Μαρωνείας Παντελεήμων: Ο πνευματικός σπόρος

Μαρωνείας Παντελεήμων: Η παραβολή του Σπορέως μας πληροφορεί ότι μόνον η αγαθή γη έδωσε «καρπόν έκατονταπλασίονα». Άς γίνουμε λοιπόν «γή αγαθή», ώστε καθένας να απολαύσει και να χαρεί προσωπικά την ποθούμενη καλή και πλούσια πνευματική καρποφορία του λόγου του Θεού.

Την περίοδο του Φθινοπώρου γίνεται η σπορά πολλών αγαθών. Η γεωργική αυτή εργασία ενέπνευσε τους Πατέρες να τοποθετήσουν την ανάγνωση της Ευαγγελικής περικοπής του Σπορέως σε Κυριακή του Οκτωβρίου, που βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή του εκκλησιαστικού έτους. Οι μαθητές τον ρώτησαν να τους εξηγήσει ποιο είναι το νόημά της. Και ο θείος Διδάσκαλος απάντησε ότι: «ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού…».

Οι ανθρώπινες διδασκαλίες και θεωρίες, πρίν και μετά τον Χριστό, έδιναν βέβαια κάποια φώτα, που άνοιγαν προσωρινά έστω ένα δρόμο στο βαθύ σκοτάδι της ζωής των ανθρώπων. Ήταν όμως αμυ- δρά φώτα. Και όπως λέει ο ποιητής «Ήταν φώτα, χίλια φώτα, μά δεν ήτανε το φως». Δεν ήταν ισχυρά και αποτελεσματικά, όπως το φως του Χριστού, που δίνει τη δυνατότητα στους χριστιανούς να ψάλλουμε: «Είδομεν το φως το αληθινόν».

Αιώνες νωρίτερα ο ιερός ψαλμωδός είχε αναφωνήσει: «Πόσο γλυκά είναι τα λόγια σου, Κύριε! Είναι πιό γλυκά από ό,τι είναι το μέλι στο στόμα μου». Και ο απόστολος Παύλος διεκήρυξε: «Ζών γάρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διϊκνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τέ και πνεύματος, αρμών τέ και μυελών». Είναι δηλαδή ζωντανός και δραστικός. Είναι καλύτερος από κάθε δίκοπο μαχαίρι και εισχωρεί και διευσδύει στα βαθύτερα μέρη του ψυχικού και του σωματικού κόσμου του ανθρώπου. Είναι λύχνος που φωτίζει τα βήματα μας και φως που διαλύει τα σκοτάδια στους δρόμους της ζωής, προσθέτει ο ψαλμωδός Δαβίδ.

Ο λόγος του Θεού «σπείρεται» στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου με τρείς τρόπους: Με τη μελέτη, με την ακρόαση και με την παρατήρηση.

Η κατάσταση και η ποιότητα του εδάφους έχουν βασική σημασία. Το πετρώδες π.χ. έδαφος η ένα σκληρό με μικρή ποσότητα χώματος, δεν μπορούν να δώσουν καρπό. Αλλά και το γεμάτο αγκάθια και ζιζάνια χωράφι δεν μπορεί να προσφέρει την ποθούμενη καρποφορία. Ανάλογες είναι και οι δυσκολίες του εδάφους της ψυχής, που σπέρνεται ο πνευματικός σπόρος.

Η ψυχή του ανθρώπου πρέπει να είναι καθαρή και γόνιμη. Η ψυχή του να μην είναι κυριευμένη από μέριμνες και πάθη η συνυφασμένη με δύστροπα στοιχεία, που δε βοηθούν η εμποδίζουν την καλή καρποφορία και καταστρέφουν τον καρπό.

Η παραβολή του Σπορέως μας πληροφορεί ότι μόνον η αγαθή γη έδωσε «καρπόν έκατονταπλασίονα». Άς γίνουμε λοιπόν «γή αγαθή», ώστε καθένας να απολαύσει και να χαρεί προσωπικά την ποθούμενη καλή και πλούσια πνευματική καρποφορία του λόγου του Θεού.