Πανηγύρισε ο ιερός ναός αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Αλεξανδρείας

Την Παρασκευή 29 Ιουλίου πανηγύρισε ο περικαλλής ιερός ναός αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου του Δημ. Διαμερίσματος Αγίας Τριάδος του Δήμου Αλεξάνδρειας.

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε τη θεία Λειτουργία, κήρυξε το θείο λόγο και ευλόγησε τα μήλα, σύμφωνα με την παράδοση της εορτής.

 

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Βασιλείας γηΐνους πάλαι οὐκ ἔτυχες, ἀλλ᾽ ἀφθάρτων στεφάνων νῦν σέ ἠξίωσεν ὁ Νυμφίος σου Χρι­­­στός», ἔψαλε σήμερα ἡ Ἐκ­κλη­σία μας ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἑορ­τα­ζο­μένης ἁγίας Εἰρήνης τῆς ἡ­γου­μέ­νης τῆς Μονῆς Χρυσοβαλάντου. Καί τό ἔψαλε συνοψίζοντας σέ λί­γες μό­νο λέξεις τή ζωή τῆς ἑορτα­ζομέ­νης ἁγίας, πού ἔφθασε, σύμ­φω­να μέ τόν ἱερό Συναξαριστή στήν πρω­­τεύουσα τῆς βυζαντινῆς αὐτο­κρατορίας γιά νά νυμφευθεῖ τόν μελλοντικό αὐτοκράτορα. Στόν δρό­μο ὅμως πρός τά ἀνά­κτο­ρα πέ­ρασε ἀπό τό μοναστήρι τῆς Χρυ­σο­βαλάντου, καί συγκινή­θηκε τόσο πολύ ἀπό τήν κατα­νυ­κτική ἀτμό­σφαιρα καί ἀπό τήν εὐλάβεια τῶν μοναζουσῶν, ὥστε ἀποφάσισε, ἀντί νά συνεχίσει πρός τό παλάτι, ἐκεῖ πού τήν ἀνέμενε ὁ ἐπίγειος βα­σιλέας, νά παραμείνει στό μο­να­στήρι καί νά ἀφιερώσει τόν ἑαυ­τό της στή διακονία τοῦ οὐρα­νίου βασιλέως πού ἄγγιξε τήν ψυ­χή της μυστικά καί ἄλλαξε τή διά­θεσή της, ὥστε μέσα σέ μιά στιγμή νά ἀπαρνηθεῖ τή δόξα καί τίς τιμές τοῦ κόσμου, καί νά ἀφο­σιωθεῖ στή λατρεία του.

Ἔτσι μπορεῖ νά μήν κέρδισε τήν ἐπίγεια βασιλεία, ὅπως ψάλλει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἐπέτυχε ὅμως τήν οὐράνια, γιά νά ἀπολαμβάνει αἰ­ω­­νίως τό στέφος τῆς θείας δό­ξης στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἡ ἐπιλογή αὐτή τῆς ἁγίας Εἰρή­νης εἶναι, ἀδελφοί μου, ὄχι μόνο ἄξια θαυμασμοῦ, ἀλλά ἀποτελεῖ καί παράδειγμα γιά ὅλους ἐμᾶς πού ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο στόν ὁ­ποῖο οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν ἐνα­­γωνίως καί ἐπιδιώκουν μέ κάθε τρόπο τήν τιμή, τή δόξα καί τή διά­κριση μεταξύ τῶν ἀν­θρώ­πων.

Ζοῦμε σέ μία ἐποχή στήν ὁποία δίδουμε ἀξία στά ὑλικά ἀγαθά καί ὄχι στά πνευματικά. Σέ μία ἐποχή στήν ὁποία δίδουμε προτεραιό­τη­τα στίς ἐγκόσμιες πρωτοκλισίες καί πρωτοκαθεδρίες σάν νά εἴμα­στε αἰώνιοι στόν κό­σμο αὐτό, σάν νά ἔχουμε μόνο σῶμα καί ὄχι καί ψυχή, σάν νά πιστεύουμε ὅτι ὅλα τελειώνουν ἐδῶ καί δέν ὑπάρχει συνέχεια, δέν ὑπάρχει αἰωνιότητα, δέν ὑπάρχει ὁ Θεός.

Ὅμως, ἀδελφοί μου, μία τέτοια στάση ἀπέναντι στή ζωή μας, μία τέτοια στάση ἀπέναντι στίς ἐπι­λο­γές πού καλούμεθα νά κάνουμε εἶναι ἀτυχής καί λανθασμένη.

Κα­νείς βεβαίως δέν μᾶς λέει νά μήν ἐνδιαφερόμαστε καί νά μήν μο­χθοῦμε καί νά μήν κοπιάζουμε καί γιά τήν πρόοδό μας καί τήν ἀνέ­­λιξή μας μέσα στήν κοινωνία καί τόν κόσμο πού ζοῦμε. Θά πρέ­πει νά προσπαθοῦμε καί γι᾽αὐτά, ἀλλά θά πρέπει συγχρόνως νά γνωρίζουμε ὅτι ἡ ὅποια ἐξέλιξη καί πρόοδός μας καί ἡ ὅποια τιμή καί δόξα ἀπολαμ­βά­νουμε ἀπό αὐ­τές εἶναι προσωρινή, καί δέν ἀξί­ζει νά παραβλέπουμε γι᾽ αὐτήν τήν οὐ­ράνια δόξα πού περι­μέ­νει ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἐφόσον ἀκο­λου­θή­σουμε τόν δρόμο καί τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε ἡ ἑορ­τα­ζομένη σήμερα ἁγία Εἰρήνη Χρυ­σοβαλάντου.

Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε ὅ,τι μπορεῖ νά μᾶς στερήσει τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν· θά πρέπει νά δείχνουμε μέ τίς πράξεις μας ὅτι μᾶς ἐν­δια­φέ­ρει πράγματι τό αἰώνιο μέλλον μας, τό ὁποῖο μέ τόση ἀγάπη προ­ετοίμασε ὁ Θεός γιά μᾶς· καί θά πρέπει νά ἔχουμε συνειδητο­ποι­ή­σει ὅτι κανένα ἐπίγειο ἀγαθό, κα­μία ἐπίγεια τιμή καί δόξα δέν μπο­ρεῖ νά συγκριθεῖ μέ τήν τιμή καί τή δόξα πού περιμένει στόν οὐρα­νό, ὅσους ζήσουν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὄχι βέβαια μόνο ἡ ἁγία Εἰρήνη, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἅγιοι, ὅπως καί ὁ ἅγιος Παῦλος ὁ Ξηροποταμηνός, πού ἦταν πρίγκιπας καί τά ἐγκατέλειψε ὅλα καί πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος καί ἔκτισε δύο μοναστήρια.

Δέν σημαίνει αὐτό ὅτι θά πρέπει νά ἐγκαταλείψουμε τά πάντα καί νά πᾶμε στό μοναστήρι, ἀλλά θά πρέπει νά θέτουμε προτεραιότητες καί νά μήν ἀδιαφοροῦμε γιά τή σωτηρία μας. Γιατί ὅ,τι καί ἄν ἔχουμε σ᾽ αὐτή τή ζωή θά περάσει καί θά βρεθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος θά μετρήσει πόσο ἐνδιαφέρον δείξαμε γιά τά ἐπίγεια καί τά ἐγκόσμια, πόσο ἐνδιαφέρον δείξαμε γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Δέν εἶναι τυχαῖο, ἄλλωστε, ἀδελ­φοί μου, ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς συστήνει νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό πρῶτα ἀπό ὅλα τή βασιλεία του καί στή συνέχεια ὅλα ὅσα χρει­αζόμαστε γιά τήν ἐπίγεια ζωή μας. «Ζητεῖτε», μᾶς λέγει, «πρῶ­τον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν».

Καί ἐάν τό λέει αὐτό ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο γνωρίζει ποιά εἶ­ναι ἐκεῖνα τά ἀγαθά καί ποιά εἶναι ἐκείνη ἡ δόξα πού μᾶς περιμένει στόν οὐρανό, ἀλλά καί ἦρθε στή γῆ καί ἔγινε ἄνθρωπος καί θυσιά­σθη­κε ἐπί τοῦ Σταυροῦ γιά νά μᾶς τά ἐξασφαλίσει· καί ὅταν ὁ ἀπό­στολος Παῦλος, πού ὅπως γρά­φει ὁ ἴδιος «ἀνῆλθε μέχρι τρίτου οὐ­ρανοῦ», μᾶς βεβαιώνει ὅτι αὐτά πού εἶδε καί αὐτά πού ἄκου­σε, «ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσεν καί ἐπί καρδίαν ἀν­θρώ­που οὐκ ἀνέβη», καί εἶναι αὐ­τά τά ὁποῖα ἑτοίμασε «ὁ Θεός τοῖς ἀγα­πῶ­σιν αὐτόν», ἔχουμε χρέος καί εὐθύνη νά μήν ὀλιγωρήσουμε, ἀλ­λά νά ἀγωνισθοῦμε μέ κάθε τρό­πο, ἀκολουθώντας τό παρά­δειγ­μα τῆς ἁγίας Εἰρήνης καί τοῦ ἁγίου Παύλου, πού ἑορ­­τάζουμε καί πανηγυρίζουμε σή­­μερα, γιά νά ἀξιωθοῦμε τῶν ἀφθάρτων στε­φά­νων πού χαρίζει ὁ Χριστός σέ ὅσους τρέχουν «δι᾽ ὑπομονῆς τόν προ­κείμενον ἀγώνα», ἔχοντας πά­ντοτε κατά νοῦν τόν οὐράνιο στό­χο τους, τή βασιλεία τῶν οὐ­ρανῶν, στήν ὁποία εὐφραίνονται ἤδη ἀνα­μένοντάς μας ἡ ἁγία Εἰρήνη καί ὁ ἅγιος Παῦλος καί πρεσβεύοντας καί γιά μᾶς, γιά νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας καί νά ἀπολαύσουμε μαζί τους τά οὐράνια ἀγαθά πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός καί γιά μᾶς.