Στο Μιλάνο της Ιταλίας διεξήχθη στο τέλος του Ιανουαρίου το Συνέδριο των Πρεσβυτέρων μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής Μεδιολάνων και της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας.
Η Μητρόπολη εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει:
«Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης Γεννάδιος: «Η “δικαίωσις” και η “σωτηρία” δεν κερδίζεται με φαρισαικά ψευδή προσωνύμια. Ένας τρόπος υπάρχει να δικαιωθούμεν: «Δικαιούμενοι δωρεάν διά της απολυτρώσεως εν Χριστώ Ιησού» (Ρωμ. 3,23-24). Είναι τρανή αλήθεια ότι μόνον η εν Χριστώ καταλλαγή “σώζει εις το παντελές” (Εβρ. 7,25). Εις αυτήν οδηγεί ημάς το κατανυκτικόν Τριώδιον».
Μέσα εις ένα περιβάλλον ευγενέστατον και αδελφικόν, διεξήχθησαν, από 28ης μέχρι 30ης Ιανουαρίου ε. ε., αι εργασίαι του «Συνεδρίου Πρεσβυτέρων» μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής των Μεδιολάνων και της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης. Η Αρχιεπισκοπή του Μιλάνου είναι η μεγαλυτέρα Ρωμαιοκαθολική Αρχιεπισκοπή εις τον κόσμον, από πλευράς εκτάσεως και αριθμού κληρικών, και δη η σπουδαιοτέρα πασών των άλλων Αρχιεπισκοπών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Η Ρωμαιοκαθολική Αρχιεπισκοπή Μεδιολάνων επιθυμεί την στενήν επικοινωνίαν και συνεργασίαν μετά της Μητροπόλεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και μάλιστα μέχρι της από κοινού μελέτης, εμβαθύνσεως και λύσεως διαφόρων θρησκευτικών, ηθικών και κοινωνικών προβλημάτων, με σκοπόν το πνευματικόν σύμφέρον των πιστών των δύο Εκκλησιών, ιδία των μεταναστών, οι οποίοι εις την αρχήν, αλλά και εις την συνέχειαν της νέας αυτών ζωής εις την ξένην, μακράν των τέκνων, των συζύγων και των συγγενών, μακράν των ηθών και εθίμων της πατρίδος αυτών, διεξάγουν ένα σκληρόν αγώνα προς εύρεσιν εργασίας και επιβίωσιν των οικογενειών αυτών. Το Γενικόν Θέμα: «Σχέσεις Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών σήμερον εν Ιταλία», πλούσιον και επίκαιρον, προσφέρει, όπως τόνισε εις την εισαγωγικήν του Ομιλια ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος, «παλαιάς και νέας εμπειρίας, αι οποίαι καταδεικνύουν τον επίμοχθον και τεθλιμμένον δρόμον, τον οποίον διήλθομεν ενταύθα, βεβαίως, και μέσω φοβερών εκκλησιαστικών περιπετειών, μέχρι να φθάσωμεν εις την «Riconciliazione» και εις τον «Διάλογον της Αγάπης ή Κοινωνίας» και είτα εις τον «Θεολογικόν Διάλογον».
Οι ιερείς και των δύο Αρχιεπισκοπών επαρουσίασαν μελέτας αρίστας και εχειροκροτήθησαν πολλάκις και δικαίως.
Από μέρους της Μητροπόλεως ανέπτυξαν τα εις αυτούς ανετεθέντα θέματα, με διαφόρους τίτλους: οι Αρχιμανδρίται Αθηναγόρας Φασίολο και Συμεών Κάτσινας: «Εμπειρίαι από την Οικουμενικήν Κίνησιν», Διονύσιος Παπαβασιλείου: «Διαχριστιανικαί σχέσεις», Ευάγγελος Υφαντίδης: «Οι χριστιανοί ως μειονότητα εις την μεταχριστιανικήν περίοδον», ο Πρωτοπρεσβύτερος Ανατόλιος Μπίτκας: «Ο ιερεύς γέφυρα ενότητος» και η Δρ. Ελισάβετ Fimiani Καλαμπούκα: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης μετά της εν Ιταλία Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, γενικώς».
Από μέρους της Αρχιεπισκοπής του Μιλάνου ανέπτυξαν τα θέματα οι Monsignori και Καθηγηταί: Francesco Braschi: «Η Αμβροσιανή Εκκλησία γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσεως», Marco Paleari: «Το Μυστήριον του Γάμου: Θεολογική και Ποιμαντική Θεώρησις, προβλήματα, μικτοί Γάμοι», Cristiano Bettega: «Διαχριστιανικαί σχέσεις» και Alberto Cozzi: «Οι χριστιανοί ως μειονότητα εις την μεταχριστιανικήν περίοδον».
Το πρόγραμμα του «Συνεδρίου των Πρεσβυτέρων», εκτός των διαλέξεων, περιελάμβανε και ιεράς Ακολουθίας, καθώς και δύο Concerti, με την συμμετοχήν μιάς Βυζαντινής Χορωδίας με μαέστρο τον μουσικολογιώτατον κ. Ιωάννην Παπαχρόνην και της Αμβροσιανής Χορωδίας του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Αμβροσίου.
Πολλαί Αρχιεπισκοπαί και Επισκοπαί εν Ιταλία επιθυμούν την στενοτάτην αυτών σχέσιν με την Ορθόδοξον Μητρόπολιν Ιταλίας και Μελίτης διά την περαιτέρω ουσιαστικήν και βαθείαν αυτών γνωριμίαν και συνεργασίαν επί τω σκοπώ της από κοινού μελέτης και λύσεως διαφόρων τοπικών προβλημάτων, π.χ. κοινωνικών, ηθικών και εκκλησιαστικών, τα οποία ενοχλούν αλλά και ταλαντεύουν ενίοτε την αδελφικήν κατανόησιν και την σταθεράν συμπόρευσιν των Αρχιεπισκοπών ή των Επισκοπών των δύο Εκκλησιών. Την συνεργασίαν της Μητροπόλεως μετά της Αρχιεπισκοπής των Μεδιολάνων επιδοκιμάζει και η Κίνησις των Focolari, οι οποίοι έχουν εξαπλωθή εις όλον τον κόσμον και είναι υγιές χριστιανικόν σώμα. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος συνήντησε τους Focolari του Βένετο και απεφασίσεν την διοργάνωσιν ενός Συνεδρίου μεταξύ της Μητροπόλεως και της μεγάλης ταύτης Ρ.καθολικής Κινήσεως, με γενικόν θέμα, προερχόμενον εκ της Ποιμαντικής και Εκκλησιαστικής εμπειρίας και των επικαίρων γεγονότων τα οποία, χάρις εις τον πρακτικόν, ιστορικόν και πολιτιστικόν αυτών χαρακτήρα, θα βοηθήσουν έτι περισσότερον εις την εξάλειψιν της «ignoranza» (αμαθείας), η οποία εισέτι μαστίζει ωρισμένας ρ.καθολικάς μικράς περιοχάς και γίνονται αιτία πολλών κακών και καταστροφή συνεργασιών και αγαθών συνεννοήσεων. Είναι τρανή αλήθεια ότι το Movimento dei Focolari είναι μία Κίνησις ειλικρινής και καθαρά, και εις την δραστηριότητά της, και εις τας λεπτομερείας της αποστολής της, έχει δε μέγα κύρος και κοινωνικήν προβολήν, σήμερον είναι η πλέον δυναμική και ζώσα ρωμαιοκαθολική Κίνησις και μάλιστα συνεργάσιμος, η πλέον αγαπητή και συμπαθής μέσα εις τους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ο Σεβ. Καρδινάλιος Μιλάνου Angelo scola, υπέροχη μορφή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, έπλαιξε πλούσιον Εγκώμιον διά τον ρόλον και το έργον της Ορθοδόξου Μητροπόλεως και δη ηυχαρίστησε διά την πολύτιμον αυτής προσφοράν, και γενικά διά το έργον αυτής εν Ιταλία. Η ομιλία αυτού ήτο μία ακριβής ανακεφαλαίωσις του περιεχομένου των Documenti επί της Οικουμενικής Κινήσεως της Β’ Βατικανής Συνόδου. Από πλευράς του, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος ανέπτυξε το θέμα: «1961-2015: ήμυσις αιών, με σταθμούς αφ’ ενός μεν πορείας αποξενώσεως, φανατισμού και αρνητικών αντιδράσεων και αφ’ ετέρου με σταθμούς πορείας επανασυναντήσεως, ενδυναμώσεως και ενθαρρύνσεως των σημείων καταλλαγής, αδελφοσύνης και ελπίδος, προς συμπόρευσιν από κοινού εις την Ευαγγελικήν ρήσιν: “ίνα πάντες εν ώσιν”».
Τα Μ.Μ.Ε. εξεπροσωπήθησαν από ικανούς δημοσιογράφους και μέσω αυτών το, από εκκλησιαστικής, ποιμαντικής και πολιτιστικής πλευράς, επιτυχές «Συνέδριον των Πρεσβυτέρων», έγινε γνωστόν εις τας ενορίας και τας μονάς, αι οποίαι διά των συνεργατών αυτών κατηχούν τους ενορίτας και γίνονται άπαντες μάρτυρες νέων γεγονότων, τα οποία γνωρίζουν και οι φίλοι αυτών και ούτω συμμετέχουν εις την πνευματικήν αυτών ζωήν.
Τα συμπεράσματα του Συνεδρίου τούτου υπήρξαν πλούσια:
1ον. Πλείσται όσαι ενορίαι εγνώρισαν την σημερινήν εκκλησιαστικήν κατάστασιν μεταξύ των Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών.
2ον. Πλείστοι όσοι πιστοί διαφόρων ρωμαιοκαθολικών ενοριών εγνώρισαν την ισχυράν παρουσίαν και το μεγαλείον του κύρους της Ορθοδόξου Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης.
3ον. Εγνωρίσθη περισσότερον εις τας καρδίας του λαού εν Ιταλία η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία.
4ον. Η κατανόησις, η αδελφοσύνη και ο σεβασμός μεταξύ των Αρχιεπισκοπών έγιναν βιώματα διά μίαν αληθινά μεταξύ αυτών ειλικρινή και εποικοδομητικήν επικοινωνίαν και συνεργασίαν διά την από κοινού αντιμετώπισιν και εξουθένωσιν των κακοβούλων νεοφιλοσοφικών τεχνασμάτων και των καταστρεπτικών συμπερασμάτων της αδιαφορίας και εκκοσμικεύσεως.
5ον. Διά των ενοριών και συνεργατών αυτών ο λαός του Θεού γνωρίζει την πρόοδον και την πορείαν των σχέσεων των δύο Εκκλησιών, Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής, καθώς και εκείνην με τας άλλας Εκκλησίας και Ομολογίας εν Ιταλία και γενικά.
Η τοιαύτη δραστηριότης της Ορθοδόξου Μητροπόλεως, με την συμμετοχήν αυτής εις συνέδρια και εις την διοργάνωσιν συναντήσεων και εκδηλώσεων, έχει ένα λαμπρόν αποτέλεσμα, το οποίον, χάρις εις την ενημέρωσιν, ευαισθητοποίησιν εκείνων των οποίων η καταγωγή των προγόνων αυτών ήτο Ελληνική ή η πίστις αυτών Ορθόδοξος, οι οποίοι υπάρχουν σχεδόν εις ολόκληρον την Ιταλίαν, και όχι μόνον εις την Μεγάλην Ελλάδα, όπως μνημονεύουν τινές, οι οποίοι εις την ουσίαν παρέμειναν εις την λήθην επί αιώνας, γεναιαί γεναιών, ελλείψει εκκλησιών, ιερέων, και γενικά της οργανώσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Ιταλία, η οποία από του έτους 1996, οπότε και εξελέγη Ποιμενάρχης αυτής ο νυν Μητροπολίτης Γεννάδιος, ο από Κρατείας, γνωρίζει την αναγέννησιν αυτής, η οποία οφείλεται εις την δυναμικήν παρουσίαν και την έγκυρον και ελπιδοφόρον παρρησίαν της Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης, εις την αρχοντικήν και πολιτισμένην ταύτην χώραν της cultura και της arte, ένθα ο αρχαίος πολιτισμός, ο κλασικός και ο Χριστιανικός συναντώνται, επηρεάζουν, μορφώνουν, παίζουν τον ρόλον αυτών εις το προσκήνιον της ζωής και γίνονται μάρτυρες αγαθών ή φαύλων γεγονότων, καταδιώξεων και διωγμών, ιστορικών εποχών και περιόδων.
Ευρισκόμενος εις Μιλάνο, ο Γεραρός Ποιμενάρχης ημών εσυνέχισε την Ποιμαντορικήν Περιοδείαν του εις την Λομβαρδίαν, μέχρι και την Κυριακήν της Απόκρεω. Με την ευκαιρίαν της αρχής του Τριωδίου την 31ην Ιανουαρίου εχοροστάτησε εις τον Εσπερινόν εν τω Ιερώ Ναώ του Ακαθίστου Ύμνου Μιλάνου, ενώπιον πολλού εκκλησιάσματος. Εις το τέλος της ακολουθίας ωμίλησε εις τους Κατηχουμένους της ενορίας και έδωσεν εις αύτούς συμβουλάς σχετικά με την νέαν ζωήν την οποίαν θα ζήσουν ως Ορθόδοξοι. Την επομένην Κυριακήν, ετέλεσε την Θείαν Λειτουργίαν εις την κατάμεστον από πιστούς μεγαλοπρεπή εκκλησίαν της Παναγίας και είπον μεταξύ άλλων: «Η “δικαίωσις” και η “σωτηρία” δεν κερδίζεται με φαρισαικά ψευδή προσωνύμια. Ένας τρόπος υπάρχει να δικαιωθούμεν: «Δικαιούμενοι δωρεάν διά της απολυτρώσεως εν Χριστώ Ιησού» (Ρωμ. 3,23-24). Είναι τρανή αλήθεια ότι μόνον η εν Χριστώ καταλλαγή “σώζει εις το παντελές” (Εβρ. 7,25). Εις αυτήν οδηγεί ημάς το κατανυκτικόν Τριώδιον».
Η ενορία του Μιλάνου, με την παρουσίαν του πρώτου εφημερίου, κατά τους νεωτέρους χρόνους, Αρχιμανδρίτου Ευαγγέλου Υφαντίδη, νυν Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης, και δη χάρις εις τας συνετάς αυτού πρωτοβουλίας, αύτη ανεβαθμίσθη και απέβη μία των καλυτέρων και δραστηριωτέρων ενοριών της Μητροπόλεως. Με την παραχώρησιν του ιερού ναού τη Μητροπόλει υπό της Αμβροσιανής Εκκλησίας, και με την διακονίαν του νέου αυτής εφημερίου, και Αρχιερατικού Επιτρόπου Λομβαρδίας, Αρχιμανδρίτου Θεοφυλάκτου Βίτσου, ανήλθεν αύτη έτι περισσότερον ποιοτικά και ανυψώθη πνευματικά και κοινωνικά, και ηγαπήθη από τας Χριστιανικάς Εκκλησίας και από κάθε άνθρωπον καλής θελήσεως. Η εκκλησία της Παναγίας διεκοσμήθη ορθοδόξως υπό εικόνων και εκκλησιαστικών συμβόλων και ιερών καλυμμάτων. Τα Σχολεία Ελληνικής Γλώσσης και Ορθοδόξου Κατηχήσεως, λειτουργούν με ζήλον και ενδιαφέρον, η δε Ελληνική Κοινότης Μιλάνου προκόπτει, αναπτύσσεται, προοδεύει και καρποφορεί.
Εις την εορτήν της κοπής της «Βασιλόπιτας» της Κοινότητος Μιλάνου, μέσα εις μίαν λαμπράν Αίθουσαν, πλήρη από Μέλη και φίλους της, ο Σεβασμιώτατος ωμίλησε καταλλήλως προς όλους, Ιταλούς και ημετέρους, περί των ιστορικών δεσμών των δύο λαών, αλλά και μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Μεδιολάνων, σημειώσας όλως ιδιαιτέρως το ιστορικόν γεγονός των τριών ιεραποστόλων Σισινίου, Αλεξάνδρου και Μαρτυρίου, μαθητών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, οι οποίοι απεστάλησαν εις τον Άγιον Αμβρόσιον διά να λάβουν και παρ’ αυτού την ευλογίαν, ώστε να διδάξουν εις τον λαόν του Trentino και της Βορείου Ιταλίας τον Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν».
-250x180.jpg)
){kind=link}