Υπάρχουν στην ζωή μας «αλησμόνητες ώρες», τις οποίες επισφραγίζει κάποιο ισχυρό βίωμα, κάποιο μοναδικό γεγονός.
Το ίδιο συνέβη με τον Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο που σήμερα τιμά στη λειτουργική μνήμη της η Εκκλησία μας.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που κατέγραψε το γεγονός της κλήσης μιλά για την «δεκάτη ώρα». Είναι η ώρα που ο Ανδρέας συνάντησε τον Χριστό και εκλήθη στο έργο Του.
Μολονότι το Ευαγγέλιο εγράφη πολλά χρόνια αργότερα, στα τέλη του πρώτου αιώνα μ.Χ., ήταν αδύνατο να φύγει εκείνη η ώρα από το νου του Ανδρέα, όσο και του «άλλου μαθητή», δηλαδή του Ιωάννη.
Για όλους υπάρχουν σημαντικές αλησμόνητες ώρες στη ζωή. Σ’ αυτές περιλαμβάνονται και όλες εκείνες οι προσωπικές επέτειοι, που μας έμαθε ο πολιτισμός μας να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή και σημασία.
Σαν Χριστιανοί γιορτάζουμε την ονομαστική μας εορτή τιμώντας τον άγιο που πήραμε το όνομά Του.
Υπάρχει, όμως, για τον καθένα μας αυτή η «ΔΕΚΑΤΗ ΩΡΑ». Είναι η ώρα που συναντηθήκαμε ουσιαστικά με τον Χριστό και ανταποκριθήκαμε στην σωτήριο κλήση Του. Πάνω από κάθε άλλη επέτειο θα έπρεπε να θυμόμαστε αυτή την ώρα που σηματοδοτεί την έναρξη της πραγματικής μας ζωής. Είναι η μεγάλη ώρα που σαν τον Απ. Παύλο μπορούμε να ομολογούμε και εμείς: «Ἐμοί τό ζῆν Χριστός».
[irp posts=”387377″ name=”Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Χρειαζόμαστε ενότητα και όχι αλληλοϋπονόμευση” (ΦΩΤΟ)”]
Σήμερα για τον Μακαριώτατο είναι μια μεγάλη και σημαδιακή επέτειος της λαμπρής προσωπικής του πορείας. Είναι η επέτειος της μοναχικής του κουράς και η συμπλήρωση του χρυσού ιωβηλαίου που σημαίνει την απαρχή και το θεμέλιο της ευλογημένης σταδιοδρομίας του ως Κληρικού.
Αυτή η ώρα σφράγισε όχι μόνο τη δική του ζωή, αλλά και τη δική μας, των στενών συνεργατών του, του ποιμνίου που του εμπιστεύτηκε ο Δομήτωρ της Εκκλησίας, αρχικά κατά την αρχιερατεία του στη Βοιωτία και εν συνεχεία με την ανάδειξή του στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των Αθηνών στο Πανελλήνιο.
Η κατά Βοιωτίαν Εκκλησία εύχεται ευσεβάστως και υιικώς στον Μακαριώτατο και πνευματικό μας πατέρα, όπως Κύριος ο Θεός δια πρεσβειών του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, χαρίσῃ εις την Υμετέραν Μακαριότητα, υγεία, μακροημέρευση και ενίσχυση επ’ αγαθώ της αγίας μας Εκκλησίας και της πατρίδος μας.
Μακαριώτατε πολλά τα έτη Σας!
