Η επέτειος του «ΟΧΙ» στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας (ΦΩΤΟ)

Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Σκέπης και της εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Στη συνέχεια τέλεσε Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών στρατιωτικών και πολιτικών αρχών ενώ την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο κ.Τόσκας , αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, την βουλή ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας κ. Ουρσουζίδης.

Μετά τη Δοξολογία ακολούθησε τρισάγιο πεσόντων στο ηρώο της πόλης, κατάθεση στεφάνων και τέλος μαθητική και στρατιωτική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου:

«Χαίρε σκέπη του κόσμου, πλα­τυ­τέρα νεφέλης».

Αυτόν τον στίχο του Ακαθίστου ύμνου μπορούμε να επαναλά­βου­με και εμείς σήμερα, αδελφοί μου, καθώς επιτελούμε ανάμνηση «της φωτοφόρου Σκέπης της Υπερα­γι­ας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μα­ρίας», όπως ση­μειώ­­νει το συναξά­ριο της ημέρας.

Καί μπορούμε να τον επαναλά­βου­­με, γιατί αυτό για το οποίο οι κα­τοικοι της Κωνστα­ντινουπό­λεως έψαλαν όρθιοι ολόκληρη τη νύχτα τον Ακάθιστο Ύμνο, για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς την Παναγία που τους είχε σώσει με θαυμαστό τρόπο από βέβαιη κατα­στροφή, συν­­τρίβοντας τον στρατό των βαρ­βάρων, το έζη­σαν και οι πατέ­ρες μας· το έζησαν και οι στρα­τιώ­τες μας προασπί­ζο­ντας την πα­τρι­δα μας από την ωμή και αδι­και­ο­λο­γητη παραβία­ση των συνό­ρων της από τα στρα­τεύματα του Άξο­να το 1940.

Ποιός θα μπορούσε να διανοηθεί ότι η μικρή Ελλάδα θα άντεχε την επίθεση των δύο μεγάλων χωρών που είχαν συνασπισθεί εναντίον της; Ποιός θα μπορούσε να πιστεύ­σει ότι στρατιώτες με ελλιπή εξο­πλισμό και ελάχιστα τεχνικά θα μπορούσαν να αντιμε­τω­πίσουν την υπεροπλία των πανί­σχυ­ρων αν­­­τιπάλων τους; Ποιός θα μπο­ρού­­­σε να διανοηθεί ότι το θαύμα της νίκης του αγίου Νέστορος ένα­ντι του Λυαίου ήταν δυνατόν να επαναληφθεί;

Καί όμως αυτό που φαινόταν ανέ­­­­φικτο αποδείχθηκε δυνατό. Για­τι η Παναγία Μητέρα του Κυ­ρίου μας, η φιλεύσπλαγχνη και στοργική μητέρα των χριστιανών ήταν παρούσα στα πεδία των μα­χων και κάλυπτε με το ιερό μαφό­ριό της τους στρατιώτες που πολε­μου­σαν. Ήταν εκεί για να καλύ­πτει τους στόχους και να εμ­π­ο­δι­σει τους εχθρούς να τους πλη­ξουν. Ήταν εκεί για να απλώνει το χέρι της και να τους προστατεύει από τα εχθρικά πυρά. Ήταν εκεί για να τους καθοδηγεί, όταν προχω­ρού­σαν μέσα στο σκοτάδι της νύχτας στα δύσβατα μονοπάτια. Ήταν εκεί για να τους εμψυχώνει, όταν οι δυνάμεις τους εγκατέλειπαν. Αλλά ήταν και στα μετόπισθεν, εκεί που γυναίκες και παιδιά ερ­γαζόταν για να υποστηρίξουν τους στρατιώτες, για να μεταφέρουν υλικά και τρόφιμα και ο,τι άλλο χρειαζόταν. Ήταν κοντά τους, για να τους συνοδεύει και να τους ενι­σχύει, για να τους σκεπάζει και να τους προστατεύει ως «σκέπη πλα­τυ­τέρα νεφέλης».

Καί εάν η γενναιότητα των Ελ­λη­­νων είναι αυτή που τους έκανε να αντέξουν και να καθυστε­ρη­σουν για μήνες τον εχθρό, αλλά­ζοντας τα σχέδιά του, η προστασία της Παναγίας μας ήταν, αδελφοί μου, αυτή που ενίσχυσε τη δύναμη της ψυχής τους, που τους προστά­τευσε και τους ενδυνάμωσε, που τους σκέπασε και τους διέσωσε για να επιτύχουν το θαύμα. Χωρίς τη θαυμαστή επέμβαση της Παναγίας μας οι πατέρες μας θα είχαν επιτύ­χει μία σημαντική νίκη, αλλά δεν θα είχαν κατορθώσει αυτό το θαύ­μα για το οποίο μιλούσε και μιλά ολόκληρος ο κόσμος. Δεν θα είχαν κατορθώσει να συντρίψουν τους ισχυρούς του κόσμου που πίστευ­αν και πιστεύουν ότι οι νίκες επι­τυγχάνονται μόνο με τη δύναμη των όπλων, μόνο με τη δύναμη των αριθμών, μόνο με τη δύναμη της επιστήμης και της τεχνολο­γίας.

Καί αυτή τη νίκη την οφείλουμε στην Παναγία μας. Την οφείλουμε στη δική της κραταιά προστασία, στη δική της μητρική αγάπη που την κάνει να υποστηρίζει και να προστατεύει πάντοτε όσους την ευ­λαβούνται και την επικαλού­νται. Την οφείλουμε στην προστα­σία της Παναγίας μας που ως νε­φε­­λη σκέπασε τους πατέρες μας, αποδεικνύοντας ότι σπεύδει εις βοή­θεια των αδικουμένων και των αδυνάτων που ζητούν τη χα­ρη και τη μεσιτεία της· απο­δει­κνυ­οντας ότι δεν εγκαταλείπει τα τε­κνα της, εφόσον και αυτά δεν την εγκαταλείπουν.Αυτό το θαύμα, λοιπόν, της Πα­ναγίας μας που εορτάζουμε ση­με­ρα, ας γίνει, αδελφοί μου, αφορμή για να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με την Παναγία μας· για να δούμε εάν και κατά πόσον με­νου­με κοντά της, πιστά τέκνα της· εάν η ζωή μας είναι εναρμονισμένη με τις εντολές του Υιού της· εάν είμα­στε πρόθυμοι να ακολουθού­με ως άτομα και ως Έθνος τις μη­τρι­κες οδηγίες και υποδείξεις της· εάν εμπιστευόμαστε την επιτυχία των προσπαθειών μας στη δύναμη και την προστασία της. Γιατί η υπα­κοή, ο σεβασμός, η εμπιστο­σύνη και η αγάπη μας στην Παναγία, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ευγνωμοσύνης που της οφείλουμε για την κραταιά της σκέπη και τη σω­στική επέμβασή της στον πόλε­μο του 1940, και είναι το καλύτερο εχέγγυο ότι η Παναγία μας θα ει­ναι πάντοτε η φωτοφόρος σκέπη που θα μας συνοδεύει και θα μας προστατεύει σε όλη μας τη ζωή.