Εξαρτάται: Από την ψυχοσύνθεση και την κράση του πιστού και κυρίως από τον βαθμό της πίστεώς του.
Είναι λ.χ. κάποιος άπιστος, που είναι εκ φύσεως ήρεμος και πράος. Είναι και ένας χριστιανός, που είναι εκ φύσεως αγχώδης και ανήσυχος. Παθαίνουν και οι δύο το ίδιο καρδιακό επεισόδιο. Νοσηλεύονται στην «εντατική». Καλυτερεύουν και οι δύο. Και ο άπιστος και ο πιστός.
Ο μεν άπιστος βοηθήθηκε από τη φυσική του ηρεμία και πραότητα∙ είχε να κάνει με ένα μόνο αντίπαλο, την αρρώστια του, ο δε πιστός είχε να κάνει με δύο αντίπαλους, την αρρώστια του και την ψυχοσύνθεσή του, οπότε η πίστη του δάμασε, κάλμαρε την αγχώδη και ανήσυχη φύση του, συντελώντας στην αποθεραπεία του. (Φαντασθείτε εδώ τον άπιστο να είχε την αγχώδη και ανήσυχη φύση του χριστιανού!).
Η πίστη δλδ. δεν φέρνει σε όλους τα ίδια αποτελέσματα, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια πίστη, το ίδιο σώμα και την ίδια ψυχοσύνθεση. Με άλλα λόγια η πίστη δεν έχει παντού και πάντοτε το ίδιο πεδίο δράσεως∙ άλλοτε βρίσκεται αντιμέτωπη με αγριεμένες θάλασσες κι άλλοτε με ήρεμα νερά.
Ένα είναι σίγουρο: Η πίστη προστατεύει τον άνθρωπο από διάφορες ψυχοσωματικές αρρώστιες, αλλά και στην περίπτωση ασθενείας τον προφυλάσσει από το χειρότερο.
Είσαι, λοιπόν, πιστός, συνειδητός χριστιανός, και έχεις κάποια ψυχασθένεια. Αν δεν ήσουν συνειδητός χριστιανός, η ψυχική σου υγεία θα ήταν πολύ χειρότερη. Αυτό δεν ισχύει μόνο για σένα, αλλά για όλους τους χριστιανούς, προπαντός τους Ορθοδόξους. Αν δηλ. δεν ήμασταν χριστιανοί, και μάλιστα Ορθόδοξοι, η ψυχοσωματική μας υγεία δεν θα ήταν όπως είναι τώρα, αλλά θα ήταν διαφορετική. Όχι βέβαια καλύτερη, αλλά χειρότερη.
«Χωρίς θρησκεία η υγεία θα είναι τουλάχιστον ατελής. Για να έχουμε την υγεία μας, δεν αρκεί η χειρουργική, η παθολογία και η ψυχιατρική, αλλά χρειάζεται και η Πίστη» (S. Hiltner). Και βέβαια έτσι είναι.
Πηγή: Από το βιβλίο «Πως να ζήσουμε ήρεμα και πολλά χρόνια»
Αρχ. Βασιλείου Π. Μπακογιάννη
Εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος
