Μία Ρωσίδα χριστιανή Ορθόδοξη πήγε στον πνευματικό της στην Ρωσία και του είπε: «Πάτερ, θέλω να πάρω την ευχή σας να κάνω οικογένεια.
Μου δίνετε την ευχή σας; Θέλω να ευχηθείτε για μένα και να με ευλογήσετε.
Ο πνευματικός της δεν στάθηκε στις κλασικές έγνοιες ενός ζευγαριού… Δεν την ρώτησε αν έχει χρήματα, αν έχει δουλειά, αν έχει τα εξωτερικά στοιχεία που συνθέτουν ένα πετυχημένο γάμο. Της είπε: «Είσαι έτοιμη να φέρεις στον κόσμο έναν άγιο; Μπορείς στο παιδί που θα μεγαλώσεις να δείξεις ένα τέτοιο κλίμα γύρω σου ώστε να πάρει αυτή την υποψία της αγιότητας; Τότε σου δίνω την ευλογία μου. Μπορείς να εμπνεύσεις αγιότητα σε αυτό το παιδί; Μπορείς να το κάνεις άγιο;». Εννοώντας: «Μπορείς εσύ να είσαι αγία για να δώσεις και στο παιδί αυτή την επιθυμία της αγιότητας; Τότε να έχεις την ευχή μου να ξεκινήσεις, αλλιώς το να κάνεις οικογένεια επειδή σε πήραν τα χρόνια, επειδή ήρθε η ηλικία, επειδή όλες οι φίλες σου και οι φίλοι σου έχουν κάνει οικογένεια, δεν είναι σωστό ξεκίνημα. Δεν αρκεί αυτό».
Πρέπει να ξεκινήσει κανείς με σοβαρότητα αυτή την υπόθεση, με περίσκεψη, με ωριμότητα, και προσευχή. Πόση ώρα, πόσους μήνες κρατά η κυοφορία; Εννέα μήνες και τελειώσαμε; Πέρασαν εννέα μήνες. Κρατήσαμε τόσο καιρό το παιδάκι μας στα σπλάχνα μας, το φέραμε στην ζωή. Και τελειώσες; Όχι. Ναι, το παιδί το έφερες στην ζωή, άγιο όμως δεν το έκανες ακόμα. Του δίνεις τροφή, μα δεν αρκεί για να χορτάσει. Είναι και ο χαρακτήρας. Του πήρες ωραίο δωμάτιο έβαλες και κλιματιστικό, μπράβο σου. Έχεις βάλει και ζεστά χαλιά και υπολογιστή. Αλλά χρειάζεται και ποιότητα ζωής το παιδάκι, δηλαδή να βοηθήσεις το παιδί σου να γνωρίσει τον εαυτό του. Να γνωρίσει τον κόσμο γύρω του, να γνωρίσει μέσα από τον κόσμο τον συνάνθρωπό του, να γνωρίσει το Θεό, να γνωρίσει την αλήθεια.
Έμαθες το παιδί σου να αγαπάει; Έμαθες στο παιδί σου να προσεύχεται; Έμαθες στο παιδάκι σου να γονατίζει, να κάνει θυσίες και να ταπεινώνεται; Του έχεις δείξει εσύ με το δικό σου παράδειγμα τι θα πει ταπείνωση; Σε έχει δει το παιδί σου να υποχωρείς, να ζητάς συγνώμη; Να χάνεις το δίκιο σου και να μην αντιμιλάς; Σε έχει δει το παιδί σου από τα μικρά του χρόνια να αντέχεις στον πόνο χωρίς να διαμαρτύρεσαι, χωρίς να γκρινιάζεις και να αγανακτείς; Σε έχει δει όταν αποτυγχάνεις κάπου να το παίρνεις σαν αφορμή να πλησιάσεις περισσότερο τον Θεό και την ταπείνωση; Σε έχει δει να παραδέχεσαι ένα λάθος σου;
Τότε πραγματικά θα ξέρει το παιδί σου γιατί ζει και πού πηγαίνει. Θα ξέρει τον σκοπό που ζει σε αυτό τον πλανήτη και θα έχει πραγματικά αληθινούς ωραίους γονείς , οι οποίοι χωρίς να έχουν διαβάσει πολλά παιδαγωγικά, χωρίς να ασχολούνται μόνο με το παιδί τους, αλλά με αβίαστο και ξεκούραστο τρόπο μέσα από την δική τους πορεία προς τον Θεό, θα βοηθούν και τα παιδιά τους. Και αυτό είναι πάρα πολύ ευλογημένο και αληθινό. Είναι μία αγωγή που γίνεται από γενιά σε γενιά με τρόπο αθόρυβο και άδηλο. Δεν φαίνεται αλλά γίνεται και επηρεάζει τον κόσμο όλο.
«Αγάπη για πάντα»
του π. Ανδρέα Κονάνου
Σωματείο Παναγία η Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα, 2012
