Γράφει: Βάσος Βασιλείου
Λευκωσία: Την έντονη αντίδραση συγγενών θανούσης προκάλεσε η απαίτηση της Εκκλησιαστικής Επιτροπήςτου κοιμητηρίου Χρυσελεούσης να πληρώσουν για δεύτερη φορά τον οικογενειακό τάφο και όπως προκύπτει από όσα διημείφθησαν μεταξύ της οικογένειας και της Επιτροπής, όποιος δεν κατέχει απόδειξη πληρωμής του οικογενειακού τάφου, ουσιαστικά δεν του ανήκει και πρέπει να τον αγοράσει ξανά.
Ο οικονομικός υπεύθυνος της Εκκλησιαστικής Επιτροπής μάς διεμήνυσε πως θα είναι σε θέση να μας ενημερώσει σχετικά όταν επιστρέψει από το εξωτερικό όπου βρίσκεται.
Πάντως, ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος, ενώπιον του οποίου θέσαμε το θέμα, διερωτήθηκε ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται όταν εδώ και χρόνια υπάρχει οικογενειακός τάφος, σταυρός/πλάκα με τα ονόματα των μελών της οικογένειας που απεβίωσαν. Δεν γνωρίζω τι συνέβη σε κάθε περίπτωση τάφου αλλά η Εκκλησία θα πρέπει να βλέπει τέτοια περιστατικά με κατανόηση, είπε.
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση στον Στρόβολο, η οποία φαίνεται πως δεν είναι η μοναδική, ο γιος της θανούσης ανέφερε στον «Φ» πως όταν απεβίωσε η μητέρα του μετέβη στο κοιμητήριο για να διευθετήσει τα της κηδείας. Όπως μας είπε, ο υπεύθυνος του κοιμητηρίου του ζήτησε απόδειξη αγοράς του τάφου για να βεβαιωθεί ότι είναι όντως οικογενειακός. Ανέφερε στον υπεύθυνο πως τέτοια ώρα δεν μπορούσε να βρει απόδειξη. Υπέδειξε δε, πως η γιαγιά του είναι θαμμένη στον συγκεκριμένο τάφο από το 1979 και ο παππούς του από το 2003, χωρίς να εγερθεί ποτέ θέμα ότι ο τάφος δεν είναι οικογενειακός. Διερωτήθηκε δε, αν δεν αποτελεί απόδειξη το γεγονός ότι είναι θαμμένα σε αυτόν δύο μέλη της οικογένειας.
Ψάξαμε και το μόνο που βρήκαμε ήταν την απόδειξη εκταφής του λάκκου, ανέφερε ο κ. Ιωάννου, ο οποίος πρόσθεσε, πως τον τάφο πλήρωσε ο πατέρας του καταβάλλοντας 1.000 λίρες. Ο ίδιος δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να εξεδόθη απλώς η απόδειξη εκσκαφής του τάφου και στη συνέχεια να μην επανήλθε η μητέρα του να ζητήσει απόδειξη αγοράς του τάφου των γονιών της. Ακολούθως ο κ. Ιωάννου επικοινώνησε με τον πρόεδρο και τον ταμία της Εκκλησιαστικής Επιτροπής οι οποίοι επέμειναν στην επίδειξη απόδειξης.
Σύμφωνα με τον κ. Ιωάννου, ο ταμίας, κ. Γιαννάκης Κουμέρας, του ανέφερε ότι προέκυψαν και άλλα παράπονα αλλά ο ίδιος δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε και ότι ενεργούσε με βάση τα λογιστικά βιβλία.
«Στα λογιστικά βιβλία είναι γραμμένη μόνον η γιαγιά μου, η οποία πέθανε το 1979, αλλά δεν είναι γραμμένος ο παππούς μου που πέθανε το 2003» είπε.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΑΦΟ
Πλήρωσε άλλα €1.710
Ο κ. Ιωάννου ρώτησε τον οικονομικό διευθυντή, ποια είναι η ευθύνη της οικογένειας ώστε να πληρώσει τον τάφο για δεύτερη φορά, αλλά αυτός παρέπεμπε στα βιβλία.
Ο ίδιος ανέφερε πως, με βάση την ενημέρωση της οποίας έτυχε από τον οικονομικό διευθυντή, άτομο το οποίο διαχειριζόταν το κοιμητήριο δήλωσε πως σε κάποια περίοδο υπήρχαν ένδεκα δηλωμένοι τάφοι με τα ονόματα των «ιδιοκτητών» αλλά ύστερα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι τάφοι ήταν 66. Για το σύνολο των τάφων εισπράχθηκαν χρήματα από τους συγγενείς, ενώ εξετάζεται και κατά πόσον κάποιοι τάφοι (οι οποίοι είναι δηλωμένοι ότι ανήκουν σε συγκεκριμένες οικογένειες) να έχουν πουληθεί και σε άλλους.
Τελικά, η οικογένεια του κ. Ιωάννου πλήρωσε άλλα €1.710 για τον ίδιο τάφο που είχε αγοράσει και στο παρελθόν.
