Στο ξεκίνημα της ημέρας

Mια καινούργια ημέρα ξημέρωσε. Ο ήλιος ανέτειλε και διέλυσε τα σκοτάδια της νύχτας. Μας ­χαρίζει ο Θεός παράταση ζωής, ακόμη μία μέρα.

Μιά νέα ευκαιρία μπροστά μας να εργασθούμε, ν’ αγωνισθούμε, να διορθώσουμε λάθη και να προοδεύσουμε.

Ο καθένας μας θα βρεθεί στο περιβάλλον της οικογενείας του, της ­εργασίας του, θα συναναστραφεί και θα ­συνεργασθεί με τους άλλους, έτοιμος να επιτελέσει το καθήκον του. Ο χριστιανός ­αγωνιστής, ο­­­­πως λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, βγαίνει στον κάμπο έτοιμος να πολεμήσει, να νικήσει τις παγίδες του πονηρού ως στρατιώτης Ιησού Χριστού που είναι.
Τι κρύβει όμως η κάθε ημέρα; Τι γεγονότα θα παρουσιασθούν; Ευχάριστα, δυσ­­άρεστα, εύκολα, δύσκολα; Τι πειρα­σμοί; Ποιές δοκιμασίες; Κανείς δεν το γνωρίζει. Αισθανόμαστε την ανάγκη να στηρίξουμε τον αγώνα της καινούργιας ημέρας μας. Πού όμως;

Ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ θα μας δώσει την απάντηση: «Το πρωΐ εισακούση της φωνής μου, το πρωΐ παραστήσομαί σοι και επόψει με» (Ψαλ. ε΄ 4). Το πρωί μόλις σηκωθώ και πριν από κάθε άλλο έργο μου, Εσένα, Κύριε, πρώτον θα επικαλεσθώ και Συ θ’ ακούσεις την ικετευτική φωνή μου. Πολύ πρωί θα πα­ρουσιασθώ ενώπιόν Σου και θα ευδοκήσεις να ρίξεις ευμενές το βλέμμα Σου επάνω μου.

Σε ποιόν λοιπόν θα καταφύγουμε; Στον Κύριο και Θεό μας. Στον Δημιουργό και Πλάστη μας. Με την προσευχή μας, με την επικοινωνία μας μαζί Του. Η πρώτη μας σκέψη σ’ Εκείνον, το πρώτο μας βλέμμα στο εικόνισμά Του, τα πρώτα λόγια της καινούργιας ημέρας μας προς τον άγιο Θεό.
Πριν αρχίσουν οι εργασίες, οι μέριμνες, οι έγνοιες, με καθαρό το μυαλό, με ξάστερο το νού να υμνήσουμε και να δοξολογήσουμε τον Τρισάγιο Θεό. Να Τον ευχαριστήσουμε πρωτίστως για τη νύχτα που πέρασε και μας διαφύλαξε από κινδύνους και πειρασμούς. Να Τον δοξολογήσουμε για όσα ωραία και «εν σοφία» δημιούργησε στον κόσμο μας. Γιά τις πολλές, ποικίλες και πλούσιες δωρεές Του που μας έχει χαρίσει μέχρι τώρα. Γιά το δώρο της ζωής που μας δίνει, την υγεία, την εργασία, την οικογένεια, τους συνανθρώπους μας, τα υλικά και πνευματικά αγαθά. Η ευγνωμοσύνη να ­πλημμυρίζει το εσωτερικό μας και το «δόξα σοι ο Θε­ος» να ξεχειλίζει από την καρδιά μας.

Αλλά και να Τον παρακαλέσουμε να μας χαρίσει την καινούργια ημέρα «τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και ­αναμάρτητον». Να ευλογήσει τις σκέψεις και τις ε­­­πιθυμί­ες μας, τα σχέδια και τις εργασίες μας. Να μας χαρίσει υγεία και­ δυνάμεις να επι­τελέ­σουμε τα καθήκοντά μας τίμια και σω­στα. Να μας κρατήσει ­ειρηνικούς, νη­φα­λιους σε στιγμές εντάσεως και έκτακτων γεγονότων. Να φωτίζει τις ­αποφάσεις μας ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες. Η χάρη Του και η ευλογία Του να μας ­γεμίζουν και στον πνευματικό μας αγώνα. Να ­δια­ κρίνουμε τις παγίδες του πονηρού εχθρού μας διαβόλου και να νικούμε. Με όρεξη και προθυμία ν’ αγωνιζόμαστε και να προοδεύουμε περισσότερο στην αρετή. Με ακλόνητη πίστη να ­παραδινόμαστε στο άγιο θέλημά Του και να δεχόμαστε ο,τι Εκείνος επιτρέπει μέσα στη μέρα. Πο­σα έχουμε να σκεφθούμε! Γιά πόσα να ευχαριστήσουμε, αλλά και για πόσα να Τον παρακαλέσουμε!

Ο ιερός Χρυσόστομος μας συμβουλεύει σχετικά: «Πόλεμος γίνεται στην α­­γορά, μάχη είναι τα ­καθημερινά πράγματα, τρικυμία και χειμώνας. Μας χρειάζονται λοιπόν όπλα, και μεγάλο όπλο είναι η προσευχή. ­Χρειαζόμαστε ­ευνοι­κούς ανέμους, πρέπει να τα ­μάθουμε όλα, ώστε να διανύσουμε όλη τη μέρα χωρίς ναυάγια και τραύματα. Γιατί κάθε ημέρα υπάρχουν πολλοί σκόπελοι και συχνά προσ­κρούει το σκάφος και καταποντίζεται. Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από την προσευχή, και κυρίως από την πρωινή και τη νυχτερινή». («Εις την προς Εβραίους επιστολήν» ομιλία ιδ΄, ΕΠΕ 24, 559).
Μ’ αυτό το πνεύμα προσεύχονταν οι Α­­γιοι της Εκκλησίας μας, όπως διαβάζου­με στις προσευχές τους. Όλο ευγνωμοσύνη, ευχαριστία, δοξολογία.

Παράλληλα και ικεσία θερμή, αίτηση συγχωρήσεως, εξάρτηση από το θείο ­θέλημα. Διαφαίνεται η βαθιά και μόνιμη αγάπη τους προς τον Κύριο.
Αλήθεια, έχουμε καταλάβει τη σπουδαιότητα της πρωινής προσευχής; Στο πρόγραμμα της κάθε ημέρας μας έχει χώρο η προσευχή; Στούς αγχώδεις ρυθμούς της καθημερινότητάς μας δίνουμε τον χρόνο που χρειάζεται, ώστε στη μέρα μας να έχουμε σύμμαχό μας τον Θεό;
Ο όσιος Γέροντας π. Ευσέβιος Ματθό­πουλος στο εξαίρετο βιβλίο του «Ο προορισμός του αν­θρώπου» συμβουλεύει σχετικά: «Όταν σηκώνεσαι το πρωί, να θεωρείς καθήκον σου επιβεβλημένο και εντελώς απαραίτητο, πριν από κάθε άλλο, να προσευχηθής με πίστη και ευλάβεια προς τον Θεό.

Καθώς προσεύχεσαι, να ευλογής και να δοξολογής το υπερύμνητο και υπεράγιο όνομά Του, να Τον ευχαριστής για τις αναρίθμητες ευεργεσίες Του και προπάντων για τη θυσία του Μονογενούς Υιού Του και για τη μακροθυμία που έδειξε στο διάστημα της ζωής σου, που σε ανέχθηκε, αν και αμάρτησες μύριες φορές ενώπιόν Του. Έπειτα να ζητάς το έλεός Του και τη χάρη Του για τα αμαρτήματά σου και στη συνέχεια να ζητάς την ευλογία Του, για να περάσης την ημέρα αναμάρτητα, ειρηνικά και να εργασθής το αγαθό» (σελ. 524).
Πόσο διαφορετική είναι η μέρα μας, όταν ξεκινά με προσευχή. Πόσο ­ειρηνικοί, χαρούμενοι, δυνατοί είμαστε με τη χάρη του Θεού, τις πρεσβείες της Παναγίας και των Αγίων μας. Πόσο εύκολα, σωστά ­τακτοποιούνται τα θέματά μας, οι υποθέ­σεις μας, όταν τ’ αναθέτουμε σ’ Εκείνον, τον Θεό Πατέρα μας. Ας μην την αμελού­με, ας δίνουμε στην προσευχή την πρώτη θε­ση που της αξίζει!

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”