ΒΕΡΟΙΑ: Πανηγύρισε η ενορία του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος – Χειροθεσία Πνευματικού

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Το Σάββατο 12 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Στεφάνου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής του προστάτου της ενορίας, Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του εορταζομένου Αγίου, ενώ στο τέλος τελέστηκε το καθιερωμένο μνημόσυνο των δωρητών και μελών της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Κυριών Βεροίας.

Ακόμη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, προχείρισε σε πνευματικό τον Αρχιμ. Νεκτάριο Χαλετζή, εφημέριο του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου Βεροίας και του Πανελληνίου Ιερού Προσκύνηματος της Παναγίας Σουμελά Βερμίου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ιωάννης πένησι δούς και σκορ­πίσας, ω ποία Χριστώ νυν παρε­στως λαμβάνει».

Με τους δύο αυτούς στίχους σκιαγραφεί ο ιερός Συναξαριστής τον εορταζόμενο σήμερα μεγάλο ιεράρχη της Εκκλη­σίας μας, τον άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, πα­τρι­αρ­χη Αλεξανδρείας. Δίδοντας και σκορπίζοντας στους φτωχούς, απο­λαμβάνει τώρα ο Ιωάννης τις ου­ράνιες δωρεές ευρι­σκόμενος ενώ­πιον του Χρι­στού.

Η ελεήμων καρδία του αγίου Ιωάννου ήταν αυτή που χαρακτή­ριζε την πορεία και τη ζωή του, και η ελεημοσύνη του είναι ασφαλώς το πιο χαρακτη­ριστικό και το πιο καθοριστικό γνώρισμα της αγίας προσωπικότητός του. Όχι μόνο γιατί η αγάπη του προς τον αν­θρω­πο και η διάθεσή του να προσφέρει με κάθε τρόπο στον πάσχοντα και ενδεή αδελ­φο του υπερέβαινε τα συνήθη μέτρα, αλλά και διότι η αγάπη του και η ελεήμων καρδία του απο­τελούσαν τη συνισταμένη και την εκ­φραση όλων των αρετών που κο­σμούσαν την αγία ψυχή του.

Πολλές φορές νο­μι­ζουμε ότι η ελεημοσύνη είναι μία εύκολη αρε­τη, μία απλή και ανέξοδη κίνηση, ιδίως για τους αν­θρώπους που δια­θέτουν κάποια άνε­­ση και ευχέρεια οικο­νομι­κη. Πολλές φορές νομί­ζουμε ότι είναι εύκολο να προσ­φε­ρει κα­νείς στον συνάνθρωπό του, ιδίως όταν πρόκειται να προσφέρει από το περίσσευμά του. Όμως δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζουμε, γιατί η ελε­ημοσύνη είναι έκφραση της αγά­­πης και η αγάπη είναι η συνι­στα­μένη όλων των αρετών.

Αν δεν καλλιεργήσει ο άνθρωπος στην ψυ­χη του όλες τις αρετές, αν δεν απο­κτήσει την ταπείνωση, αν δεν εκκό­ψει τη φιλαυτία, την ιδιοτέλεια, αν δεν συνειδητο­ποιή­σει τη ματαιό­τη­τα των υλικών πραγ­μάτων και την αξία των πνευ­ματικών, αν δεν πι­στεύσει ότι ο πλησίον του δεν είναι ούτε ένας ξένος ούτε πολύ περισ­σο­τερο ένας ανταγωνιστής του, αλλά είναι ο αδελφός του, τον οποίο οφείλει να αγαπά ως εαυτόν, τότε δεν μπορεί να προσφέρει, έστω και εάν έχει περίσσεια αγαθών.

Και ακριβώς επειδή η ελεημοσύνη είναι έκφραση της αγάπης και η αγά­πη προϋπο­θέτει την ύπαρξη ο­λων των αρετών στην ψυχή του ανθρώπου, γι᾽ αυτό και ο Χρι­στος ορίζει την ελεημοσύνη ως το από­λυ­το κριτήριο της σωτηρίας μας. Ένα ποτήριο ψυ­χρού ύδατος «εις όνο­μα προφήτου» χαρίζει σ᾽ αυτόν που το προσφέρει «μισθόν προ­φη­του», κατά τη διαβεβαίωση του Κυ­ρίου, ενώ το να προσφέρει κάποιος φαγητό σε έναν ενδεή συνάνθρω­πο του θεωρείται ως παρεχόμενο στον ίδιο τον Χριστό και του εξα­σφα­λίζει, εφόσον παρέχεται με αγαθή διά­θεση, θέση στα δεξιά του Χρι­στού κατά την ημέρα της κρι­σεως. Αντίθετα βλέπουμε ότι η δυσκολία του νέου του Ευαγγελίου να μοιράσει τα υπάρχοντά του στους πτωχούς, του στερεί την αιώ­νιο ζωή.

Θα μπορούσε βεβαίως η Εκ­κλησία μας αντί να προβάλλει το με­γαλείο της ελεήμονος καρδίας του εορ­τα­ζομένου αγίου να προ­βάλλει τις αλ­λες αρετές του. Δεν το κάνει όμως, γιατί η ελεημοσύνη δεν είναι μόνο θεωρητική αρετή, αλ­λα και πρακτική. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς που ήλθαμε ση­με­ρα για να τι­μήσουμε και να πα­νη­γυρίσουμε τη μνήμη του αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος μπορεί να προσπαθήσει στο εξής να μιμη­θεί την ελεήμονα συμ­περιφορά του εορταζομένου αγίου Ιωάννου.

Και είναι πιο εύκολο για μας τους αδύναμους και χοικούς ανθρώ­πους να προσπα­θήσουμε να κατα­κτη­­σου­με αυτή τη μεγάλη αρετή του αγίου που έχει και πρακτικές πλευρές, από το να προσπαθήσου­με να μιμη­θούμε κάποια άλλη αρετή του, ο­πως την ταπεινοφρο­σύνη ή την εγκρά­τεια ή την πίστη που δεν έχουν τόσο εμφανείς πρα­κτι­κες προ­­εκτάσεις και είναι πιο δύσκολο να γίνει κατανοη­το το μεγαλείο τους σε ανθρώπους σαν και μας, που δεν έχουμε προχω­ρη­σει στις υψη­λες βαθμίδες της πνευ­ματικής ζωής στις οποίες είχε ανέλθει ο τιμώμενος άγιος Ιωάν­νης ο Ελεήμων.

Ο στίχος όμως του Συναξαριστού «Ιωάννης πένησι δούς και σκορπί­σας» κάνει σαφή και μία απα­ραίτη­τη προϋπόθεση της ελεη­μο­σύνης, την οποία εκπληρούσε σε απόλυτο βαθμό ο εορταζόμενος άγιος. Και αυτή είναι η αγαθή διάθεση.

Δεν λέει μόνο «δούς» ο ιερός Συ­να­ξαριστής, λέει και «σκορ­πίσας». Δεν λέει, δηλαδή, έδω­σε απλώς, αλλά έδωσε γεν­ναιόδωρα, έδωσε απλόχερα, με ανοικτή καρ­διά, χω­ρις υπολογισμούς, χωρίς να σκε­φτεται αν του κοστίζει και πόσο, αν θα του λείψει ή όχι. Πρόσφερε ο άγι­ος και από το υστέρημά του με πολλή αγάπη και με τη βεβαιότητα ότι «ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός», ότι δηλαδή ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος προσφέρει από την καρδιά του, προσφέρει από αγά­πη και όχι από ανάγκη. Και αυτόν τον άνθρωπο, που προσφέ­ρει, μιμού­με­νος τον Θεό, ο οποίος χαρίζει τα δώρα του σε όλους τους ανθρώπους χωρίς διάκριση και «βρέχει επί δι­και­ους και αδίκους», αγαπά και αμείβει και αγιάζει ο Θεός.

Αυτή την αγαθή διάθεση ας προ­σπα­θήσουμε να αποκτήσουμε, μι­μου­με­νοι την ελεήμονα καρδία του εορ­τα­ζομένου αγίου, για να γίνου­με και εμείς άξιοι του ελέους του Θεού και στη γη και στον ουρανό.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ