Του Μανώλη Κείου
Νέο οικουμενιστικό ξεσάλωμα του Πάπα Φραγκίσκου χθες! Υποστήριξε ότι η αναζήτηση για τη χριστιανική ενότητα είναι μια από τις βασικές ανησυχίες του, και προσεύχεται αυτή η ανησυχία να είναι κοινή για κάθε βαπτισμένο άνθρωπο! Αυτά τα λόγια του Πάπα ειπώθηκαν στο Βατικανό σε μια σύνοδο της ολομέλειας του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας.
Απευθυνόμενος σε μια ομάδα από οικουμενικούς εμπειρογνώμονες από όλο τον κόσμο, ο Πάπας υπενθύμισε τις πολλές και σημαντικές συναντήσεις που είχε φέτος με τους ηγέτες των άλλων χριστιανικών κοινοτήτων.
Ειδικότερα, υπενθύμισε την πρόσφατη επίσκεψή του στη Σουηδία για τον από κοινού Λουθηρανικό-Ρ/Καθολικό εορτασμό της έναρξης της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης.
Ο ΠάπαςΦραγκίσκος τόνισε ότι η χριστιανική ενότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της πίστης μας, ένα ταξίδι προσωπικό αλλά και της κοινότητας προς το θέλημα του Χριστού.
Προειδοποίησε δε για τρια ψευδή μοντέλα της κοινωνίας, ξεκινώντας με το πρώτο που αφορά στην πεποίθηση ότι μπορούμε να επιτύχουμε την ενότητα μέσω διπλωματικών ελιγμών ή μονάχα ανθρωπίνων προσπαθειών.
Η ενότητα, επέμεινε, είναι ένα δώρο από τον Θεό και καθήκον μας είναι να καλωσορίσουμε αυτό το δώρο και να το καταστήσουμε ορατό σε άλλους.
Σημείωσε ακόμη πως θα πρέπει να δούμε την αναζήτηση για ενότητα ως ένα ταξίδι που αναλαμβάνουμε από κοινού με υπομονή, αποφασιστικότητα, προσπάθεια και δέσμευση, γνωρίζοντας ότι όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί, για τους οποίους ο Θεός έχει άπειρο έλεος. Θυμηθείτε, είπε, ότι όταν δουλεύουμε, προσευχόμαστε και βοηθούμε τους απόρους μαζί, είμαστε ήδη ενωμένοι.
Το δεύτερο ψευδές μοντέλο για τον ποντίφικα είναι το μοντέλο της ομοιομορφίας. Όταν οι θεολογικές, λειτουργικές, πνευματικές και κανονικές διαφορές πραγματικά έχουν τις ρίζες τους στην αποστολική παράδοση, είπε, δεν είναι απειλή, αλλά μάλλον ένας θησαυρός για την ενότητα της Εκκλησίας.
Τέλος, το τρίτο ψευδές μοντέλο σύμφωνα με τον Πάπα, είναι η ιδέα της ενότητας που «πηγαίνει πίσω στο χρόνο» για να ενσωματώσει μία εκκλησία στην άλλη. Κανείς δεν πρέπει να αρνηθεί τη δική τους ιστορία πίστης, είπε, και κανείς δεν πρέπει να ανέχεται την πρακτική του προσηλυτισμού την οποία αποκάλεσε «δηλητήριο για το οικουμενικό ταξίδι». Ο αληθινός οικουμενισμός, ο Πάπας κατέληξε στο συμπέρασμα, είναι όταν δεν επικεντρώνεται στους δικούς μας λόγους και κανονισμούς, αλλά μάλλον στον Λόγο του Θεού, που απαιτεί από εμάς να ακούσουμε, να λαμβάνουμε και να βεβαιώσουμε στον κόσμο.
