ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Εν όψει τής εορτής τού Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, η οποία εφέτος θά τελεσθή, δυστυχώς, μέ λιτότητα καί απλότητα, ένεκα τών υφισταμένων μέτρων καί τής δοκιμασίας, τήν οποίαν, κρίμασιν οίς οίδεν ο Θεός, επέτρεψε δι ημάς, αισθάνομαι επιτακτική τήν ανάγκη νά επικοινωνήσω μαζί σας καί νά σάς απευθύνω λόγον αγάπης καί παραμυθίας.
Αγάπης, ως πνευματικός σας πατήρ, αφού η καρδία τού ποιμένος φλέγεται εξ αγάπης πρός τό ποίμνιό του, πρός τά τέκνα του, η οποία αγάπη, ως στοργή καί ως θυσιαστική προσφορά εμπνέεται από τήν αγάπη του καί τήν κοινωνία μέ τόν Ουράνιο Πατέρα μας. Καθ ημέραν αυτή η αγάπη κατακαίει τό είναι μου, τήν σκέψη μου, τήν καρδία μου, τήν ύπαρξή μου ολόκληρη καί μού δίδη τήν δύναμη, νά μή δίδω τοίς οφθαλμοίς μου ύπνον καί τοίς βλεφάροις μου νυσταγμόν, γιά τά παιδιά μου, γιά τήν κατά Θεόν ευτυχία τους καί τήν εν γένει χαρά καί ευφροσύνη τους.
Αυτή η αγάπη κάποιες στιγμές εξέρχεται ως λάβα ηφαιστείου εκ τής καρδίας μου, κυρίως, κατά τίς μεγάλες ημέρες καί ευφρόσυνες εορτές όπως είναι η πασνεβάσμιος εορτή τής μνήμης τού Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, ιδρυτού καί προστάτου τής τών Πατρέων Εκκλησίας.
Αυτή η λάβα τροφοδοτείται από τήν βαθυτάτη προσευχή πρός τόν Θεό γιά υγιεία καί αγαλλίαση καί πνευματική ευφροσύνη καί απόλαυση πάντων τών αγαθών τά οποία προέρχονται παρά τού Πατρός τών φώτων.
Αυτή η αγάπη μέ κάνει νά σκέπτωμαι νυχθημερόν τό τού Αγίου Αποστόλου Παύλου ρήμα καί νά προσπαθώ όλη ψυχή καί διανοία, όλαις δυνάμεσι νά τό κάμω πράξη. «Τίς ασθενεί καί ουκ ασθενώ, τίς σκανδαλίζεται καί ουκ εγώ πυρούμαι;»(πρ. Κορινθ, Β, 29)
Είναι βεβαιωμένο, παιδιά μου αγαπητά καί περιπόθητα, ότι όταν πλέη κανείς σ αυτό τό πέλαγος τής αγάπης, μέ τίς όποιες δυσκολίες καί τούς τόσους σταυρούς, αισθάνεται ότι ζεί πραγματικά καί ότι δέν είναι απλώς μιά βιολογική ύπαρξη.
Αυτό υπαγορεύει η διδασκαλία καί η επί τού σταυρού θυσία τού αγίου Αποστόλου Ανδρέου πρός τόν Επίσκοπο, πρός τόν ιερό Κλήρο καί τόν ευσεβή Λαό τής Εκκλησίας μας.
Αυτή η αγάπη τού Επισκόπου σας, ιδιαίτερα σήμερα θά εκφρασθή ως παραμυθία, ως παρηγορία δηλαδή πρός τά πονεμένα παιδιά του, τά οποία ειδικά εφέτος δέν μπορούν πανηγυρικά καί πανευφρόσυνα νά τιμήσουν τόν Πρωταπόστολο καί Πρωτόκλητο μαθητή καί μιμητή τού πάθους τού Σωτήρος, Ανδρέαν τόν αοίδιμον. Γνωρίζω τόν πόνο σας, γνωρίζω τήν εσωτερική σας οδύνη, γνωρίζω τά δάκρυά σας, ακούω τόν εσωτερικό σπαραγμό σας καί μέ ραγισμένη από τόν δικό μου πόνο τήν καρδία μου, προσπαθώ νά σταθώ όρθιος, ίνα μή παρασύρω τά τέκνα μου εις περισσήν λύπην ένεκα τής ιδικής μου βαθυτάτης οδύνης.
Ποσάκις εθρήνησα μυστικώς, παιδιά μου ευλογημένα, καθ όλον αυτό τό διάστημα, ποσάκις ηγρύπνησα τού Κυρίου δεόμενος, ποσάκις επί ώρας τό, πώς καί διατί εσκεπτόμουν καί ποσάκις αδύναμον τόν εαυτό μου συνέλαβα ενώπιον τής, υπό τού Θεού επιτραπείσης φοβεράς οδύνης, τής ψυχοσωματικής κοπώσεως καί τής ανθρωπίνης αδυναμίας, τήν ώρα πού εψέλιζα μέ όση δύναμη μού είχε απομείνει τό «Πάτερ, απελθέτω απ εμού τό ποτήριον τούτο» (Ματθ, 26,39). Εκείνη τήν ώρα έβλεπα ότι δύναμιν ελάμβανα ακούοντας Τόν εις τόν κήπον τών ελαιών, προσευχόμενον πρό τού πάθους Κύριόν μας νά λέγη, «πλήν ουχ ως εγώ θέλω Πάτερ, αλλ΄ ως Σύ» (Ματθ, 26,39).
Αλλά καί άλλος πειρασμός έκαιε, τήν ώρα τού πόνου τά σωθικά μου. Ως νά ήκουα φωνάς μυρίας νά φθάνουν εις τά ώτα μου: « Μήπως εσύ έφταιξες γιά τήν δοκιμασία;»
Εκείνη τήν ώραν όμως τής απελπισίας, μιλώ διά τήν ανθρώπινη αδυναμία, εκείνη τήν ώρα ήκουα καί ακούω φωνής πατρικής άνωθεν μαρτυρούσης «Ου μή σέ ανώ, ουδ ου μή σέ εγκαταλείπω»(πρ. Εβρ, 13,5) καί πάλιν «ολιγόπιστε εις τί εδίστασας;».(Ματθ, 14,31)
Μέ τήν δύναμη λοιπόν, αυτής τής φωνής τής άνωθεν μαρτυρούσης τού ουρανίου Πατρός τήν αγάπην καί τήν βεβαιότητητα τής εξόδου εκ τής «μαρτυρικής γής», τής ερήμου καί αβάτου καί ανύδρου εις τήν γήν τής επαγγελίας, απευθύνομαι πρός εσάς τά πνευματικά μου παιδιά, τόν Λαό τού Θεού, τόν κλήρο τού αγίου Αποστόλου Ανδρέου.
Παιδιά μου, γνωρίζω τήν ευσέβειά σας, γνωρίζω τήν πρός τόν Θεόν αγάπη σας, γνωρίζω τά βαθύτατα αισθήματα τής ευλαβείας σας πρός τόν άγιον Απόστολον Ανδρέα καί διά τούτο, κατανοώ τόν πόνο σας καί τήν βαθειά σας, ανθρωπίνως, θλίψη γιά τό ότι δέν θά εορτάσωμε μέ τήν λαμπρότητα πού εορτάζομε πάντοτε τόν Άγιό μας. Κατανοώ τό παράπονό σας καί τίς ποικίλες εξ άγάπης πρός τόν Θεόν καί τιμής πρός τόν Άγιον Ανδρέα, αντιδράσεις σας. Καί όσον οι ώρες τής εορτής πλησιάζουν αισθάνομαι τά δάκρυά σας νά κυλούν από τά μάτια σας καί νά αυλακώνουν τά αγγελόμορφα πρόσωπά σας.
Αυτά τά δάκρυα καί τόν πόνο σας τά πήρα ήδη καί τά μετέφερα στόν Άγιο μας καί τά ένωσα μέ τά δικά μου δάκρυα καί αντί ανθέων τά απόθεσα στόν τάφο του καί έβρεξα τήν αγία του Κάρα καί τόν σταυρό τού μαρτυρίου του καί τόν ικέτευσα νά μεσιτεύση καί νά πρεσβεύση πρός Κύριον, ώστε νά μάς ελεήση καί νά μάς σώση εκ τής δικαίας Αυτού απειλής καί τής δοκιμασίας, τήν οποίαν εξ αιτίας, δυστυχώς τών αμαρτιών μας, υφιστάμεθα.
Γνωρίζετε παιδιά μου, ότι δέν επαύσαμε ημέρα καί νύκτα νά προσευχώμεθα ενώπιον τών ιερών Λειψάνων καί τού σταυρού τού Αποστόλου μας. Γνωρίζετε ότι καθημερινώς τήν Θεία Λειτουργία τελούμε στό ιερό Αποστολείο του, στόν ιερό δηλαδή, Ναό του. Μέσα, λοιπόν από τήν προσευχή καί τό Μυστήριο τής Θείας Ευχαριστίας, είμαστε όλοι μαζί. Ουδείς απουσιάζει από τήν Θεία Λατρεία. Γνωρίζετε ότι είμαστε κοντά σας, προσφέροντάς σας τόν Κύριόν μας, τό Σώμα καί τό Αίμα Του, ως ζωή καί ουράνια κληρονομιά. Καθ όλον αυτό τό στάδιο τής δοκιμασίας, εις ουδένα εστερήσαμε ουδέν πνευματικόν αγαθό, παρά τά περιοριστικά μέτρα. Χρησιμοποιήσαμε καί χρησιμοποιούμε τό μέτρον τής αγάπης η οποία ευρίσκει τρόπους νά ευεργετήση τόν αγαπώμενον.
Ο Κύριός μας φαίνεται, ότι μάς ζητάει ακόμα κάποιες θυσίες καί μάς δοκιμάζει στήν υπομονή, στήν ταπείνωση καί στήν αγάπη.
Εφέτος, ζητάει από μάς νά εορτάσωμε κατά τρόπο πρωτόγνωρο τόν Άγιον Απόστολον Ανδρέα. Ήδη ο ιερώτατος μαθητής, κρατώντας τόν Σταυρό του, έφθασε ενώπιον τού θρόνου τού Κυρίου καί παρακαλεί νά τελειώση η οδύνη τής ψυχής μας. Πόσο θά κρατήση η δυσκολία; Πόσο η ασθένεια; Πόσο η δοκιμασία;
Ο Ιερός Χρυσόστομος, ο διάδοχος τού Αποστόλου Ανδρέου στόν θρόνο τής Βασιλίδος τών πόλεων, ήδη μάς παρηγορεί: «νεφύδριον εστι καί θάττον παρελεύσεται».
Κάνετε τόν εφετινό εορτασμό υπόθεση βαθειάς εσωτερικής περισυλλογής, προσευχής καί κατανύξεως καί ενώσατε από εκεί πού θά ευρίσκεσθε τήν προσευχή σας, μέ τήν ιδική μας πού θά προσφέρεται στόν Ναό τού Αγίου Ανδρέου καί ενώπιον τού φρικτού Θυσιαστηρίου. Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας θά είναι στό σπίτι σας, στό τραπέζι σας, γιατί δέν έλειψε ποτέ από τήν καρδιά σας.
Μακάρι νά μπορούσα καί εγώ νά δώ τά πρόσωπά σας μέ τά αισθητά μου μάτια, τήν ώρα πού θά λειτουργώ, όπως, ευτυχώς, ένεκα τής δωρεάς τού Θεού, μέσω τών συγχρόνων μέσων δύνασθε νά βλέπετε εσείς τό πρόσωπό μου, συμμετέχοντες προσευχητικά, απ όπου καί άν ευρίσκεσθε, στήν Θεία Λατρεία. Όμως είστε στίς ιερές Λατρευτικές συνάξεις όλοι μαζί μου καί θά είσθε όλοι παρόντες νοερώς κατά τήν εορτή τού Αγίου μας καί θά ατενίζω τά πολυαγαπημένα εις εμέ πρόσωπά σας μέ τά μάτια τής ψυχής, μέ τά πνευματικά μου μάτια ενώπιόν μου.
Σ αυτή τή γιορτή άς ποθήσωμε περισσότερο ό,τι στερούμεθα, τόν ουρανό, τήν Θεία Λατρεία, τόν Θεό καί τόν Άγιο Απόστολο Ανδρέα, τούς ανθρώπους. Άς αγκαλιάσωμε μέ τό νού καί τήν καρδιά μας τούς αδελφούς μας πού νοσούν καί ευρίσκονται στίς μονάδες εντατικής θεραπείας, ή σέ άλλες κλινικές τών νοσοκομείων μας, τούς Ιατρούς καί Νοσηλευτές, πού μέ κόπους πολλούς καί αγρυπνίες στέκονται στό προσκέφαλο τών ασθενών. Άς λιτανεύσωμε αντί τής αισθητής κατ έτος λιτανείας, κατά τήν πανήγυρη τού Αγίου Ανδρέου, αυτή μας τήν αγάπη καί άς προσευχηθούμε γιά όλους τούς ανθρώπους, υποσχόμενοι στόν Κύριό μας ότι θά μετανοήσωμε διά τά πολλά ημών παραπτώματα.
Παιδιά μου ευλογημένα, όταν μέ τό καλό αρθούν τά περιοριστικά μέτρα, θά τιμήσωμε πανηγυρικώς τόν Άγιό μας καί λιτανευτικά θά τόν παρακαλέσωμε νά σκέπη καί νά φρουρή, όπως μέχρι τώρα πράττη, τήν πόλη του καί τόν Λαό του.
Mέ πατρικές ευχές καί ευλογίες.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
