Σεβαστοί Πατέρες ΣΥΓΝΩΜΗ ..αλλά……

Του Κώστα Καραμεσίνη-Για το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Τα τελευταία χρόνια μου έφερε η χάρις του Θεού να εκκλησιάζομαι κάθε Κυριακή σε ένα Μοναστήρι όπου όλα γίνονται με μεγάλη κατάνυξη και ευλάβεια, όπως αρμόζει στους χώρους της Εκκλησίας. Την προηγούμενη Κυριακή, 24 Μαίου, το μνημόσυνο ενός αγαπημένου μου προσώπου με έφερε στην εκκλησία μιας περιοχής της Αττικής.

Ολα ήταν ωραία, η Ακολουθία του Ορθρου, η Θεία Λειτουργία, οι ψαλμοί, οι πιστοί…

Πρός το τέλος, λίγο πρίν τη Θεία Κοινωνία, ο ιερέας του ναού άρχισε να διαβάζει μια εγκύκλιο του Μητροπολίτη της περιοχής, μόνο που αυτή ήταν πολυσέλιδη, πολλές από τις ορολογίες της ούτε ο ίδιος ο ιερέας δεν μπορούσε να τις διατυπώσει, η ανάγνωση διήρκεσε περίπου 25 λεπτά και οι πιστοί, δυσανασχετούντες, άρχισαν να συνομιλούν μεταξύ τους και όχι μόνο δεν άκουγε κανείς τον ιερέα αλλά από ένα σημείο και μετά ο χώρος μόνο εκκλησία δε θύμιζε.

Κάποια στιγμή τελείωσε η ανάγνωση η λειτουργία συνεχίστηκε και λίγο πρίν το << Δι’ ευχών…>> ο ιερέας ξεκίνησε να διαβάζει ανακοινώσεις της Μητρόπολης, όπως είπε. Επί 10 λεπτά ο κόσμος μέσα στην εκκλησία δεν παρακολουθούσε τίποτα από τα λεγόμενα του ιερέα, αντιθέτως εξέφραζε ευγενικά τη διαμαρτυρία του, μέχρι που ξεκίνησε ένας έντονος διάλογος ιερέα και πιστών που δεν τιμά καθόλου το χώρο της εκκλησίας.

Αγαπητοί πατέρες, με όλο το σεβασμό στο έργο σας και στην ποιμαντική σας αποστολή, θα ήθελα να σας συστήσω, αν είναι δυνατόν, τα διάφορα κηρύγματά σας, οι εγκύκλιοι και οι ανακοινώσεις σας, από τη στιγμή που υπάρχουν, να είναι κάπως περιεκτικά και όχι τόσο εκτενή, αφού ο ευλαβής χριστιανός, ενώ εκκλησιάζεται και αφοσιώνεται στούς ύμνους των ιερέων και των ψαλτών, χάνει τον ειρμό του και την προσήλωσή του στη Θεία Λειτουργία.