Ο εσπερινός της αγάπης τελείται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες με κεντρικό μήνυμα το «Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει». Διαβάζεται περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (κ΄19-25), που αναφέρεται στην εμφάνιση του Χριστού μετά την Ανάστασή του στους μαθητές του.
Το Ιερό Ευαγγέλιο διαβάζεται σε δεκάδες ξένες γλώσσες για να διατρανωθεί παγκοσμίως η αιώνια αλήθεια της Αναστάσιμης ελπίδας. Να κηρυχθεί σε όλα τα έθνη ότι «Χριστός εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο».
Αυτός ο ακλόνητος λόγος του Παύλου, είναι και η αιώνια πίστη των Χριστιανών. Είναι η σωτήρια αλήθεια που πίστεψαν και ομολόγησαν διαμέσου των αιώνων όλοι οι άγιοι, και αυτήν ακριβώς την αλήθεια ομολογούμε κάθε φορά που λέμε στο Σύμβολο της Πίστεως ότι ο Χριστός αναστήθηκε «τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς».
Όπως οι πιστοί έλαβαν το ανέσπερο φως της θείας αγάπης και συγχωρήσεως από την ένδοξη Ανάσταση του Χριστού, έτσι το μεταδίδουν και αναμεταξύ τους με την έκφραση αγάπης και συγχώρεσης στον πλησίον.
Οι Χριστιανοί δεν γίνεται να δεχτούν τη μεγάλη χαρά της Αναστάσιμης περιόδου έχοντας οποιοδήποτε βάρος κακίας στη ψυχή τους απέναντι στον συνάνθρωπο και έτσι βάζουν αρχή να ακολουθήσουν τον δρόμο του ανεξίκακου Χριστού.
Διότι ο Χριστιανός δεν μπορεί να εστιάζει για τον εορτασμό του Πάσχα μόνο στα γλέντια και τα φαγητά και να μην ενδιαφέρεται για την τακτοποίηση της ψυχής. Πρέπει να κρατήσει σαν φυλακτό την κατάνυξη και την όποια πνευματική προκοπή έκανε. Και αν δεν έκανε, αυτή η συγκίνηση που μπορεί να του δώρισε ο Θεός τη Μεγάλη Εβδομάδα, να γίνει αρχή μετανοίας. Κάτι καλό να βγει από αυτό το Πάσχα πάντως. Όχι το μόνο που θα μείνει να είναι η… αυξημένη χοληστερίνη.
Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην καρδιά για την μετέπειτα πνευματική μας πορεία. Είναι μεγάλο κρίμα να αφήνουμε τις πνευματικές περιόδους να περνούν εντελώς ανεκμετάλλευτες. Να περνούν χρόνια και χρόνια που μας αξιώνει ο Θεός να ζούμε Μεγάλη Εβδομάδα και Ανάσταση, κι όμως να παραμένουμε ξύλα απελέκητα.
Ολόκληρο το στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής με τις νηστείες της και τις ιερές ακολουθίες της, είναι μια εσωτερική καλλιέργεια ώστε να καρποφορήσει το πνευματικό δέντρο του πιστού. Και ξεκινώντας από την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία και τον εσπερινό της αγάπης, ο χριστιανός μπαίνει σε μια διαδικασία να μην χάσει μετά το Πάσχα, όλους τους καρπούς που απέκτησε με τον πνευματικό αγώνα της σαρακοστής.
Κάθε αθλητής πρέπει να βγαίνει πιο δυνατός, πιο έμπειρος και πιο συνειδητοποιημένος για τις αδυναμίες του, μετά το τέλος κάθε αγώνα. Έτσι και ο αθλητής του πνεύματος, πρέπει να χρησιμοποιεί τον αγώνα της πίστεως για να προκόβει και να βαδίζει πιο σταθερά στον μαραθώνιο της ζωής, οδεύοντας προς την πολυπόθητη σωτηρία.
-250x180.jpg)
