοποιήσουμε για το καλό του τόπου.
Ζούμε σε μία εποχή που γίνεται ιδιαίτερα λόγος για την λεγόμενη πολιτική και όχι μόνο ορθότητα, που γίνεται λόγος για αντζέντες και βίβλους «αφύπνισης».
Κι όμως αν ίσχυαν τέτοιες θεωρίες πριν από 80 χρόνια, ακόμα γερμανική κατοχή θα είχαμε εδώ, αν ίσχυαν αυτές οι θεωρίες της δήθεν ορθότητας και της δήθεν αφύπνισης, δεν θα είμασταν ελεύθεροι, δεν θα βγαίναν κάποιοι στα βουνά, δεν θα γινόταν ο Παπα-Γερμανός «Ανυπόμονος», δεν θα γίνονταν κάποιοι αντάρτες, δεν θα γίνονταν κάποιοι αντιστασιακοί, επαναστάτες για να ανατρέψουν τη δουλεία, το ναζισμό, το φασισμό, τη βία κι αν υπήρχε πολιτική ορθότητα, δεν θα χρειαζόταν κ. Δήμαρχε να θίξετε σήμερα το θέμα των αποζημιώσεων και αν υπήρχε πολιτική ορθότητα δεν ήταν 50 χρόνια μετά η βόρεια Κύπρος ακόμη υπό κατοχή και μετά μιλάμε για πολιτική ορθότητα και άλλλα τέτοια παραμύθια.
Αν δεν πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, ενωμένοι, αγαπημένοι, όλοι μαζί, δεν θα μας σώσει κανένας άλλος. Εμείς θα γράψουμε την ιστορία του τόπου μας, θα πάρουμε τον τόπο μας στα χέρια μας όλοι μαζί όπως έγινε και το 1944 και όπως γίνεται πάντοτε. Η αντίσταση και η πρόοδος είναι υπόθεση του λαού και όχι κάποιας ελίτ, είναι υπόθεση όλων μας. Όλοι μαζί με την δύναμη του Χριστού, με την δύναμη της Εκκλησίας, με την ευλογία της Εκκλησίας, με την ευχή της Παναγίας και με το μεράκι μας, με τη λεβεντιά μας την Ρουμελιώτικη, με την έμπνευσή μας, με τον σχεδιασμό μας, με τη δουλειά μας και πάνω απ’ όλα με την αγάπη μας, με την αγάπη μας, με την αγάπη μας, με την ενότητα και με την αγάπη θα πάμε μπροστά. Χρόνια πολλά κι ευλογημένα. Το χειροκρότημα ανήκει σε εσάς, γιατί εσείς είστε οι σύγχρονοι ήρωες και εσείς θα γράψετε την ιστορία του αύριο».
Ακολούθως, ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών τέλεσε Επιμνημόσυνη Δέηση στο Μνημείο των Πεσόντων στην Δυτική Είσοδο της πόλεως, όπου και πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων υπό των επισήμων.
Στις Ιερές Ακολουθίες μεταξύ του μεγάλου πλήθους πιστών παραβρέθηκαν: ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Χρήστος Σταϊκούρας, οι Βουλευτές Φθιώτιδος κ. Ιωάννης Οικονόμου, κ. Γεώργιος Κοτρωνιάς και κ. Ιωάννης Σαρακιώτης, ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος κ. Φάνης Σπανός, ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Πανουργιάς Παπαϊωάννου με σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο, καθώς και άπασα η πολιτική, θεσμική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου.
Φωτογραφίες: Δημήτριος Ανάγνου
){kind=link}