Το διήμερο 7-8 Ιουνίου 2017 οι δημοσιογράφοι καλούνται να επιλέξουν τους εκπροσώπους τους σε ΕΣΗΕΑ και Π.Ο.Ε.ΣΥ. Σε αυτή τη σημαντική εκλογική διαδικασία για τον κλάδο, υποψήφιος με την παράταξα “Ενωμένοι Δημοσιογράφοι” είναι ο Νίκος Κούτρικας.
Σε μήνυμά του για τις εκλογές αναφέρει:
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Η δημοσιογραφία περνά την μεγαλύτερη κρίση όλων των εποχών. Η ΕΣΗΕΑ και η Π.Ο.Ε.ΣΥ δέχθηκαν μαζί με τα ασφαλιστικά μας ταμεία την μεγαλύτερη πίεση που γνώρισε ο κλάδος τα τελευταία χρόνια. Τα αδιέξοδα πολλά, οι προκλήσεις μεγάλες. Η ανεργία ξεπέρασε κάθε όριο και το κλείσιμο επιχειρήσεων του κλάδου των ΜΜΕ έγινε ένα μόνιμο φαινόμενο.
Ήρθε η ώρα να παλέψουμε. Να παλέψουμε σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον που δημιουργήθηκε και είναι άγνωστο που θα οδηγήσει τις εργασιακές σχέσεις και την δημοσιογραφία. Πρέπει να εξασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας να παλέψουμε την ανεργία να διατηρήσουμε την ιατροφαρμακευτική μας κάλυψή με το δικό μας ταμείο τον ΕΔΟΕΑΠ. Οι ώρες είναι κρίσιμες και οι συμμαχίες λίγες για να έχουν λύση.
Οι ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ κατεβαίνουν στις εκλογές αυτές με σκοπό να γίνουμε όλοι μαζί μια γροθιά απέναντι στο νέο αυτό περιβάλλον. Να διεκδικήσουμε, να αγωνιστούμε, να ενωθούμε ενάντια σε ότι μας έκανε και μας κάνει κακό. Μα κυρίως να διατηρήσουμε το δημοσιογραφικό επάγγελμα ζωντανό.
[irp posts=”352713″ name=”Πανελλήνιες 2017: Αρχίζουν αύριο οι εξετάσεις”]
Σε όσους με γνωρίζεται και σε όσους όχι, ως οικονομικός συντάκτης πάντα ήθελα να προσφέρω για το συλλογικό καλό. Αυτό κάνω ακόμα και σήμερα στις ιστοσελίδες που συνεργάζομαι. Έμαθα πολλά στα 20 χρόνια δημοσιογραφίας….
Σήμερα ήρθε η κρίση.
Μια κρίση σε όλα και σε όλους!
Οι εκλογές αυτές ίσως να αποτελούν την τελευταία ευκαιρία μας και οι επιλογές είναι πολύ κρίσιμες !
Για να κλείσω ζητάω την ψήφο σας για το ΔΣ ΕΣΗΕΑ – Π.Ο.Ε.ΣΥ με σκοπό να παλέψω για το συλλογικό καλό του κλάδου, χωρίς να σας λέω ψεύτικα θα κάνω εκείνο , θα κάνω το άλλο και άλλα τέτοια βαρετά μπλα μπλα..
Γι αυτές τις στιγμές δανείζομαι όμως τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη που λένε:
«Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.»
