Το περασμένο καλοκαίρι δημοσιεύθηκε σε αθηναική εφημερίδα μία επιστημονική έρευνα με τον παραπάνω τίτλο και την ιδιαίτερη επισήμανση ότι «οι αυτοκτονίες έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο στην Ελλάδα της κρίσης».
Η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια κα Μυρτώ Νίλσεν δήλωσε σχετικά: «Παραδοσιακά, μεταξύ των ευρωπαικών χωρών η Ελλάδα βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης με αριθμό αυτοκτονιών ανά 100.000 κατοίκους. Τα σκήπτρα στις αυτοκτονίες κατείχαν οι χώρες του Βορρά και κυρίως η Φινλανδία και η Σουηδία».
Σήμερα όμως τα δεδομένα αυτά έχουν ανατραπεί. Ο ψυχίατρος κ. Κυριάκος Κατσαδώρος σημειώνει υπεύθυνα για τον αριθμό των αυτοκτονιών στην Ελλάδα:
«Το 2008, οπότε και τοποθετείται διεθνώς η έναρξη της οικονομικής κρίσης, ξεπεράστηκε το φράγμα της μιάς αυτοκτονίας την ημέρα. Οι εκτιμήσεις μας σήμερα είναι ότι έχουμε 2-3 αυτοκτονίες την ημέρα».
Η κα Νίλσεν κάνει ιδιαίτερο λόγο για τον ρόλο της Εκκλησίας στο μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα και τονίζει απερίφραστα: «Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι πιστοί άνθρωποι δεν αυτοκτονούν εύκολα. Όχι μόνο επειδή η αυτοχειρία είναι κάτι που δεν θέλει ο Θεός, αλλά και επειδή συνήθως είναι μέλη μιάς ευρείας κοινότητας πιστών».
Αλλά και ο κ. Κατσαδώρος επισημαίνει:
«Πραγματικά, αισθάνομαι την ανάγκη να πω ένα ‘‘μπράβο’’ στην Εκκλησία για το έργο που προσφέρει στη στήριξη των ατόμων που θέλουν να αυτοκτονήσουν. Δεν είναι μικρός ο αριθμός μελλοντικών αυτοχείρων που έφτασε σε εμάς μέσω της Εκκλησίας.
Συχνά πρόκειται για άτομα που έχουν πάει για εξομολόγηση και εκεί έχουν εκφράσει την επιθυμία να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Με πρωτοβουλία της Εκκλησίας βλέπουμε αυτά τα περιστατικά, τα οποία δέχονται και τη δική μας φροντίδα παράλληλα με τη στήριξη που τους παρέχεται εκεί» («Το Βήμα» 8-7-2012).
Προξενεί εντύπωση το ότι οι δύο αυτοί σοβαροί επιστήμονες, που είναι στελέχη μη κερδοσκοπικών οργανισμών με στόχο την ψυχολογική στήριξη των εμπερίστατων συνανθρώπων μας, δεν δυσκολεύονται να ομολογήσουν τον καθοριστικό ρόλο της Εκκλησίας στο οξύτατο σήμερα πρόβλημα της αυτοκτονίας.
Στη φοβερή αυτή μάστιγα αναφέρεται και ειδική Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευσταθίου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα και τονίζει:
«Αφού ο υποταγμένος στην ύλη άνθρωπος χορτάσει με ψεύτικα δολώματα, εφήμερες χαρές και απολαύσεις, αποδυναμώνεται ψυχικά και δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής, οι οποίες ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα κατακλύζουν την καθημερινότητά του. Έτσι αντικρίζει παντού αναποδιές και μαυρίλα, η πίστη του εξασθενεί, η κρίση του θολώνει, δειλιάζει, απογοητεύεται, ο υπερτροφικός εγωισμός του πληγώνεται, με αποτέλεσμα την αυτοκτονία.
Σύμφωνα με τον άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τρεις είναι οι κατηγορίες των απεγνωσμένων που αυτοκτονούν: α) οι άθεοι, β) οι ολιγόπιστοι και γ) οι συναισθηματικά ασταθείς και αδύναμοι. Αυτούς κατεξοχήν τους ανθρώπους ο αρχέκακος διάβολος πολεμά με το ισχυρότερο όπλο του, την απελπισία.
(…) Έτσι τους οδηγεί στην αφαίρεση της ίδιας τους της ζωής.
Με τον τρόπο αυτόν όμως ο αυτόχειρας θέτει τον εαυτό του εκτός ζωής, όχι μόνο της παρούσης, αλλά και της αιωνίου. Οι ιεροί Κανόνες είναι σαφείς. Η αυτοκτονία είναι φόνος χωρίς δυνατότητα μετάνοιας και σωτηρίας, άρα θανάσιμο αμάρτημα. (…)
Ας μη λησμονούμε επομένως ότι η ζωή μας είναι κοιλάδα του κλαυθ μώνος, αλλά και δώρο θεόσδοτο και πολύτιμο. (…) Οι προσωρινές δυσκολίες, που θ’ αντιμετωπίσει ο άνθρωπος στη ζωή του, συμβαίνουν με παραχώρηση του Μεγάλου Ευεργέτη μας, για να καθαρισθεί η ψυχή του από τις αμαρτίες του, όπως ο χρυσός καίγεται σε πύρινο καμίνι για να αποδείξει τη γνησιότητα και την αξία του.
Έτσι, έχοντας αποδείξει τη γνησιότητα της πίστης και της αγάπης προς τον Θεό, θα λάβει την αιώνια ζωή. Καί αν όλα πηγαίνουν ανάποδα, ας μη δειλιάζουμε, γιατί έχουμε ψυχή αθάνατη. Καί αν όλα χαθούν, (…) ας μην απελπιζόμαστε και ας φυλάξουμε την ψυχή μας σαν κόρη οφθαλμού.(…) Μόνο με προσευχή, μετάνοια, εξομολόγηση και τακτικό εκκλησιασμό και πάντα αναφωνώντας, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ‘‘είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον’’ (…), αυτό που βλέπει κανείς στο παρόν ως ανυπέρβλητο εμπόδιο, μπορεί να γίνει το εισιτήριο της σωτηρίας του στο μέλλον».
Στα πατρικά αυτά λόγια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ευσταθίου, που είναι γραμμένα με πόνο ψυχής, πρέπει να δώσουμε ολόκληρη την προσοχή μας, για να μπορούμε να στηρίζουμε και τους εαυτούς μας και τους συμπατριώτες μας στη δύσκολη περίσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
-120x86.jpg)
