Εκδήλωση από την Μητρόπολη Κορίνθου με θέμα «Τι σημαίνει να είσαι πατέρας»

Σε μια κατάμεστη «ΚΡΟΚΙΔΕΙΟ ΑΙΘΟΥΣΑ» πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 12/1/2013, η πρώτη μετά τις γιορτές κατά σειρά 4η συνεδρία της Σχολής Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Ομιλητής, ήταν ο προσκεκλημένος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, Θεολόγος – Ψυχολόγος κ. Αλέξανδρος Κατσιάρας, Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος ανέπτυξε το πολύ ενδιαφέρον θέμα «ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ». 
Ο κ. Κατσιάρας με  τον διεισδυτικό και επαγωγικό του λόγο, παρουσίασε τον ιερό θεσμό της πατρότητας, μέσα από την οικογένεια του Θεού, την Εκκλησία και  το κοινωνικό σύνολο με την οικογένεια. Εξήρε την σοβαρότητα του ρόλου του Πάτερα, ο οποίος δεν πρέπει να λειτουργεί με συναισθηματισμούς, γιατί είναι αυτός που επιβάλλεται να διαλύει τους όποιους δεσμούς υποτέλειας και τις προσκολλήσεις και να οδηγεί τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας από τον χώρο της μεταξύ των υποτέλειας στο χώρο της ελευθερίας και της κοινωνικοποίησης. Συνέκρινε τον φυσικό πατέρα με τον Επουράνιο Πάτερα, ο οποίος καθοδηγεί το σύμπαν με διάκριση και σοφία και μας διδάσκει, λειτουργώντας ως πρότυπο, ότι το νόημα της ζωής  βρίσκεται στην τριγωνική σχέση (Άνδρας – Γυναίκα – Παιδί) κατά το Τριαδικό πρότυπο και όχι στην νοσηρότητα που καλλιεργήθηκε και βιώθηκε μέχρι και σήμερα.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Διονύσιος στον καταληκτικό λόγο του συνεχάρη τον ομιλητή για την μεστή και εμπεριστατωμένη τοποθέτησή του και απεδέχθη ότι πράγματι ο Επίσκοπος είναι ο πατέρας της ζωής της Εκκλησίας γι’ αυτό ο ρόλος του πρέπει με στιβαρότητα, αγάπη και οριοθέτηση να κατευθύνει την Εκκλησία στο λειτουργικά εκφραζόμενο θέλημα του Θεού. Ακολούθως, επεσήμανε ότι ο ρόλος του «πάτερα», έχει αρχίσει να αναθεωρείται και να αμφισβητείται και αυτό το αποδεικνύουν κυρίως οι νομοθετικές αλλαγές στις οικογενειακές δομές και το δημογραφικό πρόβλημα. Κατόπιν αυτών καθίσταται φανερό, ότι κανείς από τους δύο γονείς, δεν μπορεί να αναπληρώσει τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του άλλου, και ότι μόνο με την αγάπη, την αλληλοκατανόηση αλλά και την κατοχύρωση των διακριτών ρόλων τους και την βοήθεια του Θεού, πρέπει να συμβάλλουν στην ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών τους και την υγιή εξέλιξη της οικογένειάς τους, και της κοινωνίας.