Το Σάββατο του Λαζάρου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (φωτο)

Α’ Εις Βηθανίαν.

Το Σάββατον, 30ην Μαρτίου/11ην Απριλίου 2014, Σάββατον του Λαζάρου, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η μνήμη της υπό του Κυρίου εγέρσεως του αγίου και δικαίου και φίλου Αυτού Λαζάρου του τετραημέρου, εις την Βηθανίαν εις την εν αυτή γυναικείαν Ιεράν Μονήν των αδελφών του Λαζάρου Μάρθας και Μαρίας και εις τον τάφον αυτού.

Της θείας Λειτουργίας ανήμερα της εορτής προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Γραμματέως της Αγίας Ιεράς Συνόδου Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεοδοσίου,

παρεπιδημούντος εκ του Πατριαρχείου της Σερβίας, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, παρεπιδημούντος εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αγιοταφιτών Αρχιμανδριτών και Πρεσβυτέρων, παρεπιδημούντων εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και ετέρων ιεροδιακόνων, ψαλλόντων Ιεροψαλτών προσελθόντων εκ Κύπρου και των Αγιορειτών π. Ιωσήφ και π. Ιωσήφ και συμμετέχοντος εν κατανύξει και κατανυκτική προσευχή αθρόου και συνωστιζομένου Ορθοδόξου λαού, εξ Ελλάδος, Ρωσίας, Ουκρανίας, Κύπρου και Ρουμανίας.

Προς τος ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος έχοντα ούτως ελληνιστί:

«Κύριε, η φωνή σου κατέλυσε του Άδου τα βασίλεια και ο λόγος της εξουσίας σου ήγειρεν εκ τάφου τετραήμερον και γέγονεν ο Λάζαρος της παλιγγενεσίας προοίμιον σωτήριον. Πάντα δυνατά σοι, Δέσποτα των πάντων Βασιλεί, δώρησαι τοις δούλοις σου, ιλασμόν και το μέγα έλεος», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Ευλαβείς προσκυνηταί,

Η χάρις του Αγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ημάς εκ των περάτων της γης εις τον ιερόν τούτον τόπον της αγιογράφου πόλεως Βηθανίας, ένθα παρεγένετο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μετά των μαθητών Αυτού, ίνα εγείρη εκ τάφου τετραήμερον τον φίλον Αυτού Λάζαρον, του οποίου [Λαζάρου] την έγερσιν εορτάζομεν. Η εκ νεκρών έγερσις του αγίου και δικαίου φίλου του Χριστού Λαζάρου του τετραημέρου έλαβε χώραν λίγο πριν το σταυρικόν πάθος και την ανάστασιν του Σωτήρος ημών Χριστού. Καί τούτο «επεί έδει, λέγει ο Συναξαριστής, το της Αναστασεως μυστήριον ακριβέστερον πιστωθήναι».

Με άλλα λόγια, ο Χριστός ερχόμενος εις Ιεροσόλυμα προς το εκούσιον σταυρικόν αυτού πάθος θέλει να φανερώση εις τους μαθητάς Του όχι μόνον την θείαν αυτού δύναμιν, αλλά και την απόλυτον αυτού εξουσίαν επί της ζωής και του θανάτου. Θέλει να βεβαιώση τους μαθητάς Του, ότι δεν είναι μόνον τέλειος άνθρωπος, ως υιός της Παρθένου Μαρίας, αλλά και τέλειος Θεός, ομοούσιος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι ως λέγει και ο μελωδός (Άγιος Ανδρέας Κρήτης): «Εδάκρυσας, Κύριε, επί Λαζάρω δεικνύων την σάρκωσιν της οικονομίας σου, και ότι φύσει Θεός, υπάρχων, φύσει καθ’ ημάς γέγονας άνθρωπος». Καί αλλαχού λέγει: «Ζωή υπάρχων Κύριε, και φως αληθινόν, Λάζαρον νεκρόν φωνήσας ανέστησας, ως δυνατός γαρ πάσιν έδειξας ότι Θεός ζώντων και νεκρών υπάρχεις».

Η Ανάστασις του Σωτήρος ημών Χριστού, αγαπητοί μου αδελφοί, αποτελεί τον λόγον και τον ουσιαστικόν σκοπόν του μυστηρίου της θείας Οικονομίας, δηλονότι της ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου, διά τούτο ο σοφός Παύλος λέγει: «ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται. ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών κενή δε η πίστις υμών». ( Α’ Κορ. 15,13-14).

Η δε εορτή των εορτών και πανήγυρις των πανηγύρεων, δηλονότι το Άγιον Πάσχα, συνιστά την δύναμιν της πίστεως εις την του Χριστού ανάστασιν, διά της οποίας [αναστάσεως] επήλθε η νίκη της ζωής επί του θανάτου,της δικαιοσύνης επί της αδικίας και της ελπίδος επί της απελπισίας και της απογνώσεως. «Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν δι” αναστάσεως ᾿Ιησού Χριστού εκ νεκρών», (Α’ Πέτρου 1,3).

Με άλλα λόγια ο Χριστός μας ξαναγέννησε, διά να μας χαρίση ελπίδα αγαθών αιωνίων. Καί έκαμε την ελπίδα μας αυτήν ζωντανήν, διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού, η οποία αποτελεί βεβαίαν εγγύησιν ότι η ελπίς μας δεν θα διαψευσθή, αλλά θα αναστηθώμεν και ημείς. Τούτου ένεκεν ο μελωδός άγιος Ανδρέας Κρήτης λέγει: «Καί γέγονεν ο Λάζαρος της Παλιγγενεσίας, προοίμιον σωτήριον» έγινε δηλαδή ο Λάζαρος ο αδελφός Μάρθας και Μαρίας και ο υιός Σίμωνος του Φαρισαίου του από Βηθανίας, η απαρχή της ζώσης ελπίδος, η σωτήριος απαρχή της αναστάσεως ημών εν Χριστώ.

Δεηθώμεν και ημείς αδελφοί του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού και μετά του μελωδού είπωμεν: «Ικεσίαις Λαζάρου Μάρθας και Μαρίας τε, ημάς αξίωσον θεατάς γενέσθαι του Σταυρού και του Πάθους σου Κύριε και της λαμπροφόρου των ημερών και βασιλίδος, Αναστάσεως της σης φιλάνθρωπε» Αμήν.

Μετά την θείαν Κοινωνίαν και την απόλυσιν της Θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος προσήλθεν εις το ηγουμενείον της Μονής, ένθα η οσιωτάτη μοναχή Ευπραξία προσέφερεν Αυτώ και τοις προσελθούσιν εκ των Δημοτικών Αρχών της κώμης Βηθανίας εόρτιον αναψυχήν.

Εις το σημείον τούτο εξεκίνησε λιτανεία από της Μονής έως του τάφου του Λαζάρου, προεξάρχοντος αυτής του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου. Ενταύθα εις τον τάφον του Λαζάρου ανεγνώσθη η εκ του κατά Ιωάννην Ευαγγελική περικοπή της Αναστάσεως του Λαζάρου και ανεπέμφθη δέησις, όθεν και επεσφραγίσθη η εν Βηθανία εορτή του Σαββάτου του Λαζάρου.

Β’. Επί του Προσκυνήματος της Αναλήψεως.

Συμφώνως προς την προσκυνηματικήν τάξιν του Πατριαρχείου, η εορτή της εγέρσεως του Λαζάρου εωρτάσθη και επί του Όρους των Ελαιών και του προσκυνήματος της Αναλήψεως, λόγω της γειτνιάσεως αυτού προς την Βηθανίαν.

Διά την εορτήν ταύτην ετελέσθη αφ’ εσπέρας Εσπερινός εις το προσκύνημα της Αναλήψεως, εν ω το αποτύπωμα του ποδός του εις ουρανούς αναληφθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εν ω τα ερείπια της Βυζαντινής Εκκλησίας και εν ω σήμερον τέμενος-τζαμίον. Προ της τελετής του Εσπερινού ανεγνώσθη η εκ του ευχολογίου ευχή επί βεβηλωθείσης αγίας Τραπέζης, ως υπαιθρίως εκτεθειμένης.

Τού Εσπερινού προεξήρξεν ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος. Μετά τον Εσπερινόν ανεγνώσθη το Μικρόν Απόδειπνον και εψάλη ο Κανών της εορτής επί του προσκυνήματος, μεθ’ ο ηκολούθησε λιτανεία έως την Μικράν Γαλιλαίαν, εν ω ο ιερός Ναός των Γαλιλαίων Ανδρών (Galili viri). Ενταύθα ηνέμενεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Παρουσία Αυτού ανεγνώσθη το Α’ Εωθινόν Ευαγγέλιον: «Οι ένδεκα μαθηταί επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν», ανεπέμφθη δέησις και εψάλη ο Πατριαρχικός Πολυχρονισμός, οπότε και ανεχώρησεν η λιτανεία διά το Προσκύνημα της Αναλήψεως.

Εις τον αυτόν προσκυνηματικόν τόπον ετελέσθη ανήμερα της εορτής η θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος και πάλιν του Πατριαρχικού Επιτρόπου Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και συλλειτουργούντων αυτώ Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και διακόνων, ψαλλόντων Ιεροψαλτών εξ Ελλάδος προσερχομένων και των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής Σιών και των ψαλτών του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου υπό τον κ. Ριμόν Καμάρ και προσευχομένων εν κατανύξει εντοπίων Αραβοφώνων εξ Ιεροσολύμων και άλλων περιοχών και δοξαζόντων τον Θεόν διά το ότι ο Υιός Αυτού ο Μονογενής Κύριος δε ημών Ιησούς Χριστός ήγειρεν εκ νεκρών τον φίλον Αυτού Λάζαρον τον τεταρταίον, «πιστούμενος και την κοινήν ημών Ανάστασιν προ του πάθους Αυτού».

Ηκολούθησε εόρτιον κέρασμα εις την έναντι του Προσκυνήματος Ιεράν Μονήν Αναλήψεως παρατεθέν υπό του ηγουμένου αυτής μοναχού π. Αχιλλίου.Ηκολούθησε εόρτιον κέρασμα εις την έναντι του Προσκυνήματος Ιεράν Μονήν Αναλήψεως παρατεθέν υπό του ηγουμένου αυτής μοναχού π. Αχιλλίου.