“Ας Την ικετεύουμε, αδελφοί μου, και σήμερα και κάθε ημέρα της ζωής για όλα όσα μας απασχολούν, για όλα όσα μας δυσκολεύουν, για όλα όσα μας πικραίνουν και μας απογοητεύουν”, αναφέρει μεταξύ άλλων σε εγκύκλιό του ο Μητρ. Βεροίας Παντελεήμων για την Κοίμηση της Θεοτόκου.
Αναλυτικά η Εγκύκλιος :
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαόν της καθ’ ημάς θεοσώστου Επαρχίας.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
«Πού νυν απαίρεις σκηνή … Θεού του ζώντος;»
Μιά θεσπέσια εικόνα ζωγραφίζει με τον ποιητικό του χρωστήρα ο ιερός υμνογράφος, ο άγιος Κοσμάς ο μελωδός. Οι απόστολοι συνοδεύουν γεμάτοι οδύνη το πανακήρατο σώμα της Παναγίας Παρθένου προς τον τάφο. Ακολουθούν την «θείαν κιβωτόν του αγιάσματος» και αφήνουν τον πόνο τους να βρεί διέξοδο στην ερώτηση που κυριαρχεί στην ψυχή τους. «Πού νυν απαίρεις σκηνή … Θεού του ζώντος;» Πού πηγαίνεις τώρα σκηνή του ζώντος Θεού;
Είχαν δεί οι μαθητές τον διδάσκαλό τους να θνήσκει επί του Σταυρού. Τον είχαν δεί όμως και αναστημένο και αναλαμβανόμενο στους ουρανούς. Καί τώρα απορούν. Τι συμβαίνει με την Παναγία Μητέρα Του; Είναι δυνατόν να μείνει μέσα στον τάφο Αυτή που υπήρξε η σκηνή του ζώντος Θεού; Είναι δυνατόν να πεθάνει, όπως όλοι οι θνητοί άνθρωποι, Αυτή που γέννησε τη Ζωή του κόσμου, τον Χριστό;
Εύλογες οι απορίες τους. Η σκηνή του ζώντος Θεού, Αυτή που φιλοξένησε στα πανάχραντα σπλάγχνα Της τον δημιουργό της ζωής, δεν είναι δυνατόν να μείνει για πάντα στον τάφο της Γεθσημανή. Ως άνθρωπος εκπληρώνει σήμερα το κοινό χρέος και επιστρέφει τον χού με τον οποίο δημιούργησε ο φιλάνθρωπος Θεός και τη δική Της υλική ύπαρξη. Δεν είναι όμως δυνατόν, Αυτή η οποία δεν συνεφύρθη ποτέ με την ιλύ της αμαρτίας και των παθών, να παραμείνει στον τάφο. Γι᾽ αυτό η «σκηνή του ζώντος Θεού» μεθίσταται στις ουράνιες μονές και γίνεται σύνεδρος της θείας μεγαλειότητος του Υιού και Θεού Της. Η «κιβωτός του αγιάσματος» μετάγεται χερσίν του Υιού Της και εγκαθίσταται εις τα Άγια των Αγίων πλησίον του Θεού.
«Πού νυν απαίρεις σκηνή … Θεού του ζώντος;»
Η ερώτηση των μαθητών του Κυρίου είναι συγχρόνως και έκφραση της αγωνίας τους. Ποιός άνθρωπος δεν θλίβεται, όταν αποχαιρετά τη μητέρα του; Ποιός δεν διερωτάται τι θα απογίνει χωρίς τη στοργική παρουσία της, χωρίς τη διαρκή φροντίδα της, χωρίς την ανύστακτη μέριμνά της; Αυτό συμβαίνει και με τους αποστόλους σήμερα που συνοδεύουν το σεπτό σώμα της Παναγίας. Καί γι᾽ αυτό συνοδεύουν την ερώτηση τους με την παράκλησή τους να μην τους εγκαταλείψει ποτέ, αλλά πάντοτε να επιβλέπει από τον ουρανό και να τους σκέπει με τη χάρη Της.
Η ικεσία αυτή των αποστόλων, την οποία οικειοποιείται ο ιερός υμνογράφος παρακαλώντας Την «μη διαλίπης εποπτεύουσα τους πίστει μέλποντας», αποτελεί συγχρόνως και την απάντηση στο ερώτημα των μαθητών. Γιατί δύο χιλιάδες χρόνια τώρα η ιστορία επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η Παναγία μετέστη με την Κοίμησή Της στον ουρανό αλλά δεν απέστη του κόσμου και των ανθρώπων. Από το ύψος των ουρανίων θαλάμων δεν παραλείπει ποτέ να μεσιτεύει για τα τέκνα Της· δεν παραλείπει ποτέ να ακούει τις δεήσεις τους και να σπεύδει να τα βοηθήσει, όταν ζητούν την προστασία Της· δεν παραλείπει ποτέ να εκπληρώνει «πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματά» τους και να πρεσβεύει στον Υιό Της για τη σωτηρία τους.
Γι᾽ αυτό και εμείς, αδελφοί μου, πανηγυρίζοντας σήμερα τη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και συνοδεύοντας νοερά την εξόδιο πομπή Της μαζί με τους αποστόλους και τα τάγματα των αγγέλων, ας μην περιορισθούμε στο ερώτημα «που νυν απαίρεις σκηνή … του Θεού του ζώντος», αλλά ας το συμπληρώσουμε με την ολοκάρδια παράκλησή μας προς τη χάρη Της «μη διαλίπης εποπτεύοντας τους πίστει μέλποντας» τα μεγαλεία Σου.
Ας Την ικετεύουμε, αδελφοί μου, και σήμερα και κάθε ημέρα της ζωής για όλα όσα μας απασχολούν, για όλα όσα μας δυσκολεύουν, για όλα όσα μας πικραίνουν και μας απογοητεύουν. Ας Την παρακαλούμε για την πατρίδα μας και τον κόσμο, για τους οικείους μας και τους αδελφούς μας, για τους εν ανάγκαις και εν περιστάσεσι ευρισκομένους, για τους δοκιμαζομένους από τους πολέμους και τους διωγμούς, γιατί μόνο Εκείνη μπορεί να μας βοηθήσει σε κάθε ανάγκη της ζωής και να μας υποδείξει τις λύσεις που έχουμε ανάγκη και να μας ενισχύσει με τη χάρη Της στην επίτευξή τους· γιατί μόνο Εκείνη μπορεί να μας οδηγήσει μέσα από τις ατραπούς της ζωής στη μακαριότητα του ουρανού για να Την δοξάζουμε αιωνίως μετά των αποστόλων και των πάντων των αγίων.
Διάπυρος προς την εν δόξη από της γης εις ουρανούς
μεταστάσαν Παρθένον ευχέτης
Ο Μητροπολίτης
† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων
-120x86.jpg)
