Την πρωίαν του Σαββάτου, 14ης /27ης Φεβρουαρίου 2016, η Α.Θ.Μ. o Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ανεχώρησεν εξ Ιεροσολύμων διά την κώμην Ζντέιντε της περιοχής Άκκρης-Πτολεμαίδος του βορείου Ισραήλ.
Εις την κώμην ταύτην ευρίσκεται Αραβόφωνος Ελληνορθόδοξος Κοινότης του Πατριαρχείου, αριθμούσα περί τα επτακόσια μέλη.
Λατρευτικόν κέντρον της Κοινότητος ταύτης είναι ο ιερός Ναός, ο αφιερωμένος εις τον Ιερομάρτυρα Άγιον Πατρίκιον, Επίσκοπο Προύσης.
Έμπροσθεν του Ιερού Ναού τούτου ο Μακαριώτατος εγένετο δεκτός υπό των ιερέων των ενοριών, των ομόρων της πόλεως ταύτης και ενεδύθη μανδύαν, ηυλόγησε τον λαόν και ήρξατο των Καταβασιών «Ανοίξω το στόμα μου», προεξάρχων του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Σεβ. Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ιωακείμ, των Αγιοταφιτών Αρχιμανδριτών π. Χρυσοστόμου ηγουμένου εν Κανά ως προεξάρχοντος, π. Ιλαρίωνος ηγουμένου εν Θαβώρ, π. Ιερωνύμου ηγουμένου εν Φχες της Ιορδανίας και των Ιεροδιακόνων π. Μάρκου και π. Αναστασίου, ψάλλοντος του ηγουμένου και αντιπροσώπου του Πατριαρχείου εν Άκκρη Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου μετά της χορωδίας αυτού και συμμετέχοντος εν ευλαβεία και κατανύξει εκκλησιάσματος εκ του Αραβορθοδόξου λαού του Ζντέιντε.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος ελληνιστί, έχοντα ως έπεται:
Τέκνον Τιμόθεε,
Παραγγέλλω σοι ενώπιον του Θεού του ζωοποιούντος τα πάντα και Χριστού ᾿Ιησού του μαρτυρήσαντος επί Ποντίου Πιλάτου την καλήν ομολογίαν, τηρήσαί σε την εντολήν άσπιλον, ανεπίληπτον μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού, ην καιροίς ιδίοις δείξει ο μακάριος και μόνος δυνάστης, ο βασιλεύς των βασιλευόντων και κύριος των κυριευόντων, ο μόνος έχων αθανασίαν, φως οικών απρόσιτον, ον είδεν ουδείς ανθρώπων ουδέ ιδείν δύναται· ω τιμή και κράτος αιώνιον· αμήν, (Α’ Τιμοθ. 6,13-16), παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος εις ΄τον μαθητήν αυτού Τιμόθεον.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Δοξάζομεν τον Πατέρα Θεόν ημών, τον εν τοις ουρανοίς, τον καταξιώσαντα ημάς ελθείν εν τη παραδοσιακή πόλει υμών SDEIDE, ίνα ίδωμεν τα καλά υμών των χειρών έργα και ευχαριστήσωμεν Αυτώ. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 5,16), λέγει Κύριος τοις μαθηταίς Αυτού, αλλά και τοις διαδόχοις αυτών, δηλονότι πάσι τοις πιστεύουσι και αγαπώσιν Αυτόν και την Εκκλησίαν Αυτού.
Κηρύττων ο Απόστολος Παύλος περί του μεγάλου οίκου του Θεού, δηλαδή της Εκκλησίας, την οποίαν καλούνται να διακονήσουν οι λειτουργοί αυτής, λέγει εις τον μαθητήν αυτού Τιμόθεον: «ίνα ειδής πως δεί εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας»,(Α Τιμ. 3,15) γνώριζε ότι «μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη», (Α’ Τιμ. 3,16).
Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία Ημών Εκκλησία είναι το Σώμα Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας, ημείς δε οι βαπτισθέντες εις το όνομα της Αγίας Τριάδος , του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είμεθα μέλη του Σώματος αυτής, μέλη του σώματος του Χριστού. Διά τούτο ο σοφός Παύλος παραγγέλλει να τηρώμεν: «την εντολήν του Θεού άσπιλον ανεπίληπτον , μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», ( Α´ Τιμοθ. 6,13) .
Και διά μεν την εντολήν τηρήσαι, ο θείος Παύλος υπαινίσσεται την αποστολικήν και δογματικήν διδασκαλίαν των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ως και τον καθαρόν ημών βίον. «Μήτε δογμάτων ένεκεν μήτε βίου κηλίδα τινα προστριψάμενον», ερμηνεύει ο Ιερός Χρυσόστομος. Διά δε την της επιφανείας του Κυρίου υπαινίσσεται ο Παύλος την ημέραν , καθ’ ην όλαι αι φυλαί της γης θα ίδουν τον Υιόν του ανθρώπου να έρχεται με δύναμιν και δόξαν πολλήν, ως μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής», (Ματθ. 24,30).
Ο Χριστός, αγαπητοί μου, είναι ο ερχόμενος. Ούτω τον απεκάλουν οι προφήται. Ούτω τον απεκάλεσεν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος λέγων: «ο οπίσω μου ερχόμενος έμπροσθέν μου γέγονεν», (Ιωάν. 1,15). Ούτω τον απεκάλεσαν οι όχλοι ακούσαντες ότι έρχεται Ιησούς εις Ιεροσόλυμα: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», (Ιωάν. 12,13). Εις δε το βιβλίον της Αποκαλύψεως ο Άγιος Ιωάννης λέγει ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος», (Αποκ. 1,4).
Η έλευσις, δηλονότι η παρουσία του Θεού εν τω κόσμω αφορά εις δύο τινά. Πρώτον εις την υφ’ ημών των πεπερασμένων ανθρώπων κατανόησιν του μεγαλείου της Δημιουργίας. «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας» , (Ψαλμ. 103,24), αναφωνεί ο Προφήτης Δαυίδ. Και δεύτερον εις την ενσάρκωσιν και ενανθρώπησιν του Θεού Λόγου, δηλονότι την άπειρον φιλανθρωπίαν Αυτού διά την σωτηρίαν ημών των ανθρώπων: «Ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλ’ αμαρτωλούς εις μετάνοιαν», (Ματθ. 9,13). Μετάνοια μεν είναι η διάβασις της διανοίας από της αμαρτίας εις την δικαιοσύνην, από της ασθενείας εις την υγιείαν. Ή ως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της κλίμακος: «Μετάνοιά εστι, συνθήκη προς Θεόν δευτέρου βίου» , (= μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεόν για νέα ζωή) «Αμαρτία δε ακούσιος αδικία, αδικία δε εκούσιος κακία εστίν», λέγει ο Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς. Κατά τον Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν: «Πάσα αδικία αμαρτία εστίν. και εστιν αμαρτία ου προς θάνατον», ( Α´ Ιωάν. 5,17).
Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου αδελφοί, η εν δόξη επιφάνεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δεν είναι άλλη από την ημέραν της κρίσεως. Ως δε λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως», (Ιωάν. 3,19).
Το φως τούτο είναι η σώζουσα αλήθεια του Χριστού, την οποίαν αλήθειαν οι άνθρωποι δεν εδέξαντο, λόγω απιστίας. Διά τούτο προειδοποιεί ο θείος Παύλος ότι θα κριθώσιν πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία αλλ’ ευδοκήσαντες εν τη αδικία», ( Β´ Θεσ. 2,12).
Η αγία ημών Εκκλησία, ούσα η κιβωτός της σωτηρίας, μας καλεί σήμερον διά στόματος του Αποστόλου Παύλου λέγοντος, διώκετε : « ….δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραότητα. (αγωνίζεσθε) τον καλόν αγώνα της πίστεως· (επιλάβετε) της αιωνίου ζωής, εις ην και (εκλήθητε) και (ωμολόγησατε) την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων», (Α´ Τιμοθ. 6, 11-12).
Η «καλή ομολογία» είναι τα όπλα του φωτός, τα οποία ενεδύθημεν κατά το βάπτισμά μας, (Ρωμ. 13,12), ως κηρύττει ο σοφός Παύλος: «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε Χριστόν ενεδύδασθε», (Γαλ, 3,27). Ο Χριστός είναι το φως της δικαιοσύνης. Τούτου ένεκεν ο μέγας Παύλος μας προτρέπει λέγων: «στήτε ούν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης…», (Εφεσ. 6,14): (Σταθήτε λοιπόν εις την παράταξιν του αγώνος, αφού ζωσθήτε ως άλλην ζώνην την αλήθειαν, ώστε ο εκ της αληθείας φωτισμός να σας δίδη πνευματικήν δύναμιν. Και ενδυθήτε ως άλλον θώρακα την δικαιοσύνην, ώστε να είσθε άτρωτοι από κάθε βέλος αδικίας και να μη παρασύρησθε εις κανένα άδικον έργον κατά του πλησίον).
Εις αυτόν τούτον το σκοπόν αποβλέπει, αγαπητοί μου, και ο καιρός της προετοιμασίας διά την είσοδόν μας εις το ιερόν στάδιον της αγίας νηστείας της μεγάλης και ευλογημένης τεσσαρακοστής: «Ίνα παρρησίαν έχωμεν εν τη ημέρα της κρίσεως (Α´ Ιωάν. 4,17), δηλονότι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Δεηθώμεν του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού και διά των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας ως και των ικεσιών του σήμερον εορταζομένου Οσίου Πατρός ημών Αυξεντίου του εν τω βουνώ, είπωμεν Αυτώ (τω Κυρίω) «Τα πλήθη των πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω την φοβεράν ημέραν της κρίσεως, αλλά θαρρών εις το έλεος της ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοών σοι. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα Σου έλεος».
και αραβιστί, ίδε ηλεκτρονικόν σύνδεσμον: http://www.jp-newsgate.net/ar/2016/02/27/19352
«Ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με», (Ψαλμ. 68,10).
Πάσχω από θερμοτάτη αγάπη διά τον οίκον σου, Κύριέ μου, διά τούτο ως πυρ με κατέφλεξε, λέγει ο Προφήτης Δαυίδ.
Αιδεσιμολογιώτατε, αγαπητέ π. Ηλία,
εντιμότατε κ. Πρόεδρε της Κοινότητος ημών,
αξιότιμα μέλη της πόλεως ημών Ζντέιντε,
Αίνον και ευχαριστίαν αναπέμπομεν σήμερον τω Κτίστη και Δημιουργώ των απάντων Κυρίω τω Θεώ ημών, ότι ηξίωσεν ημάς ελθείν εν τη Γραφική πόλει ημών, ίνα εγκαινιάσωμεν τας νέας αιθούσας, αίτινες θα διευκολύνουν το υφ’ υμών επιτελούμενον θεάρεστον ποιμαντικόν έργον.
Παν έργον αγαθόν δοξάζει το όνομα του Θεού αλλά και το όνομα των αγαπώντων την ευπρέπειαν του οίκου Αυτού, ως μαρτυρεί και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 5,16).
Καυχώμεθα εν Χριστώ τω Θεώ και Σωτήρι ημών, διότι αποδεικνύεται εναργέστατα ότι η ποιμαντική μέριμνα της Αγίας ημών Εκκλησίας, δηλονότι του παλαιφάτου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων και πάσης Παλαιστίνης, παράγει τους καλούς αυτής καρπούς, έχουσα ως πηγήν τον καλόν αυτής Ποιμένα, τον Χριστόν, Όστις παραδίδει την ζωήν Του διά να υπερασπιστή την ζωήν αυτών: «Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός», λέγει
Κύριος, «ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων· Ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν, φεύγει, ότι μισθωτός εστι και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων.», (Ιωάν. 10, 11-13). Ομολογουμένως, η επίτευξις του καλού και θεαρέστου τούτου έργου οφείλεται τόσον εις τας επιπόνους και επιμόνους προσπαθείας ημών όσον και εις τας Πατρικάς και Πατριαρχικάς ημών ευλογίας. Με άλλα λόγια η μεταξύ Ποιμένος και ποιμαινομένων αγαστή επικοινωνία και συνέργεια εν τω ονόματι του Μεγάλου Ποιμένος των προβάτων, (Εβρ. 13,20), αποτελεί την θεμελιώδη αρχή του κηρύγματος των Αγίων Αποστόλων και των διαδόχων αυτών, δηλονότι των Ποιμένων της Εκκλησίας. Διά τούτο ο μέγας και σοφός Παύλος παραγγέλει λέγων: «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε· αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες· ίνα μετά χαράς τούτο ποιώσι και μη στενάζοντες· αλυσιτελές γαρ υμίν τούτο.», (Εβρ. 13,17).
Και πάλιν καυχώμεθα και χαιρώμεθα εν Κυρίω τω Θεώ ημών επί τη ειρηνική και αρμονική συνυπάρξει και συμβιώσει μετά των ετεροθρήσκων συντοπιτών αδελφών υμών.
Τέλος, θέλομεν να ευχαριστήσωμεν εκ βάθους καρδίας εκ μέρους της τιμίας Ημών Συνοδείας και Ημών προσωπικώς διά την επιφυλαχθείσαν ημίν ένθερμον και εγκάρδιον υποδοχήν υπό πάντων υμών των παρευρισκομένων εν τη σημερινή ταύτη πανηγύρει. «Ο δε Κύριος κατευθύναι υμών τας καρδίας εις την αγάπην του Θεού και εις την υπομονήν του Χριστού.», (Β´ Θεσ. 3,5). Αμήν.
και αραβιστί, ίδε ηλεκτρονικόν σύνδεσμον: http://www.jp-newsgate.net/ar/2016/02/27/19354
){kind=link}