Με ιεροπρέπεια και σύμφωνα με τα προβλεπόμενα υγειονομικά μέτρα των αρμοδίων αρχών εορτάστηκε το διήμερο 20 και 21 Μαΐου, η μνήμη των Αγίων Ενδόξων Ισαποστόλων και Θεοστέπτων Μεγάλων Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο ομώνυμο Μητροπολιτκό Ιερό Παρεκκλήσιο στην περιοχή Σελινίτσας Γυθείου.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Μάνης: “Των ιερών Ακολουθιών προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’, συμπαραστατούμενος από τους πρωτοπρ. π. Ηλία Μανιατάκο, πρωτοπρ. π. Παναγιώτη Αρφάνη και το διάκονο π. Χριστόδουλο Κρουστάλλη. Τους ύμνους των ιερών Ακολουθιών απέδωσε ο φιλόλογος κ. Πέτρος Καλαποθαράκος. Στην Ακολουθία του Εσπερινού παρέστησαν μεταξύ άλλων ο Αντιδήμαρχος Δήμου Αν. Μάνης κ. Καπασούρης – Σεψάκος, ο Δημ. Σύμβουλος κ. Τζαννετάκος και ο εορτάζων Διοικητής της Π.Υ. Γυθείου Αντιπύραρχος κ. Κων. Γραφάκος.
Προ του τέλους του Εσπερινού, ο Σεβ. μίλησε προς το πολυπληθές εκκλησίασμα που βρισκόταν μέσα και έξω στον περίβολο του ναού για τους εορτάζοντες ισαποστόλους και βασιλείς Άγιο Κωνσταντίνο και Αγία Ελένη και μεταξύ άλλων είπε: «Τους αγίους αυτούς για να καταλάβουμε το μέγεθος της πνευματικής τους αξίας πρέπει πρώτα να σκεφθούμε την εποχή που έζησαν. Μια δύσκολη κατά πάντα εποχή για τους χριστιανούς. Επικρατούσε η ειδωλολατρία, ήθη και έθιμα και νοοτροπίες ξένες προς το Ιερό Ευαγγέλιο. Οι διωγμοί ήταν νωποί. Θεοποιούσαν τον ρωμαίο αυτοκράτορα. Ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπήρχαν. Παντού ηθική κατάπτωση. Και όμως, ο Άγιος Κωνσταντίνος μαζί με την ευσεβεστάτη μητέρα του την Αγία Ελένη πρόβαλαν το ύψος και το μεγαλείο της χριστιανικής θρησκείας. Απέδειξαν την ανωτερότητα της ζωής ενός συνειδητού χριστιανού. Έτσι ο αυτοκράτωρ Μέγας Κωνσταντίνος κατήργησε τις μονομαχίες που γινόντουσαν στα αμφιθέατρα της αρχαίας Ρώμης, όπου σκοτωνόντουσαν άνθρωποι, οι μονομάχοι, για να διασκεδάσει το κοινό. Ήταν βάρβαρες και φρικτές μάχες. Πρωτίστως ο Μέγας Κωνσταντίνος σταμάτησε τους διωγμούς κατά των χριστιανών με το «Διάταγμα των Μεδιολάνων» το 313. Καθιέρωσε και την Κυριακή αργία. Κατήργησε την έκθεση και πώληση των νηπίων και εξύψωσε τον θεσμό της οικογένειας. Και όλα αυτά με την πίστη του στο Σταυρό του Χριστού που ο ίδιος τον είδε στον ουρανό».
Κατά δε την Θ. Λειτουργία, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κήρυξε τον θείο λόγο προς τους ευσεβείς χριστιανούς που και σήμερα ανήμερα της εορτής τίμησαν τους εορταζομένους Αγίους, και μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Ο Μέγας Κωνσταντίνος συνεκάλεσε επίσης την Α’ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας για να επέλθει η ειρήνη στην κοινωνία από την μεγάλη αίρεση του Αρείου. Αυτή η σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Κατέστη η βάση όλων των κατοπινών Συνόδων». Ειδικότερα ο Σεβ. είπε ότι «Ο αιρεσιάρχης Άρειος κήρυττε την φοβερή αίρεση ότι «ο Ιησούς Χριστός ναι μεν υιός και λόγος του Θεού προ παντός χρόνου, αλλ’ ουχί προαιωνίως υπάρχει, ην οτε ουκ ην και ότι δεν εγεννήθη εκ του πατρός αλλά θελήματι του πατρός εκ του μηδενός εκτίσθη, ήτο λοιπόν κτίσμα εξ ουκ όντων˙ ο Θεός δεν ήτο πάντοτε πατήρ, ουδέ ο υιός υπήρχε πριν κτισθή, αλλ’ ουδέ εκ της ουσίας του πατρός εκτίσθη, αλλά ξένος εστίν αυτού κατά την ουσίαν, επομένως ουδέ Θεός αληθινός εστίν ο Χριστός αλλά μετοχή εθεοποιήθη». Όμως η Α’ Οικουμενική Σύνοδος διεκήρυξε την διδασκαλία και πίστη ότι πιστεύομεν «Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸνἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο». Είναι ακόμη, πολύ χριστιανικό τόνισε ο Σεβ. ότι ο Μεγ. Κωνσταντίνος που γιορτάζουμε και τιμούμε σήμερα επέδειξε την ορθή στάση απέναντι στην Εκκλησία, δηλ. άφησε τους Επισκόπους να μιλήσουν και επιλύσουν το όλο ζήτημα, αποφαινόμενοι οι Πατέρες για την δογματική διδασκαλία και μάλιστα να γράψουν και τα 12 πρώτα άρθρα του «Συμβόλου της Πίστεως», να εκθέσουν όπως λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα Όρους και Κανόνες. Σπουδαία, είναι τα λόγια του Επισκόπου Κορδούης Οσίου, ο οποίος έλαβε μέρος στη Σύνοδο και είπε στον Μεγ. Κωνσταντίνο: «Συ βασιλείαν ο Θεός ενεχείρισεν, ημίν τα της Εκκλησίας επίστευσε˙ καί ώσπερ ο την σην αρχήν αποκλέπτων, αντιλέγει των διαταξαμένω Θεώ, ούτω φοβήθητι μη και συ τά της Εκκλησίας εις σεαυτόν έλκων, υπεύθυνος εκλήματος μεγάλω γένη… Ούτε τοίνυν ημίν άρχειν επι της γής έξεστι, ούτε σύ του θυμιάν εξουσίαν έχεις, ω Βασιλεύ». Και καταλήγοντας ο Σεβ. μίλησε για την ευσεβεστάτη μητέρα του Μεγ. Κωνσταντίνου, την Αγία Ελένη. Είπε ότι αγωνίστηκε να βρεί τον Τίμιον Σταυρόν στα Ιεροσόλυμα και κατά θαυμαστόν τρόπο τον ευρήκε και μάλιστα πάλι με θαύμα που εγένετο τον ξεχώρισε από τους άλλους δυο εκείνους τους σταυρούς των ληστών. Ο Πατριάρχης τότε (325μ.Χ.) Μακάριος ύψωσε τον Τίμιο Σταυρό να τον ιδεί ο κόσμος, που έλεγε με ιερό δέος «Κύριε ελέησον». Η Αγία Ελένη ένα τεμάχιον του Σταυρού άφησε στα Ιεροσύλυμα και το άλλο έφερε στην Κωνσταντινούπολη για ευλογία».
Μετά την Θεία Μετάληψη, έγινε και η διανομή του αντιδώρου και τεμαχίων της Αρτοκλασίας στον ευσεβή λαό”.
Δείτε φωτογραφίες της Μητρόπολης εδώ
-120x86.jpg)
