Ο Συναξαριστής σημειώνει λιτά ότι ο Άγιος Αρσένιος ο εκ Φαράσων της Καππαδοκίας κοιμήθηκε στις 10 Νοεμβρίου το 1924.
Αυτό το ιερό γεγονός, την εκδημία του Αγίου προς το Θεό, τιμώντας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.Βαρνάβας ετέλεσε Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος στη Ν. Μαγνησία –Θεσσαλονίκης.
Ο π. Εμμανουήλ Μπουζίνος με γλαφυρό τρόπο ιχνογράφησε τη ζωή του Αγίου Αρσενίου. Επικεντρώθηκε κυρίως στο χάρισμα της θαυματουργίας που είχε λάβει ο Άγιος, ως δώρο ευδοκίας του Θεού. Στον Άγιο Αρσένιο κατέφευγαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι των γύρω περιοχών και ζητούσαν τη βοήθεια του για τις αρρώστιες τους , για την απαλλαγή τους από την επήρεια των δαιμονικών πνευμάτων και για την αντιμετώπιση της θλίψης της ατεκνίας.
Ο Άγιος αδιάκριτα, με τη δύναμη της προσευχής του, μοίραζε σε όλους τα δώρα του, του Θεού τα δώρα, έτσι: οι ασθενείς θεραπεύονταν, οι δαιμονισμένοι ελευθερώνονταν από την κυριαρχία του πονηρού και οι άτεκνοι ζούσαν τη χαρά της παιδοποιϊας
Για να κρύψει τις αρετές του από τα μάτια των ανθρώπων και να αποφύγει έτσι τους επαίνους, κατέφευγε σ’ ορισμένες “ιδιοτροπίες”, σαλότητες: παρουσιαζόταν σαν σκληρός, θυμώδης, οξύθυμος, αυτός που με την άσκηση και την πύρινη προσευχή του είχε καταστεί «δοχείον της χάριτος» του Θεού.
Μετά την απόλυση ο Σεβασμιώτατος κ. Βαρνάβας προέτρεψε του πιστούς να προσκυνήσουν με ευλάβεια το χαριτόβρυτο λείψανο του Αγίου Αρσενίου, το οποίο φυλάσσεται στον Ιερό Ναό και να βάλουν στόχο τους την αγιότητα.
){kind=link}