Ι.Μ. ΠΑΤΡΩΝ: Δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών, των δύο Πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας, του Μάριου-Μιχαήλ Τουρούτσικα από την Τρίπολη και του Ευσταθίου Τσιλτακίδη από το Νευροκόπι, που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος, έχοντας ως σκοπό της ζωής τους, την προάσπιση των δικαίων της Πατρίδος μας και την συνείδηση ότι αξίζει κανείς να πεθαίνη υπερασπιζόμενος την ένδοξη Ελλάδα μας, τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, μετά την Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Σωτήρος, Καμαρών Αχαίας, παρουσία των τοπικών Αρχόντων και πλήθους Λαού.
Σημειωτέον, ότι τα δύο αυτά γενναία παλληκάρια έμεναν στην Πάτρα και καθημερινώς μετέβαιναν στην Αεροπορική Βάση της Ανδραβίδας, για την υπηρεσία τους για την Πατρίδα.
Με την οικογένεια του αειμνήστου Μαρίου Τουρούτσικα, ο Σεβασμιώτατος συνδέεται με δεσμούς αγάπης και πνευματικής φιλίας από την διακονία του ως Ιεροκήρυκας στην Τρίπολη.
Σε επικοινωνία του με τον πατέρα του Μαρίου-Μιχαήλ, Κωνσταντίνο Τουρούτσικα εξέφρασε την αγάπη, τον επιστηριγμό και την παρηγορία στην οικογένειά του, ευχηθείς για την ανάπαυση της ψυχής του λαμπρού τέκνου τους, Μάριου-Μιχαήλ, που την καρδιά του, από μικρό παιδί, εφλόγιζε η αγάπη για τα ύψη και τον ενέπνεαν οι θυσίες όσων αγωνίστηκαν και έπεσαν για την Πατρίδα.
Στην αναφορά του στους δύο ηρωικούς Ιπταμένους της Πολεμικής Αεροπορίας, ο Σεβασμιώτατος είπε:
«…Πέταξαν, με τα ηρωικά φτερά, της αγάπης για την Ελλάδα.
Φτερούγισαν πάνω από τα πέλαγα για να υπερασπίζονται στους αιώνες, την Ελλάδα που τόσο αγάπησαν.
Έπεσαν από τα γαλάζια ύψη του ουρανού, στα γαλανά νερά της Ελληνικής θάλασσας, για να βεβαιώσουν ότι ήταν αποφασισμένοι να δώσουν την ζωή τους, το αίμα τους, για την Πατρίδα μας.
Θαυμάζομε το θάρρος τους.
Αισθανόμεθα δέος μπροστά στην αποφασιστικότητά τους.
Καυχώμεθα για τον ηρωισμό τους.
Υποκλινόμεθα στη θυσία τους.
Ασπαζόμεθα την Ελληνική Σημαία, που καλύπτει τα πολύπαθα και ηρωικά σώματά τους.
Ανάβομε κερί και λιβάνι στα μνήματά τους.
Τους προβάλλομε ως πρότυπα ηρωισμού και θυσίας στη νεολαία μας.
Εναγκαλιζόμεθα, ευχαριστούντες ευγνωμόνως, τούύς Γονείς τους, που τους ανέθρεψαν με αρετές και ήθος, με αξίες και με αγάπη για την Ελλάδα. Είμεθα υπερήφανοι γι’ αυτούς. Τα παιδιά τους δεν πέθαναν, αλλά πέρασαν στην αθανασία και στη δόξα. Θα πετάνε μαζί με τους Αγγέλους από ψηλά, χαρούμενοι για την αιώνια ελευθερία που τόσο πόθησαν.
…Ασπαζόμεθα τα αδέλφια τους και είμεθα βέβαιοι, ότι παρά τον μεγάλο ανθρώπινο πόνο τους, καυχώνται για τους αδελφούς τους, που έπεσαν επιτελώντας το χρέος για την Πατρίδα μας και προσευχόμεθα, ώστε Κύριος ο Θεός να κατατάξη, τα ηρωικά παιδιά, μετά δικαίων και αγίων. Εις δε τους οικείους τους να χαρίζη, δύναμη να σηκώσουν αυτόν τον «σταυρό» με υπομονή και να έχουν την εξ’ ύψους παραμυθία, έως έλθη η ώρα της συναντήσεώς μας με τους δύο υψιπέτας αετούς της Πολεμικής Αεροπορίας.
Τους αποχαιρετάμε με δάκρυα θαυμασμού και με υπερηφάνεια.
Τους προπέμπομε στην αιωνιότητα με του ποιητή τα λόγια.
«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.
Αυτή… επτέρωσε τον Ίκαρον
………………………………………………
και αν έπεσεν ο πτερωθείς
και επνίγη θαλασσωμένος.
Αφ’ υψηλά όμως έπεσεν
και απέθανεν ελεύθερος.
(Ανδρέας Κάλβος).
Αιωνία τους η μνήμη».
-120x86.jpg)
