Η πανύγηρις του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου στον Βύρωνα (ΦΩΤΟ)

Κατά το διήμερο 25 και 26 Οκτωβρίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων έλαβε μέρος στην πανήγυρη του ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Βύρωνος, κατόπιν προσκλήσεως του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, μεταφέροντας και τεμάχιο ιερών λειψάνων του αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτη.

Ο σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε το θείο λόγο, καθώς επίσης χοροστάτησε στον όρθο και προεξήρχε στο αρχιερατικό συλλείτουργο, κατά το οποίο το θείο λόγο κήρυξε ο σεβασμιώτατος Καισαριανής κ. Δανιήλ. Να σημειωθεί ακόμη ότι στον ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων ΙΓ΄Δημήτρια μεταφέρθηκε επίσης για προσκύνημα η ιερά Εικόνα της Παναγίας Σουμελά από το όρος Βέρμιο.

Η ομιλία του σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος στον Εσπερινό:
«Σήμερον συγκαλείται ημάς του Αθλοφόρου η παγκόσμιος πανή­γυ­ρις. Δεύτε ούν φιλέορτοι, φαι­δρως εκτελέσωμεν την μνήμην αυ­του».

Καί εάν εις όλη την οικουμένη είναι ο ιερός υμνογράφος ο οποίος συγ­καλεί κατά την παρούσα εσπέ­ρα τους πιστούς για να τιμήσουν, την ιερά και αξιάγαστο μνήμη «του σοφωτά­του εν διδα­χαίς και στεφανίτου εν μαρ­τυσι», με­γα­λω­νύμου μάρτυρος Δημη­τρίου, διότι, όπως ο ίδιος διακηρύσσει, είναι παγκό­σμι­ος η πανήγυρις του Αθλοφόρου, εμάς, αδελφοί μου, δεν μας συνεκάλεσε μόνον ο ιερός υμνογράφος. Μας συνεκάλεσε εδώ, εις το ιερό και περίκλυτο αυ­το τέμε­νος του μυροβλύτου Αγίου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου, η Υπεραγία Θεοτόκος, διά της ιεράς και ιστορικής εικόνος της Πα­να­γίας της Σουμελά, της Πανα­γίας των Ποντίων, την οποία μεταφέ­ραμε από το νέο κατοικητήριό της, το Προσκύνημά της στις πλαγιές του Βερμίου της Ημαθίας, κατόπιν αδελφικής προσκλήσεως και πα­ρα­­­κλη­σεως του Σεβασμιωτάτου Ποι­μενάρχου σας και αγαπητού εν Χριστώ αδελφού, Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμητ­του κυρίου Δανιήλ, και την οποία με ευλάβεια και κατάνυξη υποδε­χθήκατε πριν από λίγες ημέρες.

Μας συνεκάλεσε η Παναγία Μη­τέρα του Κυρίου, διότι όπως κάθε μητέρα περιβάλλει με αγάπη εκεί­νους που τιμούν το τέκνο της, έτσι και η Παναγία μας περιβάλλει με αγάπη όλους τους γνησίους φι­λους του Υιού της και ιδιαι­τέρως τον ζηλωτή και μιμητή του Πα­θους του, τον μεγαλομάρτυρα Δη­μη­­τριο.

Μας συνεκάλεσε, αδελφοί μου, γιατί η αγάπη της δεν θέλησε να δεχθεί μόνη την ευλάβεια και την τιμητική προσκύνηση των ευσε­βων τέκνων της της ενο­ρίας του Αγίου Δημητρίου και της Ιεράς Μητροπόλεως Καισαριανής, Βυ­ρωνος και Υμηττού, αλλά ήθελε να την μοι­ρασθεί, με τον «συμπα­θέστατο» με­­­γα­λομάρτυρα Δημή­τριο, «τον θαύ­μασιν εκλάμψαντα πάση τη οι­κουμένη», χάριν του οποίου εγ­κα­τέλειψε επ᾽ ολίγον τον θρόνο της και ήλθε εδώ για να συνεορ­τάσει μαζί μας τη μνήμη του τε­κνου της και να συνεορ­τασθεί μαζί του· για να δεχθεί την ευλάβειά σας και να σας επιδαψι­λεύσει τη χάρη της· για να ακούσει μαζί με τον μυρο­βλυ­τη Άγιο τα μυ­στικά αιτήματα των καρδιών σας και να τα μετα­φε­­ρουν από κοινού στον Δεσπότη και Κύριο.

Τιμούμε, λοιπόν, απόψε, αδελφοί μου, τον υπέρμαχον πάσης της οι­κουμένης και προιστάμενον της ενο­ρίας σας, τον καθαρόν και παρ­θε­νον, όπως τον ονομάζει ο εγκω­μιαστής του άγιος Νικόλαος ο Κα­βάσιλας, Άγιο Δημήτριο, το «παρ­θενίας άγαλμα και θαύμα μαρτύ­ρων», έχοντας ενώπιόν μας τμήμα του ιερού και χαριτοβρύτου λει­ψα­νου του. Τον τιμούμε μα­­ζι με την «καθαρωτέραν λαμπη­δο­νων ηλι­ακών» Παναγία Παρθέ­νο, ατε­νι­­­­ζοντας το ιερό πρόσωπό της στην ιστορική και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Σουμελά. Καί αυτό που συνδέει περισσότερο από κάθε άλλο τον Άγιο Δημήτριο με την Παναγία μας είναι η καθα­ρότης της ψυχής και του σώματος, η αγνεία και η παρθενία.

Καί δεν είναι, ασφαλώς τυχαίο, ότι ο εορ­τασμός της μνήμης του αγίου Δη­μητρίου με την Υπεραγία Θεο­το­κο, ο οποίος μαρτυρείται στη Θεσ­σαλονίκη από τον 14ο αιώ­­να, συμπίπτει με την έμφαση την οποία δίδουν όλοι οι δια­πρε­πείς εγκωμιαστές του Αγίου αυτή την εποχή εις την ψυχική και σω­μα­τική καθαρότητα και αγνεία του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου. «Το σώμα Δημήτριος ευθύς εκ παι­δος και καθαρώτατον διά τε­λους τη­ρήσας, την ψυχήν αξίαν ευ μα­λα της αρρήτου και υπέρ λόγον πα­ρεσκευάκει σοφίας, η φίλη μα­λι­­στα γε των άλλων απάντων κα­θαρσις», γράφει και πάλι ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας.

Αγάπησε ο άγιος Δημήτριος εκ παιδός την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος, και παρά την αρι­στοκρατική του καταγωγή η οποία του επέτρεπε να ζεί με πο­λυ­τέλεια και χλιδή, που εύκολα δη­μιουργούν αφορμές για να πα­ρα­συρθεί ο άνθρωπος και ιδίως ο νέος από την αμαρτία και την ασω­τία, και παρά το γεγονός ότι ζούσε σε μία μεγαλούπολη, όπως η Θεσσαλονίκη, στην οποία βρίθουν οι πειρασμοί, και οι σειρήνες του κόσμου προσπαθούν να ελκύσουν τους ανθρώπους στην φιληδονία και την ακολασία, εκείνος είχε ρυθμίσει τις αισθήσεις του με τε­τοιο τρόπο ώστε να μην παρα­συ­ρεται από τις επιθυμίες της σαρκός, και είχε προσηλώσει τον νού του στο ακρό­­τατο των εφε­των, στον Χρι­στο, διατηρώ­ντας έτσι τον εαυ­το του καθαρό από παντός μολυ­σμού σαρκός και πνεύ­ματος και κα­θιστώντας τον ναόν θείον και ορ­γανον του Πα­ναγίου Πνεύ­μα­τος.

Καί το Άγιο Πνεύμα ήταν αυτό το οποίο του έδωσε «λόγον και σο­φι­αν» για να ευαγγελίζεται το όνο­­μα του Χριστού. Το Άγιο Πνεύ­μα, το οποίο ενοικούσε στην ψυχή του, ήταν που τον αξίωσε να γίνει μαρ­τυς Ιησού Χριστού και μιμη­της του Δεσποτικού πάθους λογ­χευ­­θείς την πλευρά. Το Άγιο Πνεύ­μα, το οποίο κατοικούσε στο καθαρώτατο σώμα του, ήταν αυτό που παρέμει­νε και παραμένει στο ιερό λείψανό του και το μεταποιεί εις πηγήν μυ­ρου ακενώτου «εις οσμήν ευω­δίας πνευματικής».

Αυτό το Άγιο Πνεύμα το οποίο ενοικεί στο χαριτόβρυτο και θαυ­μα­­τουργό λείψανό του είναι, α­δελ­φοί μου, αυτό το οποίο εγ­γίζει και μας, καθώς προσκυ­νούμε ευ­λα­βως το ιερό λείψανο του α­θλο­­φόρου μάρτυρος, όπως τονί­ζει ο αρχιεπί­σκο­πος Θεσσαλονί­κης, άγι­ος Ιωσήφ ο Στουδίτης, στο εγ­κω­μιό του προς τον άγιο Δη­μη­τριο. Είναι αυτό το οποίο μας παρακινεί να διατηρήσουμε και εμείς την ψυ­χη και το σώμα μας αγνά από του κόσμου, όπως ο τιμώμενος Άγιος και η συντιμωμένη Πανα­γία Μητέρα του Κυρίου μας, διά της φυλακής των εντολών του Κυρίου, όσο δύσκολο και εάν θεω­ρούμε ότι είναι αυτό μέσα σε ένα κόσμο στον οποίο πλεονάζει η α­μαρ­τία και περισσεύει η ανομία.

Έχουμε οδηγό και βοηθό στην προσπάθειά μας τον μεγαλώνυμο μάρτυρα Δημήτριο. Έχουμε υπε­ρα­­σπιστή και σύμμαχο την Υπε­ρα­γία Θεοτόκο. Έχουμε και τους δύο μεσίτες και πρέσβεις στον θρο­νο της Χάριτος υπέρ ημών, για να αναδειχθούμε και εμείς ισχυροί στον αγώνα μας και να αξιωθούμε να τους συναντήσουμε στον ουρα­νο, «ένθα ήχος καθαρός εορτα­ζόντων και πάντων των ευ­φραι­νομένων η κατοικία».

Κλείνοντας, αδελφοί μου, τις τα­πεινές αυτές σκέψεις επ᾽ ευκαιρία της εορτής του αγίου μεγαλομάρ­τυρος Δημητρίου του μυροβλύτου και της μεταφοράς τμήματος του χαριτοβρύτου λειψάνου του και της θαυματουργού και ιστορικής εικόνος της Παναγίας Σουμελά, της Παναγίας των Ποντίων και των προσφύγων, στον πανηγυρί­ζο­ντα ιερό ναό σας, θα ήθελα να ευχαριστήσω και πάλιν θερμότατα τον Σε­βα­σμιώτατο Ποιμενάρχη σας, Μη­τρο­­πολίτη Καισαριανής, Βυ­ρω­νος και Υμηττού, για την ευγενή πρόσκλησή του και την φιλοξενία του, και να ευχηθώ τα­πει­νως η χάρη του ιερού λει­ψάνου του μεγαλομάρτυς Αγίου Δημη­τρίου και η ευλογία της Παναγίας Σουμελά να τον ενισχύουν στην ποιμαντορία του και να ευλογούν και να σκέπουν την ενορία σας και όλη την Ιερά Μητρόπολή του