Σταυροπροσκυνήσεως

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μαρκ. 8, 34). Είναι άδύνατον να ακολουθήσουμε τον αίροντα τον Σταυρό Του Κυρίου χωρίς να φέρουμε τον δικό μας σταυρό.

Αλλά τι είναι αυτός ο Σταυρός; Είναι όλες οι δοκιμασίες, τα εμπόδια και οι θλίψεις – που το μεγάλο βάρος τους ακουμπά στους ώμους μας εσωτερικά και εξωτερικά – καθώς βαδίζουμε το δρόμο της συνειδητής εκπλήρωσης των εντολών του Κυρίου. Ένας τέτοιος σταυρός είναι σε τέτοιο βαθμό αυτονόητος για τον Χριστιανό, ώστε όπου υπάρχει κι Χριστιανός, υπάρχει κι ένας σταυρός, και όπου δεν υπάρχει σταυρός, εκεί δεν υπάρχει και Χριστιανός.

Τα άφθονα προνόμια και μια ζωή γεμάτη απολαύσεις δεν ταιριάζουν στον αληθινό Χριστιανό. Έργο του είναι να καθαρίσει και να ανακαινίσει τον εαυτό του. Μοιάζει με τον ασθενή που έχει ανάγκη καυτηριασμού η ακρωτηριασμού.

[irp posts=”337644″ name=”π. Αλέξανδρος Σμέμαν – Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως”]

Πως γίνεται να μην πονέσει; Θέλει να απομακρυνθεί από την αιχμαλωσία ενός ισχυρού εχθρού, αλλά πως μπορεί να γίνει αυτό χωρίς αγώνα και πληγές;
Θα πρέπει να βαδίζει κόντρα σε όλες τις πρακτικές που ισχύουν γύρω του, αλλά πως να το επιτύχει χωρίς να ξεβολευτεί και να περιοριστεί; Να χαίρεστε, όταν αισθάνεστε το φορτίο του σταυρού επάνω σας, γιατί είναι σημάδι ότι ακολουθείτε τον Κύριο στο δρόμο της σωτηρίας που οδηγεί στον ουρανό. Κάντε λίγο υπομονή. Το τέρμα και ο στέφανος της νίκης είναι πολύ κοντά!

Πηγή: Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου από το βιβλίο: «Ψωμί για το ταξίδι –Οδοιπορικό Μεγάλης Τεσσαρακοστής», Εκδόσεις Αρμός, σσ. 95-96