ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Καταλαβαίνεις, άνθρωπε, πόσο μεγάλη χάρη σού κάνει ο Κύριος όταν σου δίνει να τρως το Πανάγιο Σώμα Του και να πίνεις το δικό του Τίμιο Αίμα;
Αυτή η χάρη είναι τόσο μεγάλη ώστε μόνο η δική του αγαθότητα και πανσοφία γνωρίζουν την αξία αυτού του δώρου. Για να μπορέσεις όμως και εσύ να το εκτιμήσεις, σύμφωνα πάλι με το μέτρο σου, θυμήσου ποιος είσαι, γιατί μεταλαμβάνεις τα θεία δώρα και γίνεσαι κοινωνός της θείας ζωής και ποιους καρπούς έχεις, όταν μεταλαμβάνεις αξίως των αχράντων μυστηρίων.
Η φύση σου από τη μία πλευρά είναι σάρκα και αίμα, χώμα, στάχτη και δύσοσμο πύον. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις· φτάνει να δεις το νεκρό ανθρώπινο σώμα. Τι είναι αυτό παρά μόνο το χώμα; Αλλά ο Θεός δεν σε περιφρονεί. Θεός αΐδιος και ζωοποιός ενώνεται μαζί σου, γίνεται μαζί μας ένα σώμα. Γιατί; Για να υπάρχει, στην ψυχή και στο σώμα σου, στη φθαρτή και γήϊνη φύση σου, η θεία ζωή, για να διώξει από μέσα σου τη φθορά και να την κάνει ζωντανή και αθάνατη.
Γνωρίζεις ότι στην αρχή, όταν Αυτός μας έπλασε, ήμασταν άφθαρτοι και αθάνατοι και μετά, εξαιτίας της αμαρτίας μας, γίναμε θνητοί και υποκύψαμε στη φθορά και το θάνατο. Από εδώ άρχισαν όλες αυτές οι θλιβερές συνέπειες. Με το Σώμα και το Αίμα του Αυτός θέλει να σε κάνει, πάλι, όπως ήσουν στην αρχή. Και αυτό για να έχει η φύση σου τη δυνατότητα να ενωθεί στην αιώνια ζωή με την Πηγή της κάθε αγαθότητας, τον Θεό, και με τους πολίτες της επουράνιας Βασιλείας του και να έχεις και εσύ την αιώνια ζωή και μακαριότητα.
Από την άλλη πλευρά η ψυχή σου είναι και αυτή μολυσμένη με την αμαρτία, βρίσκεται στην κατάσταση της πτώσεως και, με την αμαρτία και την ανυπακοή στον νόμο του Θεού, κάνει τον εαυτό της ξένο προς τη θεία ζωή, την οποία είχε στην αρχή. Κυριεύεται από τα πάθη, τα οποία διώχνουν από την καρδιά την αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, την χαρά και την ειρήνη και την κάνουν πνευματικά νεκρή.
Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι για την ψυχή μας η ζωηφόρος τροφή, η οποία τη ζωογονεί, της δίνει αγάπη, χαρά και ειρήνη και την κάνει ικανή για τη μακάρια αιώνια ζωή στη Βασιλεία των Ουρανών μαζί με τον Θεό. Χωρίς το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα ήσουν ένα φθαρτό πλάσμα, πύον και τροφή για τα σκουλίκια, παραδιδόμενος εξ ολοκλήρου στα πάθη σου.
Πάντα δυστυχισμένος, χωρίς χαρά και ψυχική γαλήνη. Χωρίς μακαριότητα, γιατί η μακαριότητα για μας είναι ο Θεός. Και χωρίς Αυτόν, μόνο αιώνιο βάσανο και ατέλειωτος τρόμος. Αυτό το σώμα σου, το οποίο τρέφεται τώρα με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, κάποτε θα γίνει άφθαρτο και θα γνωρίσει τι πραγματικά σημαίνει η ειρήνη του Θεού.
Άνθρωπε! Βλέπω τις δικές σου αισθήσεις προσκολλημένες στα γήινα, βλέπω την σάρκα σου.
Θυμάμαι την ημέρα που ήλθες στον κόσμο, τα πρώτα χρόνια της δικής σου ζωής, και τα επόμενα μέχρι και σήμερα. Μετά φέρνω στον νου μου την ημέρα εκείνη, όταν αφήσεις τον κόσμο αυτό, και μετά σε περιμένει αιωνιότητα, για την οποία είσαι προορισμένος από τη δημιουργία του κόσμου. Και δεν ξέρω τι να κάνω· να κλάψω τη δική σου τιποτένια μηδαμινότητα ή να θαυμάσω την παντοδυναμία και την ευσπλαχνία του Δημιουργού.
Αυτός σου χάρισε την ζωή και κάποτε το θνητό σου σώμα θα το ενδύσει αθανασία. Ο θαυμασμός μου γίνεται μεγαλύτερος όταν βλέπω πως σε σένα, που είσαι σάρκα και αίμα, ο Κύριος και Θεός, ο Βασιλιάς των αιώνων, δίνει να τρως το δικό του Σώμα και να πίνεις το Αίμα του. Και αυτό γιατί ο Χριστός «εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού» (Εβρ. 5:7) έγινε κοινωνός της δικής μας σάρκας, για να κάνει εσένα να ζεις αιωνίως.
Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» 10, Ιαν. – Απρ. 2004, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη,
άρθρο «Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης, 1829-1908, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ», σελ. 153
-120x86.jpg)
