του Νίκου Μαγγίνα
Θερμό μήνυμα προς τον κλήρο και τον πιστό λαό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας ανέγνωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε ζωντανή σύνδεση μέσω Skype, κατά την έναρξη της ΙΑ´ Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως που ξεκίνησε τις εργασίες της χθες στην μακρινή επαρχία του Θρόνου. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος εκπροσωπείται από τον Μητροπολίτη Ντητρόϊτ Νικόλαο, ευχήθηκε όπως η Κληρικολαϊκή Συνέλευση που πραγματοποιείται υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, να επιτύχει τους στόχους της και να συμβάλει, όπως και οι προηγούμενες, στην καρποφορία του πολυσήμαντου έργου της τοπικής Εκκλησίας. Μάλιστα προσκάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας να επισκεφθεί την Ιερή Καθέδρα του Οικουμενικού Θρόνου,το μαρτυρικό Φανάρι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης επέλεξε το διαδίκτυο για να επικοινωνήσει απευθείας και αυτοπροσώπος με τους αντιπροσώπους του κλήρου και του λαού μιας επαρχίας του Οικουμενικού και πρώτου Θρόνου των Ορθοδόξων.
Ακολουθεί το μήνυμα που ανέγνωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης προς το πλήρωμα της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας:
Ιερώτατε Αρχιεπίσκοπε Αυστραλίας, εν Αγίω Πνεύματι αγαπητέ και πολυτίμητε αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Στυλιανέ, υπέρτιμε και έξαρχε πάσης Ωκεανίας, Θεοφιλέστατοι αδελφοί Επίσκοποι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, Αιδεσιμολογιώτατοι και ευλαβείς πατέρες, Εντιμολογιώτατοι οφφικίαλοι του Οικουμενικού Θρόνου, και Εντιμότατοι και φιλόχριστοι εκπρόσωποι των Κοινοτήτων και Ενοριών της Επαρχίας ταύτης του Θρόνου, μέλη εκλεκτά της ΙΑ´ Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως αυτής, τέκνα εν Κυρίω αγαπητά της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και της ημών Μετριότητος, Χαρις, Ειρήνη και Έλεος είησαν υμίν παρά του σαρκι γεννηθέντος και επιφανέντος τω κόσμω Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
“Ου γαρ άπτεται σοφών τωνδ ἐνθάδ οὐδέν” (Γρηγορίου του Θεολόγου, Carminum Liber II. Historica, P.G. 37,1171).
Μετ ἰδιαζούσης χαράς επληροφορήθημεν εκ του από της α Αὐγούστουπ.ε. γράμματος της υμετέρας αγαπητής Ιερότητος την επικειμένην έναρξιν των εργασιών της ΙΑ´ Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, κληρουχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και συγχαίρομεν υμίν ολοκαρδίως, παριστάμενοι νοερώς δια του Ιερωτάτου εκπροσώπου ημών Μητροπολίτου Ντητρόϊτ κυρίου Νικολάου και ευχόμενοι επιτυχίαν και πλήρη ευόδωσιν των εργασιών αυτής υπό την πεπνυμένην καθοδήγησιν της υμετέρας Ιερότητος, εκλεκτέ αδελφέ και συλλειτουργέ εν Χριστώ, Αρχιεπίσκοπε Αυστραλίας κύριε Στυλιανέ, εν συνεργασία μετά των Θεοφιλεστάτων βοηθών Επισκόπων υμών και των συμμετεχόντων κληρικών και λαϊκών στελεχών της Επαρχίας, προκειμένου να συντελέση και η Συνέλευσις αύτη, ως και αι προηγούμεναι, εις τον καταρτισμόν και την οικοδομήν του όλου αυτόθι εκκλησιαστικού, ποιμαντικού, κοινωνικού και ευρυτέρου πανανθρωπίνης εμβελείας έργου.
Το λίαν επικαίρως επιλεγέν θέμα “δι ὑπομονῆςτρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν” (Εβρ. ιβ ,1-2), υποδεικνύει την μεγάλην αξίαν της αρετής της υπομονής, άκρως σημαντικής εις την πορείαν προς τον αγιασμόν και την σωτηρίαν μας.
Η αρετή αύτη είναι θεοδίδακτος, καθότι ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός, του Οποίου την υπερφυά Επιφάνειαν εορτάζομεν κατ αὐτάς, δεν έσπευσε να έλθη επί γης προς σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους πριν ωριμάσουν αι καταστάσεις. “Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τούς υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν” (Γαλ. δ , 4-6). Ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός, λοιπόν, ενεσαρκώθη όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ήτοι χιλιετίας τινάς μετά την πτώσιν του Αδάμ, αφού μεθ ὑπομονῆςπροητοίμασε τας ψυχάς των ανθρώπων δια των Προφητών και δι ἄλλωνπαρεμβάσεων Αυτού εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους και της κτίσεως πάσης, ήτις “συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν”.
Δι υπομονήςοι Άγιοι Μαρτυρες δεν υπεχώρησαν εις τας απειλάς και τας φρικτάς βασάνους δια να προτιμήσουν την φιλοζωΐαν από της φιλοθεΐας, αλλά με ανδρείον και φιλόσοφον λογισμόν και ευσεβή και ατρόμητον ψυχήν υπέμειναν όλα τα μαρτύρια δια την αγάπην του Καλού Αγωνοθέτου. Οι Άγιοι Μαρτυρες ανά τούς αιώνας υπέμειναν πάσης φύσεως κακίαν και τραγωδίας, με πρότυπα τα ως “νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή” και “νεόθυτοι άρνες” προσαχθέντα “Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι αγνά νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα” (βλ. απολυτίκιον εορτής των υπό του Ηρώδου αναιρεθέντων νηπίων). Άλλωστε, μήπως το μαρτύριον δεν είναι καρπός υπομονής και πίστεως, κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον αποφαινόμενον: “ουδέν γαρ υπομονής ίσον και καρτερίας˙ πέτρα γαρ έοικεν” (Επιστολή ΡΚΓ´, Προς τούς εν Φοινίκη πρεσβυτέρους, μονάζοντας, τους κατηχούντας τους Έλληνας, P.G. 52,677) και “ώσπερ τα δόγματα αληθή ούτω και ο βίος” (Προς Εφεσίους ΙΓ´, P.G. 62,95).
Εμπνεόμενοι και υμείς υπό του τρόπου τούτου και του παραδείγματος του Κυρίου και των Πατέρων της Εκκλησίας υπό την πεπνυμένην καθοδήγησιν και ποιμαντορίαν του οξυνουστάτου και συστηματικού εργάτου του Ευαγγελίου Αρχιεπισκόπου και πνευματικού πατρός υμών, της υμετέρας φίλης Ιερότητος αδελφέ και συλλειτουργέ εν Χριστώ κύριε Στυλιανέ, ειργάσθητε και εργάζεσθε μεθ ὑπομονῆςδια την πρόοδον και ανάπτυξιν της εν Αυστραλία Ιεράς Αρχιεπισκοπής, της οποίας είσθε εκλεκτά μέλη και κλάδοι εκ μέρους, και τοιουτοτρόπως κατωρθώσατε να αναβιβάσητε αυτήν εις το σημερινόν περιλάλητον, περίλαμπρον και αξιοθαύμαστον επίπεδον, εις την ενεστώσαν δόξαν και εύτακτον κατάστασιν.
Μεθ ὑπομονητικῆςκαι αόκνου προσπαθείας ενεπλουτίσατε την Εκκλησίαν και Επαρχίαν ταύτην του καθ ἡμᾶςπανιέρου Οικουμενικού Θρόνου δια της οικοδομής νέων Ιερών Ναών και Ιερών Μονών, δια της συστάσεως πολλών ευαγών, φιλανθρωπικών, πνευματικών, εκπαιδευτικών και κοινωφελών Ιδρυμάτων, Ορφανοτροφείων, σχολείων, γηροκομείων, πνευματικών κέντρων και, τέλος, εθέσατε τας προϋποθέσεις δια την ανωτέραν θεολογικήν κατάρτισιν των επιθυμούντων αυτήν αυτόθι τέκνων της Μητρός Εκκλησίας μέσω της περιπύστου και ονομαστής Θεολογικής Σχολής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου.
Όλως δε ιδιαιτέρας μνείας και τονισμού χρήζει η μεγάλη, επίπονος και εργώδης προσπάθεια της ενσωματώσεως των σχισματικών Κοινοτήτων εις την Αγίαν, Καθολικήν, Αποστολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, υπό το ωμοφόριον της υμετέρας Ιερότητος, η οποία προσπάθεια κατά το πλείστον επέτυχε και αποδίδει καρπούς. Εγκαρδίως ευχόμεθα και ελπίζομεν ότι, συν Θεώ, θα επανέλθουν εις την κανονικήν εκκλησιαστικήν τάξιν και αι ολίγαι υπολειπόμεναι εισέτι τοιαύται Κοινότητες, ιδία αι εν Αδελαΐδι, δια των συμβουλευτικών πατρικών παραινέσεων της υμετέρας θεοφιλούς Ιερότητος και δια των συντόνων προσπαθειών πάντων υμών, των κληρικών και λαϊκών μελών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Παντα ταύτα, και πολλά έτερα σπουδαία και λεπτομερειακά, κυρίως δε η ευστάθεια και η ενεστώσα ακμη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, δεν θα ήτο δυνατόν να επιτευχθούν άνευ υπομονής και σταθηράς μακροπνόου εργασίας και διαρκούς αγώνος, ως και ζήλου και αγάπης προς την Ελληνορθόδοξον Εκκλησίαν μας και την αυτόσε προσφιλή Ομογένειαν εν γένει. Ταύτην την υπομονήν και επιμονήν ασπάσασθε και κατά το νέον τούτο έτος της Χάριτος του Κυρίου με την βεβαιότητα ότι θα ευλογηθή παρά Θεού και θα καρποφορήση πλουσίως τόσον εις την προσωπικήν πνευματικήν ζωήν ενός εκάστου εξ υμών, όσον και εις την ζωήν της Εκκλησίας.
Ο Κυριος επιβραβεύει όσους εργάζονται υπομονητικώς και σταθηρώς και δεν ευδοκεί εις τας βεβιασμένας, εσπευσμένας και εν αδημονία ενεργείας, εις την ανυπομονησίαν, εις τον γογγυσμόν, εις την έλλειψιν αυτοσυγκρατήσεως. Αναπαύεται εις την πραότητα, την αοργησίαν, την καρτερίαν των πειρασμών και των δοκιμασιών, αι οποίαι όταν αίρωνται μεθ ὑπομονῆςκαι ευχαριστίας προς τον Θεόν, αγιάζουν τον άνθρωπον και ποιούν αυτόν υιόν Θεού και κληρονόμον της Βασιλείας Του. Ο Μεγας Βασίλειος βεβαιοί ημάς εξ ιδίας εμπειρίας, ότι ουδέν εξ όσων συμβαίνουν εις την ζωήν μας πρέπει να θεωρώμεν λυπηρόν και επαχθές, έστω και εάν προς στιγμήν προκαλή ψυχικόν η σωματικόν άλγος. Διότι, αν και αγνοώμεν τούς λόγους δια τούς οποίους έκαστον εξ όσων συμβαίνουν ημίν έρχεται ως καλόν δι ἡμᾶςπαρά Θεού, οφείλομεν να είμεθα απολύτως πεπεισμένοι ότι αυτό όπερ επέτρεψεν ο Θεός να εύρη ημάς είναι προς το συμφέρον μας. Θα αποβή εις ωφέλειαν ημών με τον μισθόν της υπομονής, την οποίαν θα επιδείξωμεν και, εάν υπομείνωμεν, πρέπει να αναμένωμεν και την εκδήλωσιν της ευλογίας του Κυρίου εις την ζωήν και τα έργα μας. Ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται.
Βεβαίως, δεν πρέπει να χαρακτηρίζωμεν την αμέλειαν και ολιγωρίαν ημών ως υπομονήν, αλλά να αναμένωμεν με υπομονήν την εκδήλωσιν της ευλογίας του Κυρίου εις τα έργα μας. “Παντα τον βίον εναγώνιον είναι νομίσωμεν, και ουδέποτε ανάπαυσιν ζητήσωμεν” (Ιερού Χρυσοστόμου, Προς Εβραίους Ε´ P.G. 63,51), καθότι “ένθα άλυσις, ένθα δεσμά, ένθα θάνατος, ούτος ο αγών ο καλός; […] Ουδέν τούτου βέλτιον του αγώνος […] από αγγέλων σύγκειται το θέατρον” (πρβλ. Ιερού Χρυσοστόμου, Εις Β´ Τιμόθεον Θ´, P.G. 62,652) “καθότι αφορώμεν εις τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως και της υπομονής Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν”.
Ευχόμεθα, αδελφικώς, πατρικώςκαιολοκαρδίωςειςυμάς όπως ο Κυριος χαρίζη υμίν υπομονήν δια την αντιμετώπισιν των δυσχερειών της ζωής και του καθ ἡμέρανποιμαντικού και πνευματικού έργου υμών, και πίστιν εις την έγκαιρον βοήθειαν και αντίληψιν Αυτού δια την πραγμάτωσιν εκάστου προς το ψυχικόν συμφέρον αιτήματος. Η υπομονητική και συστηματική, και δια τούτο καρποφόρος, προσπάθειά σας, δια την διάδοσιν της εν Χριστώ μαρτυρίας και των καλών έργων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, θα αποτελή παράδειγμα προς μίμησιν. Προτρεπόμεθα λοιπόν πάντας υμάς, αδελφοί και τέκνα, μετά των Ιερού Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, Αρχιεπι-σκόπων Κωνσταντινουπόλεως, των βιωσάντων όσον ολίγοι την υπομονήν, τον αγώνα, την καρτερίαν, την πίστιν, την θέωσιν: “Σπουδάσωμεν ουν […] Δρόμου χρεία, και δρόμου σφοδρού […] Ο τρέχων ουδαμού ίσταται […] προ του τέλους, αλλά και τότε μάλιστα επιτείνει τον δρόμον” (Ιερού Χρυσοστόμου, Εις Εβραίους Ομιλία Ζ´, P.G. 63,64), ιδία σήμερον ότε “τοσαύτη νυν επεπόλασε της κακίας η υπερβολή, ως σπάνιον είναι και τούς αγαπώντας αγαπάν” (Ι. Χρυσοστόμου, Εις την Γενεσιν Ομιλία ΝΓ , P.G. 54,463)· “όμως τον Σταυρό να έχετε στα μέλη σας, τον σταυρό στην πορεία σας, τον σταυρό στην καρδιά σας· ο σταυρός είναι η δόξα σας” (πρβλ. Αγ. ΓρηγορίουτουΘεολόγου, Carminum Liber II Historica, P.G. 37,1400).
Ευχόμενοι και αύθις καλήν επιτυχίαν εις τας εργασίας της Κληρικο-λαϊκής Συνελεύσεως και συνεχή την σταυροαναστάσιμον πορείαν της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, επικαλούμεθα εφ ὑμᾶςπάντας την Χαριν και το πλούσιον Έλεος του αγαθοδότου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ολοκληρώνοντας τον χαιρετισμό του ο Οικουμενικός Πατριάρχης είπε προς τους συνέδρους της Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως.
«Σας ευλογουμεν απο τις ηλιόλουστες σήμερα αυλές της Μητρος Εκκλησίας παρά την χειμερινή περίοδο, στην οποία ευρισκομεθα εμείς εδώ. Και σας αναμενομεν, αδελφε Αγιε Αυστραλιας, κατα το επικειμενον ταξιδιον σας εις την Ελλάδα, καλην ανταμωσιν».
Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, απευθύνθηκε μέσω του διαδικτυακού εικονοτηλεφώνου στον Οικουμενικό Πατριάρχη…
«Ειμεθα ευγνώμονες για μια ακόμη φορά, πολλά τα έτη σας», είπε ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός και πρότεινε να ψάλλουν όλοι μαζί την φήμη του Οικουμενικού Πατριάρχη. «Πολλά τα έτη σας Παναγιωτατε και ευλογημένα», κατέληξε ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας ενώ οι σύνεδροι ενθουσιασμένοι χειροκροτούσαν τον Πατριάρχη του Γένους και τον ποιμενάρχη τους.
 |
 |
 |
 |
){kind=link}