Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Να παραδοθεί με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού, ο άνθρωπος αυτός στο σατανά για το σωματικό του αφανισμό, έτσι ώστε να σωθεί το πνεύμα του την ημέρα του Κυρίου (Α’ Κορινθίους 5: 5).
Τι είναι ακριβό και τι είναι φθηνό;
Οι άνθρωποι μιλάνε και τσακώνονται ασταμάτητα, για την αξία και για την τιμή κάθε πράγματος.
Τι είναι φθηνό; Τι είναι ακριβό, όσον αφορά τον άνθρωπο;
Η περιουσία είναι λιγότερο ακριβή από το σώμα, το σώμα είναι πιο ακριβό από την περιουσία, και η ψυχή είναι πιο ακριβή και από τα δύο. Όταν ο άνθρωπος, γεννιέται, η περιουσία του έχει την τρίτη θέση, γιατί, όταν πεθαίνει, η περιουσία τον εγκαταλείπει. Δηλαδή την ώρα του θανάτου ο άνθρωπος ξεκολλάει πρώτα από την περιουσία και μετά από την σάρκα. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς περιουσία και χωρίς σάρκα, δεν μπορεί να ζήσει όμως χωρίς ψυχή. Όταν ο άνθρωπος μπαίνει από τον άυλο κόσμο σ’ αυτό τον ορατό κόσμο, μπαίνει με σώμα, αλλά χωρίς περιουσία. Όταν βγαίνει από τον ορατό κόσμο, βγαίνει χωρίς σώμα και χωρίς περιουσία. Τον άνθρωπο μπορούμε να φανταστούμε και χωρίς περιουσία και χωρίς σάρκα, αλλά δεν μπορούμε να τον φανταστούμε χωρίς ψυχή, επειδή ή ψυχή είναι η ουσία του ανθρώπου. Οι άγιοι του Θεού και όλοι οι συγγενείς μας, που πέρασαν από αυτόν τον κόσμο, στον οποίον εμείς τώρα βρισκόμαστε, είναι μόνο ζώσες ψυχές στον άλλο τον κόσμο, χωρίς σώμα και χωρίς περιουσία. Θα μείνουν έτσι μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, μέχρι το τέλος των αιώνων, και μέχρι την Ανάσταση του σώματος από το θάνατο.
Ο δίκαιος Ιώβ είχε μεγάλη περιουσία, όπως κανένας. Ήταν σωματικά υγιής, με ωραία κορμοστασιά και με παρουσιαστικό που ενέπνεε σ’ όλους σεβασμό Αυτό όμως που είναι πιο σημαντικό στην περίπτωση του Ιώβ είναι πως ήταν πολύ ευλαβής, και κάθε μέρα έκανε θυσία στο Θεό, για τον εαυτό του, για τα παιδιά του, για τους επτά γιούς του και τις τρεις κόρες του.
Δύο φορές επέτρεψε ο Θεός να δοκιμαστεί η πίστη και η αγάπη του Ιώβ στον Θεό. Πρώτη φορά επέτρεψε ο Θεός στο σατανά να βλάψει μόνο την περιουσία του Ιώβ. Ο σατανάς γρήγορα έδειξε την επιδεξιότητά του να γκρεμίζει και να καταστρέφει.
Η περιουσία του Ιώβ καταστράφηκε, κλάπηκαν τα ζώα του, γκρεμίστηκαν τα σπίτια του, οι γιοι και οι κόρες του σκοτώθηκαν. Μονομιάς ο πλούσιος Ιώβ έμεινε χωρίς την περιουσία του. Ο ευτυχισμένος Ιώβ έμεινε χωρίς τα χαρούμενα παιδιά του.
Η ψυχή του, όμως, δεν βλαστήμησε τον Θεό: “Ο Κύριος έδωσε… ο Κύριος πήρε”, είπε, “ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου!”
Έμεινε δηλαδή ο δίκαιος Ιώβ πιστός στον Κύριό Του χωρίς καμία περιουσία, με γυμνό αλλά υγιές σώμα. Και ο σατανάς ντροπιάστηκε.
Τότε ό σατανάς ζήτησε από τον Θεό, να δοκιμάσει το σώμα του Ιώβ, και ο Θεός επέτρεψε στο σατανά να δοκιμάσει το σώμα του, απαγορεύοντας όμως να αγγίξει την ψυχή του.
Είπε ό Θεός: Τον παραδίδω στα χέρια σου, πρόσεχε όμως την ψυχή του!
Ο σατανάς γέμισε το σώμα του Ιώβ, με σπυριά και με πυώδεις πληγές από τα πόδια μέχρι το κεφάλι. Κάθισε τότε ο Ιώβ μέσα στη στάχτη, πήρε ένα κεραμίδι και έξυνε το πύον από τις πληγές του. Μέσα σ’ όλα αυτά τα βάσανα παρέμεινε η ψυχή του Ιώβ καθαρή, υγιής και πιστή στο Θεό. Και πάλι ντροπιάστηκε ο σατανάς και έφυγε στον Άδη, στον τόπο του. Ο Θεός επέστρεψε στον Ιώβ, την υγεία του, την περιουσία του, τον ευλόγησε μάλιστα να έχει περισσότερα από πριν. Ο Ιώβ απέκτησε πάλι επτά γιούς και τρεις κόρες, έγινε πάλι υγιής σωματικά και χαρούμενος και έζησε για πολλά χρόνια. Πέθανε, όταν ήταν πλέον χορτασμένος από ζωή.
Και ο δικός μας λαός χτυπήθηκε πολλές φορές. Έπληξαν την περιουσία του και το σώμα του. Ο Θεός όμως πρόσεξε την ψυχή του. Η περιουσία του λαού μας, το κράτος, πολλές φορές έπεσε και κατέρρευσε. Μετά από κάθε κρατική καταστροφή ο λαός μας σκοτώνονταν. Ο Θεός όμως φύλαξε την ψυχή του λαού μας, που έμεινε πιστός πάλι στο Χριστό. Πραγματικά, όταν ο άνθρωπος μελετήσει την ιστορία του κράτους μας, καταλαβαίνει πόσους πολλούς ανθρώπους σκότωσαν από το λαό μας, πόσο πολλούς ανθρώπους βασάνισαν και αιχμαλώτισαν. Είναι μεγάλο θαύμα του Θεού ότι στον κόσμο αυτό ακόμη υπάρχει ο λαός μας και ακόμα ακούγεται η γλώσσα μας.
Πως να εξηγήσουμε αυτό το θαύμα στην ιστορία μας; Μπορεί να εξηγηθεί με τον ίδιο τρόπο που εξηγείται η ζωή του Ιώβ. Δεν επέτρεψε ο Θεός, αδελφοί μου, δεν επέτρεψε παιδιά μου, να αγγίξει ο σατανάς την ψυχή του λαού μας. Επέτρεψε ο Θεός στον σατανά να χτυπήσει το κράτος, την περιουσία και το σώμα, αλλά του απαγόρευσε να αγγίξει την μεγάλη χριστιανική ψυχή του λαού μας. Και όσο σ’ ένα λαό η ψυχή είναι ζωντανή και δυνατή μέχρι τότε τίποτε δεν χάνεται. Παρ’ όλο που κάποια στιγμή φαίνονταν όλα χαμένα, δύο πράγματα δεν χάθηκαν ποτέ: Η Εκκλησία και το τραγούδι. Η εκκλησία με την πίστη της, και το τραγούδι με την ιστορία. Αυτό έμεινε και αυτό μας έσωσε.
Γι’ αυτό το λόγο, αδελφοί μου, καλό είναι να σεβόμαστε την εκκλησία και καλό είναι να διατηρήσουμε τα τραγούδια μας. Ας δοξάζουμε τον Κύριό μας διά μέσου της εκκλησίας, ας Τον δοξάζουμε διά μέσου του τραγουδιού του λαού. Μαζί με την ελπίδα, αυτά τα δύο ήταν τα φτερά μας. Από την εκκλησία, που είναι σαν πηγή, πήγασε το ποτάμι τής ιστορίας μας και άλλοτε το ποτάμι αυτό ήταν διαυγές και άλλοτε ήταν γεμάτο αίμα. Πάντοτε όμως ήταν βαθύ.
Γι’ αυτό το λόγο ας μαζευτούμε γύρω από την εκκλησία μας όπως τα παιδιά γύρω από τη μάνα. Ο Χριστός είναι ανίκητος και ακαταμάχητος. Δόξα και ευχαριστία στο Θεό Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: «Μέσα από το Παράθυρο της Φυλακής» (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).
