Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Μετά το αποτυχών πραξικόπημα στην Τουρκία στις 15 Ιουλίου 2016, όλοι οι παρατηρητές των πολιτικών πραγμάτων της γειτονικής χώρας συμφωνούσαν ότι τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν πριν από τις 15 Ιουλίου.
Η ύπαρξη ενός τεχνητού κράτους με μια κατασκευασμένη εθνική ταυτότητα, όπως αυτή που κατασκεύασε ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας, Κεμάλ Ατατούρκ, έχει ανάγκη από ένα υπαρξιακό επεκτατισμό ο οποίος θα δίνει ανάσα στα εσωτερικά αδιέξοδα που θα δημιουργούνται συνεχώς σε μια ιστορική πορεία. Η επαναφορά από τα ντουλάπια της ιστορίας του Misak-i Milli, είναι ακριβώς αυτή η εξέλιξη που θα δώσει ανάσα στην ασφυκτιούσα, αλλά και ασθμαίνουσα σύγχρονη Τουρκία.
Το Misak-i Milli, ή Εθνικό Σύμφωνο, ή Εθνικός Όρκος, ήταν η πιστοποίηση της ύπαρξης μιας νέας μομφής της ηττημένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ψηφίστηκε στο Συνέδριο του Ερζερούμ, στις 22 Ιουλίου -7 Αυγούστου του 1919 και ενώ η Μικρά Ασία είχε ήδη διαμελιστεί από τις συμμαχικές δυνάμεις και επικυρώθηκε στο συνέδριο της Σεβάστειας, στις 4-11 Σεπτεμβρίου του 1919.
[irp posts=”308129″ name=”Κρις Σπύρου: Ο Ερντογάν βεβηλώνει και παραβιάζει την θρησκευτική μας κληρονομιά”]
Το Misak i Milli ενσωμάτωνε στην τουρκική επικράτεια, ακόμα ακαθόριστη, μια έκταση από την Θεσσαλονίκη, το μισό Αιγαίο και την Βάρνα, μέχρι το Χαλέπι, την Μοσούλη και το Βατούμ στον Καύκασο. Μια χωρά δηλαδή πολύ πιο μεγαλύτερη από την σημερινή Τουρκία. Ενσωμάτωνε και το παλιό όνειρο του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ για τις πετρελαιοπηγές της Μέσης Ανατολής και του Αιγαίου, καθώς από τότε είχε γίνει γνώση η ύπαρξη των τεραστίων ενεργειακών κοιτασμάτων.
Πέρασαν από τότε πολλές δεκαετίες και η Τουρκία ακολούθησε μια εσωστρεφή πολιτική, γιατί σαν τεχνητό κράτος έπρεπε να επιβάλλει την τεχνική εθνική συνείδηση σε μια σειρά αλληλοσυγκρουόμενων εσωτερικών κοινοτήτων. Αυτό έγινε με ποτάμια αίματος και με την σκληρή πυγμή του Κεμάλ Ατατούρκ, που δεν δίστασε να κρεμάσει από τους στύλους του ηλεκτρικού σε κεντρική πλατεία της Άγκυρας , τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου ενώ το εσωτερικό «κυνήγι των μαγισσών» συνεχίζεται, η νέα, νοοθωμανική ηγεσία του Ερντογάν, αποφάσισε ότι για να σταματήσει ο ασταμάτητος εσωτερικός πόλεμος χρειάζεται ένα νέο εθνικό όραμα με οθωμανική γεύση, (εξ ου και το περίφημο σήριαλ Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής που εμείς το.. «χάψαμε» με ανόητο τρόπο), που θα απαλύνει τις αντιθέσεις και κυρίως θα φέρει νέες πλουτοπαραγωγικές πηγές.
Σε μια ανάλυση του στην εφημερίδα Habertürk, ο δημοσιογράφος και ιστορικός, Murat Bardakçı, στο άρθρο του, «Musul ve Misak i Milli», τονίζει πως η πραγματική Τουρκία είναι μια απέραντη χώρα με 300 εκατομμύρια τουρκόφωνους και υπενθυμίζει την παρακαταθήκη του Κεμάλ, ότι η Θεσσαλονίκη και η δ. Θράκη προσωρινά παραχωρηθήκαν σε ξένους ενώ είναι αναπόσπαστο τμήμα της μεγάλης Τουρκίας.
Απέναντι σε όλα αυτά τι έχουμε να αντιπαραθέσουμε ? Ο Murat Bardakçı επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν προσχώματα αντίστασης σε μια χώρα αποδυναμωμένη.
Σήμερα το «φρούτο» ωρίμασε για την Άγκυρα και ήρθε η ώρα του Misak-i Milli. «Σαν προάγγελο στείλαμε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους δυτικά και έπεται συνέχεια. Οι Έλληνες ενώ τρώγονται μεταξύ τους σαν τα…σκυλιά, τους υποδέχονται μετά κλάδων και βαΐων»!
Αλήθεια θα συνεχίσουμε έτσι πιστοί στα κατοχικά μνημόνια και ένα έρμαιο αυτού του κεμαλικό-ισλαμικού φασιστικού επεκτατισμού, ή θα ασχολούμαστε αποκλειστικά με το… Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο???
