ΒΛΑΣΤΗΜΙΑ: Θεέ μου μεγαλοδύναμε, Θεέ μου σε ποιους καιρούς ζούμε; Ποτέ μα ποτέ η ανθρωπότητα δε βλαστήμησε το Θεό όσο σήμερα. Η ειρήνη του κόσμου κρέμεται από μία κλωστή. Μαζεύετε λοιπόν, γλεντάτε και διασκεδάζετε αλλά πάνω από τα κεφάλια μας κρέμεται η σπάθη του Δαμοκλέους.
Από μία κλωστή κρέμεται η ζωή του κόσμου, και εάν αυτή κοπή, ουαί τω κόσμω…
Θεέ μου μεγαλοδύναμε, Θεέ μου σε ποιους καιρούς ζούμε;
Έσχατοι καιροί – Θεέ μου μεγαλοδύναμε, Θεέ μου, οποία εκπλήρωσις της προφητείας!
Αν μια φορά λέγαμε το: «Κύριε ελέησον» τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα πρέπει να το πούμε εκατό και χίλιες φορές. Γιατί; Διότι κινδυνεύουμε, και κάνεις από μας δεν έχει συνείδηση του τεραστίου κινδύνου τον οποίο περνά η μικρά μας αλλά ένδοξος πατρίς. Κανείς δεν έχει συνείδηση σε ποιους καιρούς ζούμε.
Ζούμε σε μια εποχή αμαρτωλή, εποχή τραγική, εποχή αποστασίας από το Θεό, ζούμε σε μια εποχή μεγάλης διαφθοράς και απιστίας.
Ποτέ μα ποτέ η ανθρωπότητος δεν εβλαστήμησε το Θεό όσο σήμερα. Και ποτέ δεν εγκλημάτησε ο άνθρωπος όπως εγκλημάτησε στις ημέρες μας.
Ποτέ δεν εψεύσθησαν μικροί και μεγάλοι όπως ψεύδονται χυδαίως σήμερα. Ποτέ η ανθρωπότης δεν εξέκλινε από την τροχιά της ηθικής όπως επί των ημερών μας. Οι ημέρες μας είνε όπως προφήτευσε ο Χριστός. Διαβάστε το Ευαγγέλιο, για να δήτε τι λέει. Το τέλος του κόσμου θα είνε «ώσπερ αι ημέραι του Νώε» (Ματθ. 24,37).
Θεέ μου μεγαλοδύναμε, Θεέ μου, οποία εκπλήρωσις της προφητείας! Τι θα πη «αι ημέραι του Νώε»;
Προτού να γίνη ο κατακλυσμός, οι άνθρωποι έτρωγαν, έπιναν, διασκέδαζαν, διέπρατταν όργια, και καμμία έννοια του Θεού δεν είχαν.
Ξαφνικά, μέσα στα γλέντια των και στις διασκεδάσεις των, άνοιξαν οι καταρράκται του ουρανού και επί σαράντα ημέρες έβρεχε. Φούσκωσαν οι θάλασσες, οι λίμνες και τα ποτάμια, και τα νερά έφτασαν μέχρι τις υψηλότερες κορυφές, έφτασαν μέχρι το Αραράτ. Απέραντο νεκροταφείο έγινε η γη. Και από τα εκατομμύρια των ανθρώπων μόνο οκτώ (8) άτομα σώθηκαν.
Το τέλος του κόσμου, λέει ο Χριστός, θα είνε «ώσπερ αι ημέραι του Νώε».
Και οι ημέρες μας είνε όπως «αι ημέραι του Νώε». Διότι έχουμε ξεκλίνει και πρέπει να περιμένουμε το τέλος του Νώε.
Το λέω όχι εγώ, ο επίσκοπος Φλωρίνης, ο δήθεν αυστηρός, αλλά στόματα έγκυρα, πολιτικών, επιστημόνων, ανδρών διαπρεπών της Αμερικής και της Ρωσίας.
Αυτοί προφητεύουν ότι είμεθα εγγύς θυέλλης. Και δεν θ’ ανοίξουν πλέον οι καταρράκται τ’ ουρανού για να πέση νεράκι πάνω στα κεφάλια των αμαρτωλών ανθρώπων αλλά, όπως λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, θα φανούν στον ουρανό τα μαυροπούλια, που είνε τα αεροπλάνα.
Και οι αεροπόροι, από ύψος χιλίων μέτρων, θα πατήσουν τα ηλεκτρικά τους κουμπιά, θα ρίξουν ατομικές βόμβες, και θα καταστραφή η γη. Δεν θα υπάρχουν πλέον πόλεις, δεν θα υπάρχη κόσμος, αλλά καταστροφή άνευ προηγουμένου. Αυτός θα είνε ο Αρμαγεδών της Αποκαλύψεως (16,16), ο τελευταίος πόλεμος, ο οποίος οπωσδήποτε θα γίνη, για τις αμαρτίες μας.
Η ειρήνη του κόσμου κρέμεται από μία κλωστή.
Κόσμε, γλεντά, διασκέδαζε, οργίαζε, μοίχευε, μάζευε λεπτά. Άνθρωποι του κόσμου, Ιούδαι της ανθρωπότητος, κτίζετε κατοικίες, πολυκατοικίες και διαμερίσματα, αγοράζετε αυτοκίνητα, κόττερα και ότι άλλο θέλετε.
Μαζεύετε λοιπόν, γλεντάτε και διασκεδάζετε αλλά πάνω από τα κεφάλια μας κρέμεται η σπάθη του Δαμοκλέους. Από μία κλωστή κρέμεται η ζωή του κόσμου, και εάν αυτή κοπή, ουαί τω κόσμω.
Παναγία Τριάς, ελέησον τον κόσμον σου! Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς!
(†) Επισκόπου Αυγουστίνου πρώην Φλωρίνης
Εκ του βιβλίου «Τι θα μας σώση;»
