Σύμης Χρυσόστομος: Οι άνθρωποι αμαυρώνουμε καθημερινά την ψυχή μας με τις απολαύσεις των αισθήσεων

Ι.Μ. ΣΥΜΗΣ: Τη μνήμη των Αγίων Αναργύρων εόρτασαν την Κυριακή Ε’ Λουκά στη Σύμη και συγκεκριμένα στον Ενοριακό Ναό Αγίου Νικολάου όπου τέλεσε τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος.

Στο Μυστήριο αυτό των Μυστηρίων, που δεν αποτελεί απλώς μια κοινή προσευχή, αλλά αυτό το κέντρο και το κορυφαίο λατρευτικό και αγιαστικό γεγονός της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, την έκφραση της δογματικής της Πίστεως και τέλος αυτήν την ορατή φανέρωσή της στον κόσμο, προσήλθαν αρκετοί πιστοί, για να βιώσουν ακριβώς όλα τα ανωτέρω, σε μια εποχή θλίψεων, ταραχής και δοκιμασιών του καθενός.

Ο Σεβασμιώτατος, καθ’ ότι ο Ιερός αυτός Ναός στερείται τακτικού Εφημερίου, συλλειτούργησε με τον Αιδεσιμ. Εφημέριο της παρακειμένης Ενορίας Αγίου Γεωργίου Άνω Χώρας π. Αντώνιο Μανιά και τον Διάκονο της Ι. Μητροπόλεως π. Γεώργιο Κακακιό, ενώ το ι. Αναλόγιο κόσμησαν οι Ιεροψάλτες κ Αγαπητός Μιχελλής, κ. Εμμανουήλ Κυπριώτης και ο κ. Αναστάσιος Μπαλής.

Ο Σεβασμιώτατος ομίλησε εμπνευσμένα για την διδακτικότατη παραβολή του πτωχού Λαζάρου και του ασπλάγχνου πλουσίου, αναφερόμενος στα γεγονότα, αλλά και τα διδάγματά της, από τα οποία προκύπτει ότι ο τόπος της αιώνιας κατοικίας μας προσδιορίζεται από τις επίγειες επιλογές μας. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία για όλους μας είναι ότι όταν οι άνθρωποι αμαυρώνουμε καθημερινά την ψυχή μας με τις απολαύσεις των αισθήσεων, την καθιστούμε ακατάλληλη για τις ανώτερες πνευματικές απολαύσεις του πνευματικού κόσμου.

Πως να χωρέσει στον Παράδεισο η ψυχή μας, εάν εδώ στη γη ήταν απορροφημένη στην ύλη; Πως να δοκιμάσει τις απερίγραπτες πνευματικές ηδονές του Παραδείσου μία ψυχή που ξέρει μόνο τις απολαύσεις της σαρκός και έχει περιορίσει την ευτυχία της στα φαγητά, στα γλέντια, στα ρούχα; Πως να γευθεί τον Παράδεισο μία ψυχή σκληρόκαρδη και άπονη ανάμεσα στις εξαγιασμένες ψυχές τόσων ανθρώπων δοκιμασμένων από τον πόνο και τις θλίψεις της ζωής; Η αιώνια λοιπόν ευτυχία μας η η ατελεύτητη δυστυχία μας μετά τον θάνατο καθορίζονται από τη διαγωγή μας στην παρούσα ζωή και μάλιστα με το μέτρο της αγάπης προς τον συν-άνθρωπο.