«Το όνομά μου είναι Ευτυχία Ποποδάκη. Είμαι άτομο με τετραπληγία 20 χρόνια και είμαι στο κρεβάτι κι έχω μηχανική υποστήριξη από τον Ιανουάριο του 2003. Τον υπολογιστή τον χειρίζομαι με μία κάμερα υπερύθρων.
Έχω μία αρρώστια που λέγεται Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση (ALS). Γεννήθηκα 30 Οκτωβρίου 1958.
Όλη τη ζωή μου ασχολιόμουν με τη γεωργία, εκτός από ενάμιση χρόνο που άνοιξα ένα ανθοπωλείο, για να πουλάω τα φυτά που καλλιεργούσα μόνη μου, για να μην τα παίρνουν οι έμποροι για ένα κομμάτι ψωμί. Είχα βλέπετε 3 αγόρια να μεγάλωσω.
Βρήκα ένα μαγαζάκι 15 τ.μ. και έναν λογιστή. Δεν μου είπε ότι ήταν απαραίτητο να γραφτώ στο Ταμείο Εμπόρων. Άνοιξα το ανθοπωλείο, νόμιζα ότι ήμουν εντάξει με τις υποχρεώσεις μου με το κράτος. Δεν με ενόχλησε κανείς. Τον Νοέμβριο του 1993 άρχισα να χάνω την ισορροπία μου και να πέφτω κάτω αδικαιολόγητα. Τον Δεκέμβριο του 1993 νοσηλεύτηκα στο Αιγινήτειο νοσοκομείο. Τότε μου έφτιαξαν τα χαρτιά οι γιατροί να τα καταθέσουν στο Ταμείο σου» μου είπαν.
Μέσα σε 166 λέξεις, η 56χρονη γυναίκα, που πέθανε προχθές στα Χανιά, εξαιτίας διακοπής ρεύματος για οφειλή 800 ευρώ προς τη ΔΕΗ, είχε στείλει μέσω τοπικής εφημερίδας το πρώτο μήνυμα προς τους αρμοδίους, πριν από τέσσερις μήνες, που αφορούσε την πλήρη διακοπή της σύνταξής της, που ήταν και το μοναδικό εισόδημά της. Το μήνυμα δεν βρήκε, όπως αποδείχθηκε, ευήκοα ώτα. Γεγονός που οδήγησε σε συσσώρευση χρεών και είχε αποτέλεσμα τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και, κατά συνέπεια, των μηχανημάτων υποστήριξης που την κρατούσαν στη ζωή.
-250x180.jpg)
