Από τον 1ο μ.Χ. αιώνα χρονολογείται επίσημα ο Χριστιανισμός στη Συρία. Ελληνορθόδοξοι και καθολικοί απαριθμούνται περίπου στα 2,5 εκ., συνολικά, χριστιανοί στη χώρας Το σχέδιο εξόντωσής τους, με την αφορμή του εμφυλίου, έχει πάρει σάρκα και οστά από τους φανατικούς ισλαμιστές αντάρτες. Έτσι μεταφράζεται η πολυδιαφημιζόμενη «αραβική άνοιξη».
Υπό την ανοχή των δυτικών, οι ένοπλοι αντάρτες που συνεργάζονται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, με την δικαιολογία αντιποίνων, έχουν προχωρήσει τον τελευταίο καιρό σε σφαγές χριστιανών, ανεξαρτήτου φύλου ή ηλικίας. Ολόκληρα χωριά έχουν σφαγιαστεί. Οι μουσουλμάνοι βρήκαν ευκαιρία να κηρύξουν ιερό πόλεμο, αφού ο Μπασάρ αλ Άσαντ, Αλεβίτης στην καταγωγή, δεν θεωρείται φανατικός ισλαμιστής και μέχρι σήμερα ήταν ανεκτικός προς τους χριστιανούς.
Οι αντάρτες έχουν απερίφραστα ξεκινήσει μία νέα γενοκτονία και οι χριστιανοί είτε ψάχνουν για καταφύγια είτε εξοντώνονται. Το ζήτημα είναι κατά πόσο αυτό μπορεί να συνεχιστεί με την ανοχή των δυτικών χωρών, όταν πλέον το φαινόμενο έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Συρίας και έχει επεκταθεί στην …πόρτα τους (πρόσφατα τα γεγονότα σε Αγγλία, Γαλλία, Σουηδία).
Με δικαιολογία τον απελευθερωτικό αγώνα οι ισλαμιστές αντάρτες δεν διστάζουν να σκοτώνουν, χωρίς έλεος, γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Με αυτόν τον τρόπο καθιστούν σαφές πως κύριος στόχος τους είναι ο αφανισμός της χριστιανικής κοινότητας στην περιοχή και η εγκαθίδρυση ενός ακόμη θρησκευτικού κράτους.
Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να θεωρείται βελούδινος. Οι σφαγές αμάχων όμως είναι η χειρότερη έκφραση της ανθρώπινης μνησικακίας. Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να διαπραχθεί. Ποιος μπορεί να μένει απαθής σε ένα τέτοιο γεγονός; Σε παρόμοιες περιπτώσεις, επίσης καταδικαστέες, με θύματα μουσουλμάνους, από παντού ακούμε φωνές καταδίκης και οργής. Προτάσεις, μέτρα και ποινές. Τώρα; Θα αντιδράσει κάποιος; Θα μεριμνήσει υπέρ των χριστιανικών πληθυσμών που βιώνουν νέους διωγμούς;
