Άγιος Γέροντας Παΐσιος: Ο Γέροντας, αφού πέρασε ένδεκα χρόνια αγώνων και προσφοράς στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, αποφάσισε ύστερα για κάποιον πνευματικό λόγο να αναχωρήση από αυτό.
Στις 27 Φεβρουαρίου, ημέρα που του είχε εμφανισθή η αγία Ευφημία, βρήκε, καθ’ υπόδειξη του γερο-Ιωακείμ, την «Παναγούδα». Το γεγονός το αισθάνθηκε ως ευλογία της Αγίας και συγκινημένος την ευχαρίστησε για την πρόνοιά της.
Το Καλύβι είχε βασικές ελλείψεις γιατί ήταν παλαιό και εγκαταλελειμμένο. Έλειπαν πόρτες, παράθυρα, ταβάνια˙ το πάτωμα είχε τρύπες και η σκεπή έβαζε νερά. Άρχισε με πολύ κόπο τις πλέον αναγκαίες επισκευές. Χρήματα δεν είχε, αλλά και δύσκολα δεχόταν.
‘Εκτός από την ολοήμερη κοπιαστική εργασία είχε και τον κόσμο.
Όλη την ημέρα τους δεχόταν, τους κερνούσε και θυσίαζε ώρες πολλές μαζί τους για να ακούση τα προβλήματά τους, να σηκώση τον σταυρό τους, να πάρη τον πόνο τους, να συμβουλεύση, να επιτιμήση, να θεραπεύση, ακόμη και να τους διασκεδάση, χωρίς καθόλου να υπολογίζη, αν ο ίδιος ήταν άγρυπνος, νηστικός, διψασμένος, κουρασμένος, άρρωστος.
Συν τω χρόνω όμως ο αριθμός των επισκεπτών αυξήθηκε υπερβολικά˙ ξεπερνούσε τα όρια της αντοχής του. Έλεγε εξομολογητικά: «Δεν ορίζω τον εαυτό μου. Έχω γίνει πρόγραμμα των ανθρώπων. Παλαιά ο νούς μου βυθιζόταν στην ευχή. Τώρα ζω τα προβλήματα των ανθρώπων. Πολλές φορές πετιέμαι στον ύπνο!».
Παρ’ ότι όμως τους δεχόταν όλους, ο κόσμος δεν τον αλλοίωσε˙ δεν τον εκκοσμίκευσε. Αντίθετα ο Γέροντας με την χάρι του Θεού μεταμόρφωνε τους ανθρώπους.
Από το ββλίο: ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994)
Ο Ασυρματιστής του Στρατού και του Θεού
του Σχη (ΤΘ) Δημητρίου Καραίσκου
