Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής της ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Αμφιλοχίου του εν Πάτμω.
Η ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας τιμά και πανηγυρίζει ιδιαιτέρως την ιερά μνήμη του Οσίου Αμφιλοχίου του εν Πάτμω, καθώς στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού υπάρχει Παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον νέο Άγιο της Εκκλησίας μας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, χειροθέτησε Πρωτοπρεσβύτερο τον εφημέριο του Ιερού Ναού π. Κωνσταντίνο Νικολαΐδη.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Βίον εκτελέσας ασκητικόν, έρωτι Κυρίου, Αμφιλόχιε επί γής, εν τή βασιλεία τών ουρανών αγάλλη», ψάλλει ο ιερός υμνογράφος πρός τιμήν τού εορταζομένου οσίου καί θεοφόρου πατρός ημών Αμφιλοχίου τού εν Πάτμω, ο οποίος αγάλλεται στή βασιλεία τών ουρανών καί τού οποίου η Εκκλησία μας τιμά σήμερα τήν ανακομιδή τών ιερών λειψάνων.
Μάς αποκαλύπτει όμως συγχρόνως καί τόν τρόπο μέ τόν οποίο ο τιμώμενος σύγχρονος όσιος διήνυσε τή ζωή του καί επέτυχε τόν σκοπό γιά τόν οποίο πλάσθηκε ο άνθρωπος καί ο οποίος δέν είναι άλλος από τήν επίτευξη τής αγιότητος καί τής βασιλείας τών ουρανών.
Καί μάς τόν αποκαλύπτει, γιατί ο τρόπος αυτός ισχύει γιά όλους μας, γιατί όλοι μας πρέπει νά έχουμε ως σκοπό τής ζωής μας τήν αγιότητα καί τή βασιλεία τών ουρανών, είτε είμεθα κληρικοί είτε μοναχοί είτε λαϊκοί.
Πώς τόν επέτυχε τόν σκοπό του ο όσιος Αμφιλόχιος; Τόν επέτυχε πρωτίστως μέ τήν ασκητική ζωή του. Μπορεί, βεβαίως, εκείνος νά ήταν μοναχός καί η άσκηση νά είναι συστατικό στοιχείο τής μοναχικής ζωής, όμως η άσκηση είναι συστατικό στοιχείο γενικότερα τής εν Χριστώ ζωής. Δέν υπάρχει πνευματική ζωή χωρίς άσκηση, γιατί ως άσκηση νοείται η προσπάθεια καί ο αγώνας πού πρέπει ο κάθε πιστός νά κάνει γιά νά νικήσει τά πάθη, τίς αδυναμίες καί τά ελαττώματά του, γιά νά νικήσει τόν «παλαιό» άνθρωπο καί νά ζήσει σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς εντολές τού Θεού.
Άσκηση είναι η προσπάθεια νά πάμε κόντρα στή ροπή πρός τό κακό καί τήν αμαρτία, πού αποτελεί φυσική τάση τού ανθρώπου. Άσκηση είναι ο αγώνας γιά νά πλησιάσουμε περισσότερο τόν Θεό, νά ενωθούμε μαζί του μέ τά ιερά μυστήρια τής Εκκλησίας μας, νά έχουμε τή χάρη του στήν ψυχή μας καί τή ζωή μας.
Άσκηση είναι νά «βιάζουμε» τόν εαυτό μας, προκειμένου νά ζούμε όπως θά ήθελε ο Θεός, προκειμένου νά ομοιάζουμε κατά τό δυνατόν μαζί του.
Ποιό ήταν όμως αυτό πού έδωσε τή δύναμη στον όσιο Αμφιλόχιο γιά νά ζήσει τήν ασκητική ζωή, νά αντέχει τούς πόνους καί τούς κόπους της; Ήταν η αγάπη του στόν Θεό. «Έρωτι Κυρίου», λέγει ο υμνογράφος, «βίον εκτελέσας ασκητικόν». Ήταν η διάπυρη καί απέραντη αγάπη του πρός τόν Χριστό, η οποία έκανε τόν όσιο Αμφιλόχιο νά μήν υπολογίσει ούτε τί θά στερηθεί ούτε πόσο θά κοπιάσει ούτε τί θά θυσιάσει μέ τήν άσκηση, γιατί όλα αυτά τά έκανε γιά τήν αγάπη τού Χριστού.
Καί όπως, όταν αγαπούμε κάποιον άνθρωπο, δέν υπολογίζουμε ούτε τόν κόπο ούτε τίς θυσίες πού απαιτούνται προκειμένου νά κάνουμε ό,τι τόν ευχαριστεί, ό,τι τόν χαροποιεί, προκειμένου νά ευρισκόμεθα μαζί του, νά απολαμβάνουμε τή συναναστροφή του, νά προσωφέρουμε ό,τι καλύτερο έχουμε, πολύ περισσότερο ισχύει αυτό γιά τόν Χριστό.
Όταν η καρδιά μας φλέγεται από τόν θείο έρωτα, όταν η πρώτη προτεραιότητά μας είναι ο Χριστός, τότε όλα τά άλλα είναι δευτερεύοντα καί δέν τά υπολογίζουμε.
Αυτός ο θείος έρωτας, ο διακαής πόθος γιά τόν Χριστό, έφλεγε τήν ψυχή τού οσίου Αμφιλοχίου, καί τόν έκανε νά αγωνίζεται χωρίς νά υπολογίζει τίς δυσκολίες καί τούς κόπους τής ασκητικής ζωής, καί έτσι επέτυχε νά αγιασθεί μέ τή χάρη τού Θεού καί νά κερδίσει τή βασιλεία τών ουρανών.
Αυτός ο θείος έρωτας, αυτή η αγάπη γιά τόν Χριστό, θά πρέπει νά πλημμυρίζει τήν ψυχή τού κάθε πιστού, καί τή δική μας ψυχή, εάν θέλουμε νά επιτύχουμε καί εμείς τόν στόχο πού επέτυχε ο όσιος Αμφιλόχιος. Καί γι’ αυτό θά πρέπει πρωτίστως νά έχουμε κατά νού τό μέγεθος τής αγάπης τού Χριστού γιά μάς. Θά πρέπει νά σκεπτόμεθα καθημερινά τί έκανε ο Χριστός από αγάπη γιά μάς, αλλά καί τί επιθυμεί νά μάς χαρίσει ακόμη, εάν τόν ακολουθήσουμε, καί τότε δέν θά είναι δύσκολο νά τόν αγαπήσουμε καί νά θελήσουμε νά αγωνισθούμε γιά νά τόν προσεγγίσουμε ακόμη περισσότερο.
Καί εάν αγαπήσουμε μέ ειλικρίνεια τόν Χριστό, τότε Εκείνος θά προσθέσει μέ τή χάρη του περισσότερη αγάπη στήν ψυχή μας, ώστε θά επιθυμούμε διακαώς νά αγωνιζόμεθα γιά νά ευαρεστούμε ενώπιόν του.
Αυτό έκανε ο όσιος Αμφιλόχιος τής Πάτμου καί αυτό προτρέπει καί μάς νά κάνουμε, όλους εμάς πού ήρθαμε σήμερα εδώ στόν ιερό αυτό ναό πού τόν τιμά ιδιαιτέρως, γιά νά εορτάσουμε τήν ανακομιδή τών ιερών του λειψάνων καί νά τόν τιμήσουμε.
Άς επικαλούμεθα τίς πρεσβείες, καί ο όσιος Αμφιλόχιος, πού συνήθιζε εν ζωή νά λέει στά πνευματικά του παιδιά ότι «παράδεισο χωρίς εσάς δέν θέλω παιδιά μου», θά πρεσβεύει, ώστε νά αξιωθούμε καί εμείς τής βασιλείας τών ουρανών.Γιατί ο όσιος Αμφιλόχιος δέν τό έλεγε μόνο γιά τά πνευματικά του παιδιά αλλά γιά όλους τούς ανθρώπους. Γι’ αυτό καί εκτός από τήν άσκηση εργάσθηκε καί ιεραποστολικά, μέ σκοπό νά στηρίξει τούς άνθρωπους στήν Πάτμο καί στά Δωδεκάνησα, πού βρισκόταν τότε στήν κατοχή τών Ιταλών, νά διατηρήσουν τήν ορθόδοξη πίστη τους. Καί τό έκανε μέ τή στήριξη τής Αδελφότητός του, αλλά κυρίως μέ τή συμπαράσταση τής γυναικείας Αδελφότητος τής Μονής τού Ευαγγελισμού καί τής Γερόντισσας Ευστοχίας βοηθώντας πολλούς ανθρώπους νά πλησιάσουν καί νά ζήσουν τήν εν Χριστώ ζωή.