Ο μεγαλύτερος εχθρός βρίσκεται στην καρδιά μας

Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος
Σήμερα δεν χρειάζεται “Παπαφλέσσας” αλλά Άγιος Κοσμάς Αιτωλός.
Δυστυχώς όμως οι χριστιανοί ποθούν μια επίγεια αυτοδικαίωση και γι’αυτό αναζητούν ιερείς που θα μιλούν και θα “μάχονται” με κοσμικό πνεύμα, με επίγεια όπλα, με “μαχαίρια και τουφέκια”.

Δεν θέλουν ιερείς που θα μιλούν περί μετανοίας και προσευχής, που θα μιλούν για τον Χριστό (αυτοί ειναι βαρετοί).
Προτιμούν αυτούς που μιλούν για τον Αντίχριστο, για συνωμοσίες, για κοσμικές μεθόδους αντιμετώπισης των προφητειών, για εθνικοφυλετικά θέματα.

Χριστιανέ σύνελθε!
Σκοπός της ζωής σου δεν είναι να γίνεις πολέμαρχος στο όνομα του Χριστού αλλά αδελφός του πλησίον σου (όποιος κι’ αν ειναι αυτός) στο όνομα του Χριστού.
Λέμε ότι είμαστε χριστιανοί κρατώντας μαχαίρι στο χέρι μας, έτοιμοι να αναθεματίσουμε, να κτυπήσουμε και να πολεμήσουμε όποιον μας πάει κόντρα.
Θέλουμε ο ιερέας να μας μιλήσει για τις προφητείες, όχι για να μετανοήσουμε αλλά για να προλάβουμε να γεμίσουμε τις αποθήκες μας με τρόφιμα.
Φανατιζόμαστε, έτοιμοι να σταυρώσουμε οποιονδήποτε”βλάσφημο”, ενώ θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι να σταυρωθούμε και να μαρτυρήσουμε.
Μας καίει να πάρουμε την Πόλη και μένουμε αδιάφοροι στην λεηλατημένη από τα πάθη καρδιά μας.

Δυστυχώς κάποιοι αδελφοί μας ενώ είναι μια ζωή μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μας, ζούνε εντελώς ανυποψίαστοι για το “εκκλησιαστικοποιημένο” κοσμικό πνεύμα που τους διακατέχει, με αποτέλεσμα να μιλάνε για Χριστό και αντί να ανεβαίνει η καρδιά τους στον ουρανό, να παραμένει εδώ στη γη, σ’αυτήν την ζωή.

Ψάχνουν επίγειους Μεσσίες. Σωτήρες που θα τους προσφέρουν άρτο και θέαμα, “εθνική υπερηφάνεια”, επίγεια δόξα και θρησκευτικές νίκες κατα αλλόθρησκων.
Πόση αλλοτρίωση του πνεύματος των Πατέρων και Αγίων μας;
Τί κατάντια των χριστιανών;
Το θέμα δεν ειναι να νικήσουμε τους άλλους αλλά να σταυρωθούμε για χάριν των άλλων …
Κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν… κρίμα.

Μην γελιόμαστε, ο μεγαλύτερος εχθρός βρίσκεται στην καρδιά μας, πουθενά αλλού.
Ο Χριστός δεν θέλει πολέμαρχους αλλά ειρηνοποιούς.
Αγωνιστής ιερέας λοιπόν είναι αυτός που σου δείχνει τον Χριστό και δια των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας σε καθαρίζει και σου Τον προσφέρει.
Και αγωνιστής χριστιανός είναι εκείνος που αγωνίζεται ταπεινά για την Βασιλεία του Θεού και όχι για «βασιλείες» επίγειες. Αγωνίζεται να βρει τον Χριστό και όχι χρυσό, να βρει την Χάρη Του και όχι να σώσει την πάρτη του.

Ο αγώνας μας είναι κατά του εγώ μας, όχι κατά των άλλων.
Ο αγώνας μας είναι κατά των παθών μας, η αναζήτηση της Χάρης του Παρακλήτου, η καλλιέργεια της ταπείνωσης, της προσευχής, της σιωπής.
Ο Χριστός αναγνωρίζεται ως Βασιλεύς της Δόξης πάνω στον Σταυρό Του, τότε που “ηττημένος” από τον κόσμο, νίκησε τον κόσμο._