Την Α΄ Κυριακή των Νηστειών, την ονομαζομένη της Ορθοδοξίας, εόρτασε με μεγαλοπρέπεια στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Στεφάνου η Αρναία.
Των όλων Ιερών Ακολουθιών προέστη ο Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος υπό των Εφημερίων του Ιερού Ναού, Παν/τον Αρχιμ. π. Παΐσιο Σουλτανικά και Οικ. π. Γεώργιο Τρικκαλιώτη και τους Ιεροδιακόνους π. Μελέτιο Τσόγκα και π. Γεώργιο Κυριάκου.
Τα ψαλτήρια του Ιερού Ναού τίμησαν ο Πρωτοψάλτης κ. Βασίλειος Κοκκαλιάρης με τη χορωδία του και ο Λαμπαδάριος κ. Κωνσταντίνος Πνευματικός.
Η Αρναία ολόκληρη μετείχε στη λαμπρή εορτή και την περιφορά των Αγίων Εικόνων πέριξ του Ιερού Ναού και του Μνημοσύνου που ετελέσθη υπέρ αναπαύσεως των προμάχων της Ορθοδοξίας, των Αρχιερέων που διακόνησαν στην Μητρόπολη Ιερισσού, των Κληρικών που ιεράτευσαν στον Άγιο Στέφανο, των κτιτόρων της μεγαλόπρεπης αυτής Βασιλικής και πάντων των κεκοιμημένων απ’ αιώνος Αρναιωτών.
Ο Επίσκοπός στην ομιλία του παρουσίασε το ιστορικό πλαίσιο της αναστηλώσεως των αγίων Εικόνων, επί Ειρήνης της Αθηναίας το 787μ.Χ., οπότε και συνεκλήθη η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος και επί αυτοκρατείρας Θεοδώρας, η οποία επετρόπευε τον ανήλικο υιό της Μιχαήλ, η σύζυγος του αυτοκράτορος Θεοφίλου (δυναστεία Αμορίου), το 863μ.Χ. Διευκρίνισε ότι η Εικονομαχία δυστυχώς ήταν μία προσπάθεια αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, δηλαδή της δυναστείας των Ισαύρων, να παρέμβουν ως μη ώφειλαν στα της πίστεως της Εκκλησίας και μάλιστα διά του νόμου, τον οποίο εχειρίζοντο και επέβαλαν αναλόγως. Ήταν δηλαδή μία προσπάθεια καισαροπαπισμού, προσπάθεια παρεμβάσεως και επιβολής της Πολιτείας στην Εκκλησία, που συνετάραξε το Βυζάντιο και την έπλήρωσε ακριβά η αυτοκρατορία με την εξασθένηση και απώλεια τελικά των ανατολικών της πιο ζωτικών επαρχιών.
Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Άρνηση της προσκυνήσεως και αποδόσεως της τιμής προς τις άγιες Εικόνες σημαίνει ουσιαστικά άρνηση της κατά Χριστόν Οικονομίας, σημαίνει ότι η ένσαρκη παρουσία του Υιού και Λόγου του Θεού στα ανθρώπινα, δηλαδή όσα μεγαλεία έπραξε ο Θεός στο πρόσωπο του Χριστού μας από τη Σάρκωσή Του μέχρι την Ανάληψή Του, ήταν “φασματικά”, δηλαδή εικονικά, άρα μη πραγματικά και προφανώς ψευδή. Σημαίνει ουσιαστικά άρνηση του προσώπου του ιδίου του Χριστού μας! Μήπως, λοιπόν, σε αυτό αποβλέπουν σήμερα ωρισμένοι “εν εξουσία όντες”, επιθυμούντες να κατεβάσουν τις Εικόνες του Χριστού και των Αγίων μας από τους δημοσίους και ιδιωτικούς χώρους, ζηλώσαντες την δόξαν των Εικονομάχων;».
Συγκινητική ήταν η στιγμή της περιφοράς των αγίων Εικόνων, όταν η ιερά πομπή εφτασε προ του τάφου του τελευταίου κοιμηθέντος Μητροπολίτου Ιερισσού κυρού Νικοδήμου, επάνω στον τάφο του οποίου εψάλη το προμνημονευθέν Μνημόσυνο!
){kind=link}