Γράφει (ανωνύμως) καθηγητής χειρουργικής. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τόλμη, Ιανουάριος 2007
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ:Τήν 7.11.2006 εισήχθη γιά θεραπεία στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο η ασθενής Μ.Φ., ετών 68, από τόν Θεολόγο Σπάρτης.
Η ασθενής παρουσίαζε παροδικά κρίσεις μέ απώλεια τής οράσεως (έχανε τό φώς) τού δεξιού οφθαλμού λόγω μεγάλης στένωσης τής καρωτίδας αρτηρίας, διότι ο οφθαλμός της δέν αιματωνόταν αρκετά.
Αφού έγινε όλος ο προεγχειρητικός της έλεγχος καί εξετάσθηκε καί από νευρολόγο (Γ.Σ.) χωρίς νά διαπιστωθούν παθολογικά ευρήματα, μέ γενική αναισθησία χειρουργήθηκε στίς 8.11.2006, η καρωτίδα ανοίχθηκε, καθάρισε καί κλείσθηκε πάλι. Έγινε, όπως επιστημονικά λέγεται, ενδαρτηριεκτομή τής καρωτίδας καί η ασθενής οδηγήθηκε στή Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Η ασθενής ξύπνησε από τή νάρκωση, ήταν όμως συγχυτική καί διεγερτική καί η επικοινωνία μαζί της ήταν πρακτικά αδύνατη. Δέν καταλάβαινε καί δέν συνεργαζόταν μαζί μας, αλλά μέ τό δεξί χέρι καί πόδι προσπαθούσε νά πετάξει τούς όρους. Τό αριστερό χέρι καί πόδι είχαν πλήρη παραλυσία.
Η σοβαρή πνευματική διαταραχή, σέ συνδυασμό μέ τήν ημιπληγία αριστερά, μάς υποχρέωσε νά κάνουμε άμεσο έλεγχο τής κυκλοφορίας τού εγκεφάλου μέ αγγειογραφία, η οποία, όπως ο ακτινολόγος (Καθηγητής Δ.Κ.) διέγνωσε, δέν παρουσίαζε καμία απόφραξη τών αγγείων καί η κυκλοφορία ήταν ελεύθερη στήν περιοχή πού είχε χειρουργηθεί. Ερωτηματική μία ήπια άνευ σημασίας στένωση ή ελαφρά γωνίωση τής πορείας τού αγγείου.
Όμως, η σοβαρή κατάσταση τής ασθενούς μάς είχε ανησυχήσει, γι αυτό οδηγήθηκε πάλι στό χειρουργείο, όπου ο έλεγχος τού εγχειρητικού πεδίου απέδειξε ότι ήταν ανέπαφο καί μέ πολύ καλές σφύξεις η αρτηρία. Γιά νά ελεγχθεί καί τό εσωτερικό της καρωτίδας, έγινε διάνοιξη τού αγγείου, τό οποίο όμως ήταν καί εσωτερικά ανέπαφο. Χρησιμοποιώντας ένα μικρό συνθετικό εμβάλωμα συνερράφη η καρωτίδα καί τό υπόλοιπο εγχειρητικό πεδίο, καί η ασθενής οδηγήθηκε περί τήν 3η μεσημβρινή πάλι στή Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Η αναισθησιολόγος (Επίκ. Καθηγήτρια Ε.Α.) συνέστησε νά μείνει η άρρωστη σέ καταστολή (βαθύ ύπνο) στό αναπνευστικό μηχάνημα, παρακολουθώντας τά ζωτικά σημεία (πίεση, σφύξεις, αναπνοή κ.ά.) στίς οθόνες έλεγχου, προκειμένου νά σταθεροποιηθεί καί νά επιχειρήσουμε αφύπνιση τό βράδυ η τήν άλλη μέρα τό πρωί.
Περί τήν 7η βραδινή ώρα, δοκιμαστική μείωση τών αναισθητικών φαρμάκων, προκειμένου νά εκτιμηθεί η κατάστασή της, οδήγησε τήν ασθενή σέ διέγερση καί έντονη ανησυχία, όπως τίς πρωινές ώρες μετά τό πρώτο χειρουργείο, ώστε οι γιατροί τής Μονάδος νά τήν καταστείλουν (κοιμήσουν) καί πάλι μέ φάρμακα.
Οι ώρες περνούσαν καί σέ λίγο θά εορτάζαμε τή μνήμη τού αγίου Νεκταρίου. Δεδομένου ότι τήν άλλη ημέρα τό πρωί 6:45 είχα απλό προγραμματισμένο χειρουργείο καί δέν θά μπορούσα νά εκκλησιαστώ στό ναό τού Αγίου Νεκταρίου στό Αρεταίειο Νοσοκομείο (ένα μικρό ναό, τόν όποιο ο ίδιος είχα φτιάξει στή μνήμη τού Αγίου καί είχε αγιογραφηθεί αποκλειστικά μέ θαύματα τού Αγίου, ο οποίος είχε κοιμηθεί εκεί θαυματουργικά «θεραπεία τού παραλυτικού» στό δωμάτιο 2 τής Χειρουργικής Κλινικής πού είχα τήν τιμή καί τήν ευλογία τά τελευταία χρόνια νά διευθύνω), αποφάσισα νά εκκλησιαστώ στόν περικαλλή ναό τού Αγίου Νεκταρίου μέ τήν εξαίρετη χορωδία στό Νέο Ηράκλειο, πού είχε ολονυχτία.
Στό ευγενικό τηλεφώνημα τού Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου, Γραμματέως τής Αρχιεπισκοπής, γιά λειτουργία στό ναό τού Αγίου Νεκταρίου στό Αρεταίειο Νοσοκομείο, μέ λύπη μου είχα απαντήσει αρνητικά, έχοντας αφυπηρετήσει από τριμήνου από τό Πανεπιστήμιο καί μή έχοντας αρμοδιότητες στή Διοίκηση.
Στό Ναό τού Αγίου Νεκταρίου στό Ν. Ηράκλειο έφθασα περί τήν 11:30 νυχτερινή, ψυχικά συντετριμμένος καί πνευματικά προβληματισμένος γιά τήν κατάσταση τής ασθενούς καί τήν άγνωστη εξέλιξή της. Παρακάλεσα τόν Άγιο νά παρέμβει βοηθώντας τήν άρρωστη, ήξερα όμως τήν αναξιότητά μου καί δέν πίστεψα ούτε λεπτό ότι ο Άγιος θά ήσχολειτο μέ τό πρόβλημά μου. Αφού κοινώνησα τήν 2:35 πρωινή, μέ τό τέλος τής Θείας Λειτουργίας εγκατέλειψα τό ναό, πάντα ανήσυχος καί προβληματισμένος γιά τήν άρρωστη.
Τό πρωί τού αγίου Νεκταρίου 6:45, είχα όπως προανέφερα χειρουργείο στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο (ασθενής Μ.Π.), έχοντας τό κλειδί τού ναού τού Αγίου Νεκταρίου. Ακριβώς 6:30 πρωινή, πέρασα από τό Αρεταίειο, άνοιξα τό ναό, προσκύνησα τόν Άγιο, ζήτησα καί πάλι τή βοήθειά του καί πήγα καί χειρούργησα, έχοντας περίεργη καί ιδιόρρυθμη συμπεριφορά, όπως οι γιατροί πού μέ βοηθούσαν (Θ.Γ. καί Β.Σ.) έλεγαν αργότερα μεταξύ τους καί εμμέσως κάποιοι άλλοι μού μετέφεραν.
Περί τήν 9η πρωινή, η ασθενής, η οποία καθ όλο τό 24ωρο ευρίσκετο σέ καταστολή στή Μονάδα Εντατικής Θεραπείας τού Θεραπευτηρίου μπήκε στή διαδικασία αφύπνισης. Ώ τού θαύματος! Η ασθενής ξύπνησε, είχε θαυμάσια επικοινωνία μέ τό περιβάλλον, κινούσε ελεύθερα όλα τά άκρα (χέρια καί πόδια) πήρε τό πρόγευμά της κανονικά σάν νά μήν είχε συμβεί τίποτε.
Τό απόγευμα τής ίδιας ημέρας, περί τήν 7η βραδινή ώρα, ο εφημερεύων γιατρός Θ. Τ. μέ πήρε τηλέφωνο καί μού λέει: «Κύριε Καθηγητά, η ασθενής περπατά στό διάδρομο, κάνει τόν περίπατό της καί θέλει νά σάς μιλήσει στό τηλέφωνο». Πράγματί μου έδωσε τήν ασθενή στό τηλέφωνο, η οποία μου είπε; «Γιατρούλη μου, είμαι μία χαρά καί θέλω νά σάς φιλήσω τά χρυσά σας χεράκια».
Συγκινημένος τήν ευχαρίστησα από τήν άλλη μεριά τού τηλεφώνου, γεμάτος από αισθήματα ευγνωμοσύνης στόν Άγιό μας…
Τό θαύμα είχε γίνει.
Ό Άγιος παρενέβη άλλη μιά φορά πρός Δόξαν τού Κυρίου μας. Ποιός άραγε συγκίνησε τόν Άγιο, ώστε νά προστεθεί άλλη μιά θαυματουργός παρουσία του; Ο ιερεύς τού χωρίου Θεολόγος Σπάρτης, πού, όπως η ασθενής μού είπε, προσηύχετο γι αυτήν, η αγία ψυχή τής ασθενούς, η οποία φαίνεται νά ευλαβείται τού Κυρίου μας -είναι αδελφή δυό ιερέων- η η αυτόματη επίσκεψη τού αγίου Νεκταρίου δηλώνοντας θαυματουργικά άλλη μιά φορά τήν παρουσία του τήν ημέρα τής αγίας μνήμης του, τό έτος 2006.
Άς σημειωθεί ότι καί η αξονική τομογραφία τού εγκεφάλου τήν τρίτη μετεγχειρητική ημέρα δέν έδειξε καμία βλάβη εγκεφάλου. Η ασθενής εγκατέλειψε υγιής τό θεραπευτήριο καί βρίσκεται πάλι στό χωριό της, τόν Θεολόγο Σπάρτης.
