Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος
Πολλοί άνθρωποι ικανοποιούνται απλώς με τον εορταστικό διάκοσμο των ημερών αυτών και με την εγκόσμια χαρά, που τις συνδέει, χωρίς να ασχολούνται με την εμβάθυνση στις πνευματικές εμπειρίες του Μεγάλου αυτού Μυστηρίου.
Αρκούνται στην υλική ευμάρεια και σε μια παθητική ενατένιση της «πρώτης» εορτής που ως σήμερα και άγονη, αποδυναμώνει τον ουσιαστικότερο προβληματισμό μας και περιορίζει την ψυχική μας χωρητικότητα.Όταν ο Σωτήρ του κόσμου γεννιόταν ταπεινός και φτωχός στη γη μας, «ουκ ην τόπος εν τω καταλύματι». Δεν βρέθηκε μια φιλόξενη στέγη για να τον σκεπάσει. Έμεινε τότε ο κόσμος ξένος και αδιάφορος μπροστά στην κορυφαία στιγμή της ιστορίας του. Αν και ο κόσμος εδονείτο από την προσδοκία του Λυτρωτή εν τούτοις τη νύχτα των Χριστουγέννων δεν αντιλήφθηκε την έλευση του Σωτήρα. Απορροφημένη από τις παχυλές και υλιστικές της αντιλήψεις, παγιδευμένη στον ατέρμονα λαβύρινθο της αποσταστίας της, δεν κατόρθωσε να συμμετάσχει στην υποδοχή του Αναμενόμενου και έχασε την ευκαιρία να χαρεί για την λύτρωση. Μόνο οι άγγελοι και οι απλοϊκοί ποιμένες της μακρινής Βηθλεέμ έζησαν το Θαύμα. Οι πολλοί έμειναν ψυχροί, παγεροί πνιγμένοι μέσα στο θόρυβο της βιοτής τους.
Αλλά αυτό συμβαίνει λίγο ως πολύ και σήμερα. Και σήμερα μετά από την πάροδο τόσων ετών χριστιανικής ζωής, πολλοί άνθρωποι αγνοούν τον Σωτήρα Χριστό. Και μαζί Του αγνοούν και το μέγα θέμα της σωτηρίας τους. Η άγνοια ή η παραγνώριση του Λυτρωτού είναι καθαρά προσωπικό θέμα του καθενός. Διότι η οικειοποίηση της εν Χριστώ σωτηρίας και απολυτρώσεως δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά πορεία επιστροφής. Επιστροφής προς το Χριστό και αποστροφής προς την αμαρτία.
[irp posts=”389971″ name=”Χριστούγεννα: Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του γεγονότος της Γεννήσεως του Χριστού”]
Η πορεία όμως αυτή, καίτοι σωτήριος είναι παρά ταύτα οδηνυρή και κοπιώδης. Διότι είναι πορεία αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως, όδος ανηφορική και αγωνιστική, όπως κάθε οδός ανηφορική και αγωνιστική, όπως κάθε οδός ανυψώσεως. Προϋποθέτει ψυχική γενναιότητα και αντοχή, αγώνα και μάχες. Διά τούτο και λίγοι την ακολουθούν. Οι περισσότεροι αρέσκονται να αρκούνται σε ένοχες συμβατικότητες και ύποπτους συμβιβασμούς, σε μία πνευματική νωθρότητα που αποτελμώνει τις ψυχικές δυνάμεις.[…]
Τα φετινά Χριστούγεννα αδελφέ μου ας σημάνουν για όλους το εγερτήριο σάλπισμα για την επιστροφή όλων στο Χριστό. Ζωή χωρίς Χριστό είναι ατέρμονη δυστυχία, έρημος ξερή και άνυδρη. Ζωή χωρίς πνευματικά ενδιαφέροντα είναι ζωή κατώτερη. Για τούτο επείγει να προσφέρουμε στο Χριστό τόπο στην καρδιά μας για να έλθει εντός μας και να αναγεννήσει τη ζωή μας. Συνάμα δε να αναμορφώσει και την ατομική, οικογενειακή και εθνική μας ύπαρξη και για να δικαιώσει τους αγίους πόθους μας. Αυτό είναι το επιτακτικό αίτημα των καιρών μας.
Από το βιβλίο:
«Ο Θεός στη γη μας»
Χριστοδούλου
Αρχιεπισκόπου Αθηνών
και πάσης Ελλάδος
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
