Το 1885 καταγράφεται η πρώτη αποτέφρωση νεκρού στη Μεγάλη Βρετανία, με την Τζάνετ Πίκερστζιλ να κάνει χρήση του νομοθετικού δικαιώματος που προβλέφθηκε έπειτα από δικαστική απόφαση και να επιλέγει τη διαδικασία αυτή αντί της ταφής. Εκείνη τη χρονιά σε σύνολο 596.000 θανάτων, μόλις τρεις είχαν δηλώσει ότι επιθυμούσαν να αποτεφρωθούν. Το 2012 σε σύνολο 573.199 θανάτων Βρετανών πολιτών, οι 425.784 είχαν επιλέξει την αποτέφρωση σε κάποιο από τα 226 ειδικά κέντρα που λειτουργούν.
Αλματώδη αύξηση εμφανίζουν τα ποσοστά αποτέφρωσης σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, την ώρα που στην Ελλάδα οκτώ χρόνια μετά τη θεσμοθέτησή της –μετά μάλιστα από διακομματική τροπολογία- ακόμη αναζητείται ο χώρος φιλοξενίας του πρώτου Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών. Στο κενό έπεσε χθες άλλη μία προσπάθεια να διευκολυνθούν οι δήμοι και να μπορέσουν να απεμπλακούν από τα προβλήματα στη χωροθέτηση και δημιουργία Κέντρων Αποτέφρωσης.
Ειδικότερα, απορρίφθηκε τροπολογία που θα έδινε τη δυνατότητα χωροθέτησής τους όχι μόνον εντός ή πλησίον υφιστάμενων κοιμητηρίων –γεγονός που πυροδοτούσε αντιδράσεις Εκκλησίας και πιστών- αλλά και σε άλλες εντός σχεδίου περιοχές με μεσαίας ή υψηλής όχλησης δραστηριότητες.
Υπέρ της τροπολογίας τάχθηκαν οι δήμαρχοι Αθηναίων Γιώργος Καμίνης και Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, κάνοντας λόγο σε κοινή τους δήλωση για «αόρατες δυνάμεις» που εμποδίζουν την προσαρμογή της χώρας στη διεθνή πραγματικότητα και τον σεβασμό των επιλογών του κάθε πολίτη. «Η Ελλάδα δεν πρέπει να παραμείνει ουραγός σε στοιχειώδη ζητήματα δικαιωμάτων» τόνισαν.
Βασικό εμπόδιο αποτελούν οι αντιδράσεις της Εκκλησίας που επιμένει στην ταφή και επικαλείται την πρόκληση του θρησκευτικού αισθήματος ζητώντας εισαγγελικές παρεμβάσεις ώστε να μη δημιουργηθούν τα Κέντρα. Είναι ενδεικτικό ότι οι ιερείς δεν τελούν την εξόδιο ακολουθία σε περίπτωση που επιλεγεί η αποτέφρωση.
