Του Μητρ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα
Από το ένθετο της Δημοκρατίας για την Ορθοδοξία
Τι σχέση έχει η ψυχική μας υγεία με τη σωματική; Οι νόσοι της ψυχής μας επηρεάζουν τη σωματική μας υγεία; Πόσο μας βοηθά η πίστη μας να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες μας; Στα ερωτήματα αυτά, που απασχολούν τους πιστούς όλων των εποχών, έρχεται να απαντήσει το αυριανό ευαγγελικό ανάγνωσμα (Μάρκ. 2, 1-12): Δίδασκε, λέει, ο Χριστός σε ένα σπίτι στην πόλη Καπερναούμ. Απ’ ό,τι φαίνεται, το πλήθος που είχε μαζευτεί για να τον ακούσει ήταν μεγάλο και δύσκολα μπορούσε να εισέλθει κανείς εντός της οικίας.
Από την άλλη, τέσσερις άνθρωποι είχαν αναλάβει να μεταφέρουν έναν παραλυτικό μπροστά στον Ιησού. Από την πόρτα ήταν αδύνατο να περάσουν. Η επιθυμία τους όμως να δει ο Ιησούς τον ασθενή φίλο τους ήταν τόσο μεγάλη, που σκέφτηκαν ένα τολμηρό σχέδιο: να ανεβούν στην οροφή του σπιτιού, να βγάλουν τα κεραμίδια και να κατεβάσουν από εκεί το κρεβάτι με τον παράλυτο άνθρωπο. Κι έτσι έκαναν! Η δική τους πίστη προς τη δύναμη του Χριστού και η αγάπη για τον ταλαιπωρημένο φίλο τους ήταν τόσο μεγάλες, που ξεπερνούσαν τα εμπόδια που συναντούσαν.
Ο Ιησούς, βλέποντας το παράδοξο τόλμημα των ανθρώπων αυτών, δεν προχώρησε σε διάλογο με τον ασθενή, όπως έκανε σε άλλες περιπτώσεις. Αυτό που είδε μπροστά του φανέρωνε την πίστη τόσο των τεσσάρων ανθρώπων όσο και του παραλυτικού. Γι’ αυτό και του λέει αμέσως: «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες!»
Με μια πρώτη ματιά, τα λόγια αυτά φαίνονται παράταιρα. Ο άνθρωπος πήγε εκεί για να γιατρευτεί και όχι για να πάρει άφεση αμαρτιών. Ο Χριστός όμως, που ήλθε στον κόσμο για να φανερώσει την αλήθεια, εξηγεί αμέσως. Βλέποντας τη δυσπιστία και την καχυποψία των παριστάμενων ανθρώπων του νόμου, των γραμματέων, που θεώρησαν βλάσφημο να συγχωρεί κάποιος άνθρωπος τις αμαρτίες και όχι ο Θεός, τους ρωτά: «Τι είναι πιο εύκολο; Να συγχωρεθούν οι αμαρτίες ή να γιατρευτεί ένας παραλυτικός;» Και αμέσως δίνει εντολή στον παράλυτο να σηκωθεί και να περπατήσει.
Δείχνει, με άλλα λόγια, ξεκάθαρα τη θεία ιδιότητά Του, ότι μπορεί δηλαδή και τα δύο να κάνει. Δείχνει όμως ακόμη και τη σύνδεση που έχει η αμαρτία με τη σωματική μας κατάσταση. Οι ασθένειες της φύσης μας και η φθορά του σώματος δεν είναι στοιχεία με τα οποία μας έπλασε ο Θεός, αλλά αποτελούν συνέπειες της ανθρώπινης αμαρτίας και αποστασίας από το θέλημά Του. Εξάλλου, και η σύγχρονη επιστήμη μιλά συχνά για ψυχοσωματικές νόσους, στις οποίες η κακή ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου (π.χ. το άγχος) μπορεί να προκαλέσει ένα σωματικό σύμπτωμα.
Ενας μεγάλος άγιος της Εκκλησίας μας, ο Γρηγόριος Παλαμάς, τη μνήμη του οποίου τιμά αύριο η Εκκλησία μας, παρομοιάζει τον παράλυτο με την άρρωστη ψυχή και λέει ότι οι τέσσερις άνθρωποι που τη μεταφέρουν μπροστά στον Χριστό είναι οι αρετές του μετανοούντος ανθρώπου: η αυτοκριτική, η εξομολόγηση, η διάθεση απομάκρυνσης από την αμαρτία και η θερμή προσευχή. Η οροφή που διαλύεται είναι ο επηρμένος νους που δεν επιτρέπει τη μετάνοια. Οταν, μάλιστα, η ψυχή θεραπευτεί, είναι σε θέση να κουβαλήσει μόνη της και το κρεβάτι που τη μετέφερε προηγουμένως, δηλαδή το ανθρώπινο σώμα.
-120x86.jpg)
