Το θαύμα της Παναγίας στην μητέρα του Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία με τον τάφο της Ελληνίδας!

Ανήμερα στη γιορτή της Παναγίας (με το παλαιό), αφού συνεχάρη το λαό o Πατριάρχης Γεωργίας Ηλίας Β ‘ μίλησε για ένα θαύμα της στην ίδια του τη μητέρα…

Συγκεκριμένα ο Πατριάρχης ανέφερε: «Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Δεν περνούσε Σάββατο και Κυριακή, που η μητέρα μου και ο πατέρας, και εμείς μαζί τους δεν θα πηγαίναμε στο ναό. Στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία στο Βλαντικαβκάζ. Μια μέρα, η μητέρα μας μάς είπε : “Θα είναι εδώ, και θα πάω.”

Πήγε σε έναν τάφο, ο οποίος ήταν και εξακολουθεί να είναι εκεί. Ο τάφος ανήκε στην Αναστασία Αντρέγιεβνα. Το όνομά της ήταν Andreeva. Σε καταγωγή ήταν ένας Ελληνίδα. Οι πρόγονοί της ήταν Έλληνες. Πέθανε το 1932. Μιλούσαν για θαύματα. Η μαμά πήγε στον τάφο, και εκεί άνθρωποι συνωστίζονταιν, γονατίζαν και έκλαιγαν. Η μητέρα μου αναρωτήθηκε γιατί κλαίνε … “Δεν μπορείς να δεις τίποτα;” – ρώτησε κάποιος τη μητέρα  μου. «Όχι», – είπε εκείνη και συμπλήρωσε “Κάνουν τον Σταυρό τους και γονατίζουν”.

Όταν όμως γονάτισε και η ίδια είδε την Παναγία με τον Σωτήρα στην αγκαλιά της. Η μαμά φώναξε και έσκυψε να φιλήσει τα πόδια της Παρθένου, αλλά εξαφανίστηκε και επανεμφανίστηκε στη συνέχεια. Σε αυτό το θαυμαστό γεγονός, 17 άτομα ήταν μάρτυρες.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Πατριάρχη Ηλία η Αγία Αναστασία Αντρέεβνα ήταν ένα καταπληκτικό πρόσωπο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι Γερμανοί μπήκαν στην πόλη και ένας στρατιώτης στο νεκροταφείο, που ήταν στις παρυφές της πόλης, είδε να πηγαίνει εκεί μια ηλικιωμένη γυναίκα με ένα ραβδί. Την σταμάτησε και φώναξε: «Ποια είσαι;» Εκείνη απάντησε: “. Είμαι η Αναστασία, φύλακας αυτής της πόλης” Οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να μπουν στην πόλη.

Για τις εξώσεις

Ο Πατριάρχης μίλησε επίσης για τους ανθρώπους που τα σπίτια τους υπόκεινται σε έξωση. Έκανε έκκληση προς τους επικεφαλής των τραπεζών με αυτά τα λόγια: “Κάποιοι άνθρωποι πήραν δάνεια και εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους από τις τράπεζες, και παραμένουν άστεγοι αυτό το χειμώνα. Κάνω έκκληση προς τον επικεφαλής της κάθε τράπεζας,τουλάχιστον το χειμώνα, είναι κρίμα αυτοί οι άνθρωποι. Έρχονται στο Πατριαρχείο, κλαίνε. Σας ικετεύω να βοηθήσετε. “