Του π. Κων. Ν. Καλλιανού
Ας μην είναι, Θεέ μου, βιαστική η ημέρα ετούτη του Ψυχοσάββατου…Να περιμένει ακόμα λίγο, να την καταλάβουμε, καθώς σεμνά και με οδηγό τη Χαρμολύπη την πανηγυρίζουμε.
Πανηγυρίζουμε δηλαδή την απουσία ή την παρουσία προσώπων αγαπημένων, ιερών και
προσφιλών προσώπων για μας; Αυτό αναρωτιέσαι και προσπαθείς να το
καταλάβεις όσο γίνεται καλύτερα,για να εμπεδώσεις τελικά το γεγονός της
ημέρας.
Γιατί από την ώρα που θα κομίσουν οι πιστοί στην εκκλησιά τα
στολισμένα πιατάκια με το κόλυβο, από κείνες τις περιούσιες ώρες που
ακούγονται μια σειρά ονόματα κεκοιμημένων, ανθρώπων δικών μας ή
ξένων, ανθρώπων που έζησαν πολλά χρόνια πριν και δεν τους προφτάσαμε
ή τους ζήσαμε, κρατώντας μέσα στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής μας
στιγμές που περάσαμε μαζί τους και σφράγισαν τον βίο μας, όλων αυτών
των ανθρώπων το Μνημόσυνο τελούμε και τους ανακαλούμε σήμερα να μας συντροφέψουν…
Να μας συντροφέψουν, κατεβαίνοντας από τα θρονιά όπου αναπαύονται, για να ξανθυμηθούμε πάλι τις ευλογημένες ώρες που μαζί
τους περάσαμε. Αλήθεια, πόσες… ώρες πάσιχαρες ή κουρασμένες,
χωνεμένες στο καμίνι της δοκομασίας, της πίκρας, της απαντοχής. Γι᾿ αυτό
κι αυτή η μεγάλη μέρα του Ψυχοσάββατου κομίζει στην ψυχή σήμερα
σταλαγμούς νοσταλγίας και παραμυθίας εντυπώσεις.
Γιατί νοιώθουμε την παρουσία όλων αυτών που ταξίδεψαν για τον κόσμο τον αληθινό, αλλά και
την απουσία τους, καθώς επιστρέφοντας στο σπίτι αγγίζουμε με περισσή
συγκίνηση τα πραγματά τους, τις εικόνες τους που απομένουν σιωπηλές
κρτατώντας σφιχτά στα χέρια και στα χείλη τον κρυσταλλωμένο χρόνο.
Κι όμως μέσα μας κάτι λέει ότι αυτή η περίεργη κατάσταση, της παρουσίας και
απουσίας τους συνάμα, αναδύει και την προσδοκία, ότι δηλαδή θα υπάρξει
συναντηση...Ναί, συνάντηση, που θα συντελεστεί εκεί που ο Χρόνος δε
σημαδεύει πρόσωπα και γεγονότα. Καί τούτο επειδή η συνάντηση εκείνη θα
συμβεί στο σημείο, όπου έχει πιά πραγματοποιηθεί η υπέρβσαη του Χρόνου.
Κάτι, δηλαδή, που προγευόμαστε σήμερα, αφού έχουμε σιμά μας τους
κεκοιμημένους μας, αλλά συνάμα το νοιώθουμε πως είναι και μακρυά
μας…Το μεγάλο Μυστήριο των Κεκοιμημένων λοιπόν.
Γι᾿ αυτό, Κύριε, ας μην είναι βιαστική η ημέρα του Ψυχοσάββατου που
σιμώνει…
